Odpowiedź:
We współczesnym użyciu słowo oczarowanie może odnosić się do uczucia bycia przyciąganym przez coś interesującego, ładnego lub ekscytującego. Jednak w Biblii czarowanie zwykle odnosi się do praktykowania sztuk magicznych. Zaklinanie, jako część czarów i magii, było wyraźnie zabronione w Prawie Bożym (Kpł 19:26; 2 Krl 21:6). Zaklinaczem był ten, kto rzucał zaklęcia lub rzucał na kogoś "klątwy". Niektóre angielskie tłumaczenia używają słów wróżbita, mag, widzący, nekromanta lub astrolog, aby zidentyfikować kogoś, kto praktykował zaklinanie.
We wszechświecie istnieją tylko dwa źródła mocy: te, które pochodzą od Boga i te, które Bóg pozwolił kontrolować szatanowi (Job 1:12). Od zarania dziejów Bóg nakazuje nam słuchać i być posłusznym tylko Jemu (Rdz 2:16-17). Chociaż daje nam wolność wyboru naszego pana, Bóg zawsze miał mocne słowa dla istot ludzkich, które wkraczają na terytorium szatana (Powtórzonego Prawa 18:14; Izajasza 2:6; Objawienie 9:21). Nie będzie tolerował naszego bałwochwalstwa ani fascynacji czarami (Wj 22:18).
Warto również zauważyć, że greckie słowo pharmakeia, przetłumaczone w Liście do Galacjan 5:20 jako "czary" lub "czarnoksięstwo", jest również słowem, które sugeruje użycie magicznych mikstur i substancji zmieniających umysł jako części zaklęcia czarownika. Od tego greckiego słowa pochodzi angielskie słowo pharmacy, związane z produkcją i wydawaniem leków. Słowo to jest ponownie użyte w Objawieniu 18:23 przez anioła wykonującego sąd Boży nad Babilonem, częściowo z powodu jego odmowy pokuty za "magiczne zaklęcie" -pharmakeia - lub wszelkiego rodzaju zaklęcia.
Dzięki głębszemu zrozumieniu wszystkiego, co obejmuje czarowanie, biblijny zakaz jego stosowania staje się jeszcze bardziej aktualny w naszych czasach. Wymykające się spod kontroli nadużywanie substancji zmieniających stan świadomości ma swoje korzenie w szatańskim zauroczeniu. Piekielne demony rozwijają się w środowiskach, w których celebruje się narkotyki, czary, nekromancję i parapsychologię (2 Koryntian 11:14; 1 Kronik 10:13; Kapłańska 20:27; Dzieje Apostolskie 13:6-11). Bóg wie, że to, co nasze grzeszne ciało uważa za czarujące, zniszczy nas. Dlatego zabrania On angażowania się w czary i zaklinanie na jakimkolwiek poziomie.
Dla chrześcijanina zakaz czarowania idzie o krok dalej. List do Efezjan 5:18 ostrzega nas, że nie możemy być kontrolowani zarówno przez alkohol, jak i przez Ducha Świętego. Alkohol, kontroluje nas w sposób, w jaki powinien kontrolować nas tylko Duch Boży. Kiedy przenosimy własność naszego życia na Jezusa (Łk 9:23), Duch Święty przychodzi, by zamieszkać w naszych sercach (Dz 2:38). Przychodzi z zamiarem przekształcenia nas na obraz Chrystusa, kierując naszym życiem poprzez dobrowolne poddanie się i posłuszeństwo Jego Słowu (Rz 8:29; Ga 5:16). Ta przemiana nie może nastąpić, gdy zdecydujemy się być kontrolowani przez coś innego niż On. Kiedy szukamy zaklęć, narkotyków, alkoholu, horoskopów, wróżb lub innych szatańskich kontroli, tracimy owoc, który Bóg pragnie wydać w naszym życiu (Galacjan 5:22; Jana 15:1-4).
Jedyne "oczarowanie", jakiego poszukują wierzący, znajduje się w obecności samego Boga. Paweł używa greckiego słowa huperbolé, które oznacza "przewyższającą doskonałość", aby wyrazić doświadczenie intymnej społeczności z Jezusem (2 Koryntian 4:7, 17; 12:7). W Liście do Filipian 3:8 Paweł tak opisuje swoje "zauroczenie" Jezusem: "wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystusa". Podobnie zauroczony był Dawid: "Rzekłem do Pana: Tyś Panem moim, Nie ma dla mnie dobra poza tobą . . . Dasz mi poznać drogę życia, Obfitość radości w obliczu twoim, Rozkosz po prawicy twojej na wieki" (Psalm 16:2, 11). Być pochwyconym przez Ducha Świętego, zachwyconym uwielbieniem Boga Wszechmogącego, jest najwyższą formą zauroczenia i jedyną formą, do której powinniśmy dążyć.
