Pytanie: Jak wierzący powinien reagować na atrybuty Boga?
Odpowiedź:
Bóg objawia się wierzącym poprzez Swoje Słowo (Biblię) oraz poprzez Swojego Syna (Jezusa Chrystusa). Im więcej studiujemy Biblię, tym więcej poznajemy charakter Boga, cechy które On posiada. Jako śmiertelnicy, zmagamy się z uchwyceniem mocy i majestatu Boga, który stworzył czas, miejsce, materię i całe życie. "Lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze" (Ks. Izajasza 55.9).
Dla celu tego artykułu, skupimy się na trzech kluczowych cechach charakterystycznych Boga i odpowiedzi wierzącego na każde z nich.
Prawdopodobnie najważniejszą cechą charakterystyczną Boga jest moralny atrybut Jego świętości. Ks. Izajasza 6.3 oraz Ks. Objawienia 4.8 podkreślają Bożą świętość: "Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna jest wszystka ziemia chwały jego." Tylko wtedy, gdy człowiek dostrzega świętość Boga w porównaniu z ludzką grzesznością, jest jakakolwiek nadzieja na prawdziwą skruchę. Gdy uświadamiamy sobie straszne konsekwencje grzechu i rozważamy, że bezgrzeszny Syn Boży cierpiał naszą karę, skłania nas to do padnięcia na kolana. Jesteśmy cisi przed obliczem Bożej świętości, oszołomieni szacunkiem, jakiego wymaga taka świętość. Podobnie jak Job mówimy, "Za mały jestem, cóż mam Ci powiedzieć? Kładę więc rękę na ustach" (Ks. Joba 40.4; tłum. Biblia Warszawsko- Praska). Zrozumienie Bożej świętości powoduje, że wywyższamy Jego współczucie (2 Koryntian 1.3), miłosierdzie (Rzymian 9.15), łaskę i przebaczenie (Rzymian 5.17) wobec nas. "Gdybyś nam liczył, o Panie, nasze grzechy, to któż zdołałby się ostać? Lecz Ty udzielasz wszystkim przebaczenia, aby ci z bojaźnią służyli" (Psalm 130.3-4).
Być może najbardziej ujmującą cechą Boga jest Jego miłość .Miłość wymaga bliskiej relacji, a przez całą wieczność Ojciec, Syn i Duch Święty żyli razem w relacji. Bóg stworzył nas na swój obraz, a my zostaliśmy stworzeni, aby być w relacji z Nim (1 Ks. Mojżeszowa 1.27; Rzymian 1.19-20). Tak wielka jest Boża miłość, że posłał Swojego Syna, aby nas wykupić od grzechów. "Po tym poznaliśmy miłość, że On za nas oddał życie swoje; i my winniśmy życie oddawać za braci" (1 Jana 3.16). "Bóg jest miłością [...] My miłujemy, ponieważ On nas najpierw umiłował" (1 Jana 4.16-19; tłum. Biblia Poznańska). Bóg zapewnił rozwiązanie dla grzechu w osobie Jezusa Chrystusa. Jezus przyszedł, aby wziąć (na siebie) karę za grzech i zaspokoić Bożą sprawiedliwość (Ew. Jana 1.1-5, 14,29). Na Kalwarii, Boża doskonała miłość spotkała się z doskonałą sprawiedliwością. Gdy zaczynamy rozumieć wielką miłość Boga, naszą reakcją są pokora, pokuta i odwzajemniona miłość. Podobnie jak król Dawid modlimy się, żeby Bóg stworzył w nas czyste serce i niezachwianego ducha (Psalm 34.19; 51.10, 17). Bóg żyje w wysokim i świętym miejscu, ale z Nim są wierzący, którzy są skruszeni i pokorni w duchu (Ks. Izajasza 57.15).
