Pytanie: Co to znaczy, że Bóg jest wszechwiedzący?
Odpowiedź:
Wszechwiedza definiowana jest jako „stan znajomości wszystkich rzeczy, możliwość poznania wszystkiego.” By Bóg miał suwerenność nad całym swoim stworzeniem, zarówno widzialnym jak i niewidzialnym, musi być Bogiem wszechwiedzącym. Jego wszechwiedza jednak nie jest ograniczona do jednej osoby- Ojca, Syna czy Ducha Świętego, lecz dotyczy wszystkich osób Boga.
Bóg wie wszystko (1 Jana 3.20). On ma wiedzę nie tylko odnośnie najmniejszych szczegółów naszego życia, ale też tego wszystkiego co nas otacza, gdyż nawet wróble nie spadają bez jego wiedzy na ziemię, On wie ile mamy włosów na głowie (Ew. Mateusza 10.29-30). Bóg nie tylko wie co wydarzy się przy końcu historii (Księga Izajasza 46.9-10), lecz On zna wszystkie nasze myśli, nawet zanim je wypowiemy (Psalm 139.4). On zna nasze serca; On nawet widział nas, gdy jeszcze byliśmy w łonie matki (Psalm 139.1-3. 15-16). Salomon doskonale przedstawia tą prawdę, mówiąc: „Gdyż Ty jedynie znasz serca wszystkich synów ludzkich” (1 Księga Królewska 8.39).
Mimo, iż Jezus Chrystus wyparł się samego siebie i przyjął postać sługi (Filipian 2.7), to jednak w tekstach Nowego Testamentu dostrzegamy jego wszechwiedzę. Pierwsza modlitwa apostołów, przytoczona w Dziejach Apostolskich 1.24: „Ty Panie, który znasz serca wszystkich...”, wskazuje na wszechwiedzę Jezusa, która jest konieczna skoro do niego możemy składać nasze prośby, a który wstawia się za nimi, siedząc po prawicy Boga Ojca. Wszechwiedza Jezusa widoczna jest także podczas jego ziemskiego życia. W wielu ewangeliach, czytamy że On znał myśli zgromadzonego tłumu (Ew. Mateusza 9.4, 12,25; Ew. Marka 2.6-8, Ew. Łukasza 6.8). On wiedział wszystko o życiu ludzi, zanim się z nimi spotkał. Gdy spotkał kobietę przy studni, to odezwał się do niej tymi słowami: „Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego teraz masz, nie jest twoim mężem” (Ew. Jana 4.18). On również powiedział swoim uczniom, że ich przyjaciel Łazarz nie umarł, mimo iż przebywał on w odległości ok. 25 km oddalony od jego domu (Ew. Jana 11.11-15). Polecił swoim uczniom, aby poszli i przygotowali wieczerzę dla Pana, opisując im także osobę, którą mieli po drodze spotkać i wykonać jej polecenia (Ew. Marka 14.13-15). Być może najlepszym przykładem było to, że Jezus znał serce Natanaela, zanim jeszcze się spotkali (Ew. Jana 1.47-48).
Oczywiście w życiu ziemskim Jezusa dostrzegamy jego wszechwiedzę, ale jest w tym ukryta pewna ironia. Jezus zadaje pytania, które wskazywałyby na jego niewiedzę; a jednak Pan Jezus stawia pytania mając na uwadze korzyści jakie mogą one przynieść ludziom z którymi rozmawia, a nie ze względu na siebie samego. Aczkolwiek istnieje jeszcze jedna ważna rzecz dotycząca jego wszechwiedzy, która wypływa z ograniczenia bycia w ciele ludzkim, a którą On, będąc Synem Bożym, przyjął. Czytamy w Piśmie Świętym, że Jezusowi „przybywało mądrości i wzrostu...” (Ew. Łukasza 2.52) i że nauczył się „posłuszeństwa przez to, co wycierpiał” (Hebrajczyków 5.8). Czytamy również, że On nie wiedział kiedy nastąpi koniec świata (Ew. Mateusza 24.34-36). Dlatego chcielibyśmy wiedzieć z jakiego powodu Syn Boży o tym nie wiedział, skoro wiedział wszystko inne? I zamiast odnosić to do ograniczeń ludzkiego poznania (będąc w ciele), powinniśmy odnieść to do kontrolowanego braku wiedzy. Był to dobrowolny akt uniżenia, po to aby w pełni stać się w swojej naturze jak człowiek (Filipian 2.6-11; Hebrajczyków 2.17) i aby stać się Drugim Adamem.
Na koniec, nie ma żadnej rzeczy niemożliwej dla wszechwiedzącego Boga i jest to podstawą naszej wiary w takiego Boga, na którym możemy polegać, wiedząc że On obiecał, że nas nigdy nie zawiedzie gdy będziemy w nim trwać. On zna nas od wieków, nawet zanim cokolwiek stworzył. Bóg już wtedy znał mnie i Ciebie, wiedział w jakim czasie pojawimy się na ziemi i z kim będziemy połączeni. On nawet przewidział nasz grzech w całej jego ohydzie i nieprawości, a jednak ze względu na swoją miłość zapieczętował nas i poprowadził do miłości w Jezusie Chrystusie (Efezjan 1.3-6). Ujrzymy go twarzą w twarz, ale nasza wiedza o nim nigdy nie będzie pełna. Nasz zachwyt, miłość i uwielbienie Jego będzie trwała przez wszystkie następne wieki, gdy wtuleni w jego niebiańskiej miłości, uczymy się i doświadczamy wciąż i na nowo wszechwiedzy naszego Boga.
