Odpowiedź:
Chaldejczycy byli ludem zamieszkującym południową Babilonię, która dziś stanowi południową część Iraku. Czasami termin Chaldejczycy jest używany w odniesieniu do Babilończyków w ogóle, ale zwykle odnosi się do konkretnego pół-koczowniczego plemienia, które żyło w południowej części Babilonu. Ziemia Chaldejczyków była południową częścią Babilonu lub Mezopotamii. Powszechnie uważa się, że był to obszar o długości około 400 mil i szerokości 100 mil wzdłuż rzek Tygrys i Eufrat.
Chaldejczycy są wielokrotnie wspominani w Biblii w obu kontekstach. Na przykład Księga Rodzaju 11:28 mówi o ojcu Abrahama, Terachu, który mieszkał w "Ur Chaldejskim", domu określonego plemienia lub ludu znanego jako Chaldejczycy. Z wersetów takich jak Rdz 11:31 i Rdz 15:7 wiemy, że Bóg powołał Abrahama, potomka Sema, z Ur Chaldejskiego, aby Abraham podążał za Bogiem do ziemi, którą Bóg obiecał jemu i jego potomkom.
Chaldejczycy byli inteligentnym, a czasem agresywnym i wojowniczym ludem. W 731 r. p.n.e. Ukinzer, Chaldejczyk, został królem Babilonu, jednak jego rządy były krótkotrwałe. Kilka lat później Merodach-Baladan, również Chaldejczyk, został królem Babilonu. Następnie w 626 r. p.n.e. Nabopolassar, kolejny Chaldejczyk, rozpoczął dłuższy okres, w którym Babilon był rządzony przez chaldejskiego króla. W tym czasie słowo Chaldejczyk stało się synonimem Babilonu i widzimy wiele wersetów w Piśmie Świętym, w których słowo Chaldejczyk było używane w odniesieniu do Babilończyków w ogóle (Izajasza 13:19; 47:1, 5; 48:14, 20). Następcami Nabopolassara byli Nabuchodonozor, Amel-Marduk, Nabonidus, a następnie Belszassar, "król Chaldejczyków" (Daniela 5:30).
W szczytowym okresie Imperium Babilońskiego Chaldejczycy byli wpływową i wysoko wykształconą grupą ludzi. Niektórzy historycy uważają, że po tym, jak Persja podbiła Babilon, termin Chaldejczycy był częściej używany w odniesieniu do klasy społecznej wysoko wykształconych ludzi niż do narodu. Chaldejczycy mieli wpływ na decyzję Nabuchodonozora o wrzuceniu Szadracha, Meszacha i Abednego do pieca ognistego (Daniela 3:8) i byli dobrze znani jako mędrcy i astrologowie w czasie żydowskiej niewoli w Babilonie. (Daniela 1:4; 2:10; 4:7; 5:7, 11). W czasach Daniela Babilon był intelektualnym centrum zachodniej Azji, a Chaldejczycy byli znani ze swoich studiów i wiedzy na temat astrologii i astronomii. Prowadzili szczegółowe zapisy astronomiczne przez ponad 360 lat, co może pomóc nam zrozumieć, w jaki sposób mędrcy ze Wschodu byli w stanie rozpoznać i podążać za gwiazdą, która doprowadziła ich do Króla Żydów (Mateusza 2:2).
