Pytanie: Jeśli Bóg jest wszechobecny, czy to oznacza, że Bóg jest w piekle?
Odpowiedź:
Boża wszechobecność jest jedną z Jego kluczowych atrybutów. Jego sprawiedliwość jest również konieczna i zatem jest potrzebna Mu do karania grzeszników, którzy nie zaufają Jezusowi w kwestii swojego zbawienia. Zatem, mamy Boga, który jest opisywany jako wszędzie obecny, który zarządza miejscem zwanym piekłem, opisanym jako miejsce, gdzie ludzie są usuwani sprzed Jego oblicza (zobacz Ew. Mateusza 25.41).
Trzy fragmenty są szczególnie ważne dla tej dyskusji. Pierwszy w Psalmie 139.7-12, w którym Dawid mówi, "Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza? Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś; jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę (wersety 7-8). Szeol jest po prostu transliteracją hebrajskiego rzeczownika oznaczającego "grób" lub "miejsce umarłych." Szeol jest szerokim pojęciem i nie jest tożsame z piekłem, słowa powszechnie używanego w odniesieniu do wiecznego miejsca kary.
2 Tesaloniczan 1.7-9 mówi, że ci, którzy nie znają Boga "poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego" (werset 9). Jeszcze Ks. Objawienia 14.10 mówi, że każdy kto wielbi antychrysta "będzie pić wino zapalczywości Boga przygotowane, nie rozcieńczone, w kielichu Jego gniewu; i będzie katowany ogniem i siarką wobec świętych aniołów i wobec Baranka." Te dwa wersety są zdecydowanie najbardziej mylące w tym temacie z powodu ich pozornej sprzeczności. Mimo to w oryginale greckim znajduje się dość proste wyjaśnienie.
W Ks. Objawienia 14.10 "wobec [obecności]" jest dosłownym tłumaczeniem greckiego enopion, które oznacza "w obecności, przed [obliczem]." To jest szczególne słowo, sugerujące bliskość i dosłowność, mierzalną odległość. Przeciwnie, słowo przetłumaczone jako "oblicze Pana" w 2 Tesaloniczan to prosopon, które najczęściej odnosi się do twarzy lub wyglądu zewnętrznego. Wygląda na to, że Paweł zaczerpnął to słowo bezpośrednio z Ks. Izajasza 2.10, który znajduje się w Septuagincie. Istnieją inne odniesienia do „oddzielenia” Boga i Jego ludu, nawet na ziemi. Jednym z przykładów jest okrzyk agonii Jezusa na krzyżu (Ew. Mateusza 27.46; Ew. Marka 15.34). Teolog dr Louis Berkhof naucza, że Paweł odnosi się do "całkowitego braku przychylności Boga." Ten opis piekła przedstawiałby znacznie dokładniej przeciwieństwo nieba. Niebo zapewnia błogosławieństwo i pełnię nie przez przebywanie bliżej Boga w sensie przestrzeni, ale przez bycie w pełnej społeczności z Nim. Piekło wiąże się z całkowitym brakiem błogosławieństwa z powodu zerwania jakiejkolwiek społeczności z Bogiem.
Ostatecznie, wydaje się, że Bóg rzeczywiście jest obecny w piekle lub piekło jest w Jego obecności, w zależności od tego, jak kto na to patrzy. Bóg jest i będzie zawsze wszechobecny. On na zawsze będzie wiedział, co się dzieje w piekle. Jednak fakt ten nie oznacza, że dusze tam uwięzione będą miały z Bogiem relację lub jakąkolwiek komunikację.
