Odpowiedź:
Księga Malachiasza 3.6 mówi: „Zaiste, Ja, Pan, nie zmieniam się, lecz i wy nie przestaliście być synami Jakuba.” Podobnie też Jakuba 1.17 podaje nam: „Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości; u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia.” IV Księga Mojżeszowa 23.19 nie pozostawia cienia wątpliwości: „Bóg nie jest człowiekiem, aby nie dotrzymał słowa. Ani synem człowieczym, aby żałował. Czy On powiada, a nie czyni. I mówi, a nie spełnia?” Nie Bóg nie zmienia swojego zdania. Te fragmenty potwierdzają, że Bóg się nie zmienia i jest niezmienny.
Jak zatem wytłumaczymy wersety z I Księgi Mojżeszowej 6.6: „Żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim”? A także Księga Jonasza 3.10, która mówi: „Zobaczył Bóg czyny ich, że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.” Podobnie też podaje fragment z II Księgi Mojżeszowej 32.14: „I użalił się Pan nad złem, które zamierzał sprowadzić na swój lud.” Wszystkie podane wersety wskazują na „żałowanie” Boga za coś i wydaje się, że zaprzeczają doktrynie Bożej niezmienności. Jednak ich głębsza analiza wskazuje jednak, że nie wskazują jakoby Bóg był zmienny. Oryginalne słowo, użyte w tych tekstach, zostało przetłumaczone jako „żałować” lub „użalać się”, jest hebrajskim wyrażeniem „być zasmuconym z powodu.” Żałowanie czegoś nie oznacza, że zaistniała jakaś zmiana, lecz po prostu wskazuje smutek, że jakaś sytuacja miała miejsce.
Rozważ wersety z I Księgi Mojżeszowej 6.6: „Żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi.” Werset ten dalej dodaje, że „bolał nad tym w sercu swoim.” Fragment ten wskazuje, że Bóg żałował tego iż uczynił człowieka. Aczkolwiek oczywiste jest, że nie zmienił decyzji. Zamiast tego, poprzez Noego, pozwolił człowiekowi dalej istnieć. Fakt, że dzisiaj żyjemy potwierdza że Bóg nie zmienił swojego zdania co do stworzenia człowieka. Ponadto, kontekst tego fragmentu jest opisem grzesznej natury w której żył człowiek, i to grzeszność człowieka wywołała Boży smutek, a nie zaistnienie człowieka na ziemi. Zastanów się nad fragmentem z Księgi Jonasza 3.10: „I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.” Ponownie użyto hebrajskiego słowa oznaczającego „żałować czegoś.” Dlaczego Bóg żałował tego, co zaplanował dla Niniwejczyków? Dlatego, że się zmienili i w konsekwencji zawrócili z drogi nieposłuszeństwa na drogę sprawiedliwości. Bóg jest niezmienny. Bóg chciał sądzić Niniwę za panujące w niej zło. Jednak Niniwa pokutowała i zmieniła swoje postępowanie. Z tego powodu Bóg zlitował się nad Niniwą, co potwierdza niezmienność Jego charakteru.
Fragment z Rzymian 3.23 naucza nas, że wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej. Rzymian 6.23 twierdzi, że konsekwencją grzechu jest śmierć (duchowa i fizyczna). Zatem mieszkańcy Niniwy zasługiwali na karę. Zresztą każdy z nas konfrontowany jest z ta sytuacją; każdy kto wybiera grzech jest oddzielony od Boga. Człowiek nie może obwiniać Boga za jego własne położenie. Zupełnym zaprzeczeniem Bożego charakteru byłoby nie ukaranie Niniwejczyków, którzy trwali wówczas w grzechu. Jednak mieszkańcy Niniwy nawrócili się do posłuszeństwa i dlatego Bóg postanowił nie karać ich, jak wcześniej zamierzył. Czy zmiana w Niniwejczykach zobowiązywała Boga do tego co zrobił? Absolutnie nie! Pozycja Boga nie jest związana z jakimkolwiek zobowiązaniem względem człowieka. Bóg jest dobry i sprawiedliwy, i postanowił nie karać Niniwejczyków, w związku ze zmianą, która dokonała się w ich sercach. A poza tym, fragment ten wskazuje że Bóg się nie zmienia, bo gdyby Bóg nie ostrzegł Niniwejczyków o swoich zamiarach, to byłoby to sprzeczne z Jego charakterem.
Fragmenty Pisma Świętego, które wskazują na zmienność Bożych zamiarów są próbami wytłumaczenia Bożego działania przez pryzmat ludzkiego sposobu myślenia. Bóg zamierzał coś uczynić, a zamiast tego zrobił coś innego. Dla nas ludzi wygląda to na zmianę. Dla Boga, który jest wszechmocny i suwerenny, nie jest to zmianą. Bóg zawsze wie co zamierzał uczynić. Bóg czyni wszystko to, co potrzebne aby ludzkość wypełniała Jego doskonały plan. „Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę... jak powiedziałem, tak to wykonuję, jak postanowiłem, tak to czynię” (Izajasza 46.10-11). Bóg zapowiedział, że zniszczy Niniwę, wiedząc że dzięki temu Niniwejczycy będą pokutowali. Bóg zapowiedział, że zniszczy Izrael, wiedząc że Mojżesz wstawi się za nimi. Bóg nie żałuje swoich decyzji, lecz bywa zasmucony widząc reakcję człowieka z powodu Jego decyzji. Bóg nie zmienia swojego zdania, lecz niezmiennie kształtuje nas poprzez swoje Słowo, w odpowiedzi na nasze działanie.