I na koniec rozważymy suwerenność Boga (Psalm 71.16; Ks. Izajasza 40.10). Bóg jest wieczny, od wieków na wieki (Psalm 90.2). On jest źródłem wszelkiego życia (Rzymian 11.33-36). On jest niezależny od swojego stworzenia (Dz. Apostolskie 17.24-28). Abraham, Samuel, Izajasz, Daniel oraz Dawid wszyscy uznali Boga za ich Suwerennego Pana: "Błogosławionyś Ty, Panie, Boże Izraela, ojca naszego, od wieków aż na wieki. Twoją, Panie, jest wielkość i moc, i majestat, i sława, i chwała, gdyż wszystko, co jest na niebie i na ziemi, do ciebie należy, twoim Panie, jest królestwo i Ty jesteś wyniesiony jako głowa nad wszystko. Od ciebie pochodzi bogactwo i chwała, Ty władasz nad wszystkim, w twojej ręce jest siła i moc, w twojej ręce jest to, aby uczynić kogoś wielkim i mocnym. Więc teraz, Boże nasz, składamy ci dzięki i wielbimy chwalebne imię twoje" (słowa Dawida zapisane w 1 Ks. Kronik 29.10-13). Wierzący czci Suwerennego Pana, który nas wykupił i chętnie mu się poddaje (Jakuba 4.7; Judy 1.4).
Król Dawid elokwentnie podsumował charakter Boga: "Pan jest królem. Oblekł się w dostojność; Pan oblekł się i przepasał mocą, Utwierdził okrąg świata, tak że się nie zachwieje. Mocno stoi twój tron od dawna, Tyś jest od wieczności [...] Nad szum wielkich wód, nad potężne fale morskie, Mocniejszy jest Pan na wysokości. Świadectwa twoje są godne wiary, Ozdobą domu twego, Panie, jest świętość po wsze czasy" (Psalm 93.1-2, 4-5).
Kilku mężczyzn miało przywilej doświadczenia Bożej obecności, gdy Bóg mówił bezpośrednio do nich. W taki sposób niektórzy zareagowali:
Mojżesz poprosił, aby mógł ujrzeć chwałę Pana, a Pan zgodził się, aby Jego majestat przeszedł przed Mojżeszem. "Oto miejsce przy mnie. Stań na skale. A gdy przechodzić będzie chwała moja, postawię cię w rozpadlinie skalnej i osłonię cię dłonią moją, aż przejdę" (2 Ks. Mojżeszowa 33.21-22). Odpowiedzią Mojżesza było pokłonienie się i oddanie czci (2 Ks. Mojżeszowa 34.6-8). Podobnie jak Mojżesz, wierzący pokłoni się i uwielbi Pana, napełniony zachwytem, gdy rozważa chwałę jaką jest nasz Bóg.
Job nigdy nie utracił swojej wiary w Boga, nawet pod wpływem okoliczności najbardziej łamiących serce, które wypróbowywały go do granic. "Choćby chciał mnie zabić, liczę na Niego, lecz drogi mojej będę przed Nim bronił" (Ks. Joba 13.15). Job był całkowicie wyciszony przed Bogiem, gdy On przemawiał do niego z burzy. "Odwołuję tedy wszystko, co powiedziałem, w proch się kajam, w popiele" (Ks. Joba 42.6; por. Ks. Joba 42.1-6). Podobnie jak Job, nasza odpowiedź Bogu powinna być pokornym posłuszeństwem i zaufaniem, uległością wobec Jego woli, czy ją rozumiemy czy też nie.
Izajasz miał wizję Pana siedzącego na swoim tronie i serafinów, którzy wołali, "Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna jest wszystka ziemia chwały jego" (Ks. Izajasza 6.3). Tak przytłaczająca była to wizja, że Izajasz wołał, "Biada mi! Zginąłem, bo jestem człowiekiem nieczystych warg i mieszkam pośród ludu nieczystych warg, gdyż moje oczy widziały Króla, Pana Zastępów" (Ks. Izajasza 6.5; por. Ks. Izajasza 6.1-5). Izajasz zdał sobie sprawę z tego, że jest grzesznikiem stojącym w obecności Świętego Boga, a jego odpowiedzią była pokuta. Wizja Jana dotycząca tronu Bożego w niebie wywołała w nim wielki zachwyt. Jan padł jak nieżywy do stóp uwielbionego Pana (Ks. Objawienia 1.17-18). Podobnie jak Izajasz i Jan, jesteśmy uniżeni w obecności majestatu Bożego.
Biblia objawia wiele innych cech Boga. Wierność Boga prowadzi nas do zaufania Mu. Jego łaska wzbudza w nas wdzięczność. Jego moc wzbudza zachwyt. Jego wiedza sprawia, że prosimy Go o mądrość (Jakuba 1.5). Ci, którzy znają Boga, będą prowadzić życie w świętości i czci (1 Tesaloniczan 4.4-5).
