Pytanie: Co to znaczy, że Bóg patrzy na serce (1 Ks. Samuela 16.7)?
Odpowiedź:
Ludzie mają tendencję do osądzania charakteru i wartości innych poprzez patrzenie na cechy zewnętrzne. Jeśli osoba jest wysoka, piękna, dobrze zbudowana i gustownie ubrana, to on czy ona posiadają cechy fizyczne, które ludzie ogólnie podziwiają i szanują. Często są to cechy fizyczne, których poszukujemy w przywódcy. Ale Bóg ma unikatową zdolność patrzenia w głąb osoby. Bóg zna nasz prawdziwy charakter, ponieważ on "patrzy na serce."
W 1 Ks. Samuela 16 nadszedł czas, aby Samuel poszedł do domu Jessego w Betlejem, aby namaścić następnego króla Izraela. Gdy Samuel popatrzył na najstarszego syna Jessego- Eliaba, Samuel był pod wrażeniem tego, co zobaczył. "Zapewne ten jest pomazańcem Pana", powiedział prorok (werset 6).
Ale Bóg powiedział Samuelowi, "Nie patrz na jego wygląd i na jego wysoki wzrost; nie uważam go za godnego, albowiem Bóg nie patrzy na to, na co patrzy człowiek. Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan patrzy na serce" (1 Ks. Samuela 16.7).
Saul, pierwszy król Izraela, był wysoki i przystojny. Samuel mógł poszukiwać kogoś podobnego do Saula, a wygląd Eliaba był całkiem pociągający. Ale Bóg miał na myśli kogoś innego, by namaścić go na króla Izraela. Pan wcześniej objawił Samuelowi, że On poszukuje mężczyznę według Jego serca (1 Ks. Samuela 13.14).
Samuel popatrzył na wszystkich siedmiu starszych synów Jessego, ale Pan odrzucał ich wszystkich na kandydatów na króla. Bóg szukał tego, który miał wierne serce. Dawid, najmłodszy syn Jessego, którego nawet nie fatygowali się zawołać, był z dala od domu, wypasając owce. Gdy Samuel zobaczył pozostałych synów nikogo nie wybrał, posłali wtedy po Dawida, a Pan rzekł: "Wstań, namaść go, gdyż to jest ten" (1 Ks. Samuela 16.12).
Dawid był Bożym wyborem- niedoskonały, ale wierny, człowiek według Bożego serca. I chociaż Biblia mówi, że był przystojny (werset 12), Dawid nie był pociągający. Ale Dawid pielęgnował serce według serca Bożego. W swoim czasie sam na polach, pasąc trzody, Dawid poznał Boga jako swojego Pasterza (zobacz Psalm 23).
Wygląd może być zwodniczy. Wygląd zewnętrzny nie odsłania tego, jacy są ludzie naprawdę. Wygląd fizyczny nie pokazuje nam wartości jakie ma dana osoba, czy posiada integralność czy jest wierna Bogu. Zewnętrzne cechy są, z definicji, powierzchowne. Względy moralne i duchowe są znacznie ważniejsze dla Boga.
Bóg patrzy na serce. Sercem w Piśmie Świętym jest wewnętrzne życie moralne i duchowe danej osoby. Ks. Przyp. Salomona 4.23 wyjaśnia, że wszystko co czynimy wypływa z naszego serca. Serce jest podstawą, wewnętrzną esencją tego, kim jesteśmy: "Człowiek dobry z dobrego skarbca serca wydobywa dobro, a zły ze złego wydobywa zło; albowiem z obfitości serca mówią usta jego" (Ew. Łukasza 6.45).
Dla każdego, kto go widział, Judasz Iskariota wyglądał na wiernego ucznia, ale jego powierzchowność była zwodnicza. Inni uczniowie nie mieli pojęcia o tym, co działo się we wnętrzu Judasza. Jezus był jedynym, który znał serce Judasza: "Czy nie dwunastu was wybrałem? Ale jeden z was jest diabłem" (Ew. Jana 6.70). Boża perspektywa jest większa, głębsza i mądrzejsza aniżeli nasza (Ks. Izajasza 55.8-9).
2 Ks. Kronik 16.9 mówi, że oczy Boże nieustannie wędrują po ziemi, aby wzmacniać ludzi, których serca są Mu całkowicie oddane. Bóg zagląda w nasze serca, bada nasze motywy i wie wszystko, co jest w nas do poznania (Psalm 139.2). Bóg wie, czy dana osoba będzie wierna. Bóg widzi to, czego ludzie nie mogą dostrzec.
Król Dawid był daleki od ideału. Popełnił cudzołóstwo i morderstwo (2 Ks. Samuela 11). Ale Bóg widział w Dawidzie człowieka głębokiej, trwałej wiary, całkowicie oddanego Panu. Bóg widział człowieka, który będzie polegał na Panu, jeśli chodzi o siłę i przewodnictwo (1 Ks. Samuela 17.45,47;23.2). Bóg widział człowieka, który rozpozna swój grzech i niepowodzenie, który pokutuje i prosi Pana o przebaczenie (2 Ks. Samuela 12; Psalm 51). Bóg widział w Dawidzie człowieka, który umiłował swego Pana; człowieka, który czcił swego Pana całym sobą (2 Samuela 6:14); człowieka, który doświadczył Bożego oczyszczenia i przebaczenia (Psalm 51) i zrozumiał głębię Bożej miłości do niego (Psalm 13.5-6;). Bóg widział człowieka w szczerej i osobistej relacji ze swoim Stwórcą. Kiedy Bóg spojrzał na serce Dawida, zobaczył człowieka według Swojego serca (Dz. Apostolskie 13.22).
Podobnie jak Samuel, nie możemy dostrzec tego, co widzi Pan i musimy polegać na nim w kwestii mądrości. I możemy mieć pewność, że gdy On patrzy w nasze serca, widzi naszą wierność, nasz prawdziwy charakter i wartość każdego z nas z osobna.
