Pytanie: Czym jest biblijna doktryna o oświeceniu?
Odpowiedź:
Mówiąc najprościej, oświecenie w sensie duchowym jest „zapaleniem światłości” Bożego poznania w niektórych sferach. Gdy boskie oświecenie związane jest z nową wiedzą lub rzeczami przyszłymi, to nazywamy to „proroctwem.” Gdy oświecenie związane jest ze zrozumieniem lub zastosowanie już nabytej wiedzy, to mówimy o „oświeceniu.” Pojawia się zatem pytanie, „W jaki sposób Bóg oświeca umysły tych, którzy studiują jego Słowo”?
Najbardziej podstawowym poziomem oświecenia jest świadomość grzechu; bez której wszystkie pozostałe kwestie nie mają żadnego znaczenia. Psalm 18.29 mówi, „Ty zaiste zapalasz pochodnię moją; Pan, Bóg mój, oświeca ciemności moje.” Psalm 119 jest najdłuższym rozdziałem Biblii i jest to pieśń na temat Bożego Słowa. Werset 130 mówi, „Wykład słów twoich oświeca, daje rozum prostaczkom.” Werset ten wskazuje na podstawowy sposób Bożego oświecenia. Gdy Słowo Boże wkracza do serca człowieka, to otrzymuje on światło i zrozumienie. Z tego powodu, wciąż powinniśmy studiować Boże Słowo. Psalm 119.11 mówi: „W sercu moim przechowuję słowo twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie.” Wersety 98 i 99 mówią: „Przykazanie twe czyni mnie mędrszym od nieprzyjaciół moich, ponieważ mam je na zawsze. Jestem rozumniejszy od wszystkich moich nauczycieli, bo rozmyślam o świadectwach twoich.”
Regularne studiowanie Słowa Bożego daje wskazówki i zrozumienie życiowych kwestii. To jest najważniejszy sposób w jaki Bóg nas oświeca i początek wszelkiego zrozumienia dla każdego człowieka. W Psalmie 119 znajdujemy jeszcze jeden rodzaj Bożego objawienia. Werset 18 mówi: „Otwórz oczy moje, abym oglądał cudowność zakonu twego!” Ta „cudowność” nie jest jakimś nowym objawieniem, ale czymś co już dawno zostało spisane, a teraz zrozumiane przez czytelnika. Podobnie też w wersecie 73: „Ręce twoje uczyniły mnie i ukształtowały, daj mi rozum, abym się nauczył przykazań twoich.” Prośba ta dotyczy osobistego zrozumienia odnośnie zastosowania Bożych przykazań. W tym psalmie piętnaście razy Bóg jest proszony, aby nauczył i dał zrozumienie swoich praw.
Jeden fragment, który czasem wzbudza kontrowersje odnośnie Bożego oświecenia pochodzi z Ew. Jana 14.26, „Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.” Jezus przebywając z uczniami w górnej izbie, udzielał im ostatnich poleceń przed swoją śmiercią. Ta wyjątkowa grupa mężczyzn miała być odpowiedzialna za rozprzestrzenianie dobrej nowiny o Jezusie Chrystusie na cały świat. Spędzili z nim 3, 5 roku, obserwując jak dokonuje cudownych uzdrowień i jak naucza. Aby przekazywać jego nauczanie do innych zakątków świata, potrzebowali takiej szczególnej Bożej pomocy w wiernym zapamiętywaniu przekazywanych im treści. Jezus powiedział, że Duch Święty nauczy ich i przypomni to wszystko, co mówił, aby mogli podzielić się tym z innymi. Werset ten naucza, że apostołowie otrzymają boską pomoc w spisaniu ewangelii, ale nie mówi o tym, że Duch Święty będzie czynił to ze wszystkimi wierzącymi.
Zatem, na czym polega oświecenie Ducha Świętego w życiu wierzących? Efezjan 1.17-18 mówi nam, że Duch Święty obdarza mądrością i objawieniem odnośnie Jezusa Chrystusa oraz otwiera duchowe oczy na zrozumienie tego, jaki Bóg ma cel dla naszego życia. W 1 Koryntian 2.10-13 Bóg objawia nam swoje plany poprzez Ducha Świętego, który naucza nas duchowych rzeczy. Kontekst wskazuje na Boże Słowo, które zostało objawione. Duch Boży zawsze będzie wskazywał na Słowo Boże jako naszą instrukcję na życie. Podobnie jak Jezus mówił swoim uczniom w Ew. Jana 16.12-15, że Duch po prostu przypomni wszystko to, co powiedział Ojciec i Syn. To przypomnienie pomaga nam pamiętać i w pełni usłyszeć to, co Bóg nam już powiedział. Czasem musimy usłyszeć coś parę razy, by rzeczywiście to do nas dotarło. To właśnie czyni Duch Święty.
Jedna rzecz, która czasem jest pominięta w dyskusji o oświeceniu to kwestia jego celu. Słysząc niektóre argumenty można dojść do wniosku, że główny cel oświecenia jest związany z właściwym i akademickim zrozumieniem Słowa Bożego. Nie ulega wątpliwości, że Bóg pragnie, abyśmy właściwie (zgodnie z kontekstem) rozumieli to, co nam przekazał. Słowa mają znaczenie i powinniśmy przywiązywać do nich wagę oraz do szczegółów związanych z tymi słowami. Jednak, akademickie zrozumienie tych rzeczy nie przynosi nikomu niczego dobrego, gdy to przesłanie nie ma żadnego zastosowania w życiu codziennym.
Powróćmy do Psalmu 119, w którym znajdujemy stwierdzenia odnośnie oświecenia. „Będę rozmyślał o cudach twoich” (werset 27), „Daj mi rozum, abym zachował zakon twój i przestrzegał go całym sercem!”, „abym poznał świadectwa twoje” (werset 125), „daj mi rozum, abym ożył” (werset 144). Oświecenie zawsze wskazuje na działanie. Z jakiego powodu Bóg pomaga nam zrozumieć swoje Słowo? Abyśmy potrafili żyć w jego świetle. 1 Jana 1.6 stawia przed nami wyzwanie, „Jeśli mówimy, że z nim społeczność mamy, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie trzymamy się prawdy.” Moglibyśmy to sparafrazować w ten sposób: „Jeśli mówimy, że zostaliśmy oświeceni Bożym poznaniem, lecz nadal trwamy w ciemności, to kłamiemy, że mamy poznanie i zrozumienie Bożego Słowa.” Duch Boży oświeca nas, abyśmy rozumieli Słowo Boże, przyjęli tą wiedzę i abyśmy zgodnie z tym oświeceniem żyli. Rzymian 8.14 mówi, „Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi.” Dzieło oświecenia Ducha Świętego w naszym życiu jest potwierdzeniem, że prawdziwie staliśmy się dziećmi Bożymi.
