Odpowiedź:
Średniowieczni Chazarowie byli przedmiotem wielu teorii łączących ich w jakiś sposób z Żydami i biblijnymi proroctwami. Wiele teorii dotyczących pochodzenia chazarskich Żydów i ich hipotetycznej diaspory ma charakter konspiracyjny i jest promowanych przez radykalne grupy w celu promowania rasistowskich idei.
To, co wiemy o Chazarach, jest następujące: Chazarowie byli pochodzenia tureckiego i mongolskiego i w średniowieczu żyli w zachodniej części Imperium Tureckiego. Pod koniec VI wieku n.e. różne plemiona Chazarów zjednoczyły się i uzyskały niezależność od Turków. Chanat Chazarski (obszar rządzony przez Chazarów) pozostawał suwerenny przez około trzysta lat. To, co czyni Chazarów wyjątkowymi w historii Europy, to konwersja ich króla Bulana na judaizm, wraz z chazarską klasą rządzącą, około 740 roku. Żydem chazarskim mógł być zarówno etniczny Chazar (krwi tureckiej lub mongolskiej), który stał się prozelitą judaizmu, jak i etniczny Żyd mieszkający w Chazarii.
W drugiej połowie VIII wieku Imperium Chazarskie osiągnęło szczyt swojej potęgi. Granice Chazarii rozciągały się od północnego brzegu Morza Czarnego (w tym Krymu) i rzeki Dniepr na zachodzie, do Morza Aralskiego na wschodzie. Chazarowie byli otoczeni przez góry Kaukazu na południu oraz przez Ruś i Bułgarów na północy. Królestwo Chazarów obejmowało części współczesnej Rosji, Ukrainy, Kazachstanu i Uzbekistanu. Stolicą Chazarii był Itil, położony w pobliżu ujścia Wołgi. Imperium Chazarów było ważne w historii świata, ponieważ utrzymywało arabskich najeźdźców na południe od Kaukazu, zapobiegając w ten sposób rozprzestrzenianiu się islamu na północ Europy. Podczas gdy Karol Martel powstrzymywał muzułmanów w Europie Zachodniej, Chazarowie odpychali ich od Europy Wschodniej.
Pochodzenie Chazarów jest owiane tajemnicą, a niektórzy ludzie wymyślili własne pomysły, aby wyjaśnić istnienie Chazarii. Jedna z teorii głosi, że Chazarowie są w rzeczywistości Żydami - dziesięć "zaginionych plemion" Izraela w jakiś sposób znalazło drogę do Europy Wschodniej, co wyjaśnia ich późniejszą "konwersję" na judaizm rabiniczny.
Inna teoria mówi coś zupełnie przeciwnego: Chazarowie to Turcy, którzy nie mają w sobie żadnej żydowskiej krwi. Po upadku Chazarii chazarscy konwertyci na judaizm rzekomo wyemigrowali do Polski, Niemiec i innych części Europy, gdzie zachowali nominalną żydowską tożsamość i stali się znani jako Żydzi. Zgodnie z tą teorią, Żydzi aszkenazyjscy zostali błędnie zidentyfikowani jako Semici, podczas gdy w rzeczywistości są Turkami. Teoria ta jest często głoszona przez tych, którzy sami twierdzą, że są "prawdziwymi Żydami", takich jak ci z obozu brytyjskiego izraelizmu, co skutkuje żądaniami, aby Żydzi w Izraelu oddali swoją ziemię (jako Turcy nie mają prawa do ziemi) i usprawiedliwianiem antysemityzmu (który nie może naprawdę istnieć, ponieważ chazarscy Żydzi są fałszywymi Żydami).
Żadna z tych teorii nie ma podstaw w rzeczywistości. Nie istnieją żadne wiarygodne dowody historyczne lub genetyczne na poparcie teorii, że Chazarowie byli biologicznymi Hebrajczykami lub że współcześni Żydzi nie pochodzą od Abrahama. Inna teoria - że napływ "chazarskich Żydów" do Izraela w 1948 r. wypełnił biblijne proroctwo Goga i Magoga (zob. Ezechiela 38-39) - postrzega izraelską walkę o niepodległość jako chazarskie przejęcie Palestyny od muzułmanów. Ta teoria jest równie bezpodstawna.
Cała historia chazarskich Żydów może nigdy nie zostać poznana. Ale oto prawdopodobny scenariusz: niektórzy etniczni Żydzi mieszkali w Chazarii (i wielu innych miejscach) w średniowieczu. W 740 r. lub w okolicach tego roku chazarski król przeszedł na judaizm z powodów osobistych, praktycznych lub politycznych i pociągnął za sobą część swoich poddanych. Kiedy potęga Chazarii osłabła, a imperium upadło, wielu Żydów - zarówno etnicznych, jak i prozelitów - opuściło ten obszar i osiedlając się w społecznościach żydowskich w innych miejscach, połączyło się z miejscową ludnością. Takie małżeństwa między etnicznymi Żydami a pogańskimi prozelitami nie oznaczają, że Żydzi pochodzenia chazarskiego są mniej żydowscy niż inni Aszkenazyjczycy. Biblia odnotowuje kilka przypadków wprowadzania pogan do kultury żydowskiej: Rahab i Rut są tego dobitnymi przykładami (zob. Mt 1:5).
