Odpowiedź:
Wiele fragmentów Pisma Świętego mówi, że Jezus Chrystus żyje w tych, którzy ufają Mu w zbawieniu (2 Koryntian 13:5). Choć jest to zdumiewająca prawda, niełatwo ją pojąć. Jezus Chrystus nie tylko żyje dzisiaj, ale dzięki Bożemu Duchowi Świętemu - zwanemu "Duchem Chrystusa" w Liście do Rzymian 8:9 - żyje i mieszka w każdym dziecku Bożym. Życie Chrystusa w nas jest naszą nadzieją na wieczną chwałę. Apostoł Paweł nazwał zamieszkiwanie Chrystusa wielką tajemnicą: "Im Bóg zechciał oznajmić, jak wielkie jest wśród pogan bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały." (Kol 1:27).
Paweł często mówił o Chrystusie zamieszkującym w sercach tych, którzy przyjmują Go jako Pana i Zbawiciela. Kiedy modlił się za wierzących w Efezie, Paweł pragnął, aby ich wiara pogłębiła się, aby Chrystus zamieszkał w ich sercach: "(16) Proszę, byście przez Jego Ducha zostali posileni mocą w wewnętrznym człowieku, stosownie do bogactwa Jego chwały. (17) Proszę też, aby Chrystus przez wiarę zadomowił się w waszych sercach, abyście — zakorzenieni i ugruntowani w miłości — (18) potrafili pojąć ..." (Efezjan 3:16-17).
Kiedy ktoś wierzy w Jezusa, zostaje zjednoczony z Chrystusem, najpierw w Jego śmierci, a następnie w nowości Jego zmartwychwstałego życia. Apostoł Paweł powiedział: "Z Chrystusem zostałem ukrzyżowany i już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Życie, które teraz prowadzę w ciele, prowadzę przez wiarę w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie" (List do Galacjan 2:20). Paweł wyjaśnił kościołowi w Rzymie: "Umarliśmy bowiem i zostaliśmy pogrzebani z Chrystusem przez chrzest. I tak jak Chrystus został wzbudzony z martwych przez chwalebną moc Ojca, tak i my możemy żyć nowym życiem. Skoro bowiem zjednoczyliśmy się z Nim w Jego śmierci, to tak jak On zostaniemy wskrzeszeni do życia" (Rzymian 6:4-5).
Nasze stare ja - pełne buntu, grzechu i niewiary - umarło wraz z Chrystusem, który zapłacił karę za nasze grzechy na krzyżu. Poprzez nasze zjednoczenie z Chrystusem w Jego śmierci, zostaliśmy ożywieni przez Ducha Bożego, aby chodzić w nowości życia, ponieważ zostaliśmy usprawiedliwieni przed Bogiem (Rz 8:10). Nasze życie staje się narzędziem do ukazywania życia Chrystusa: "Bo Bóg, który rozkazał, by w ciemności zabłysło światło, rozpromienił nim nasze serca, byśmy poznali blask chwały Boga promieniującej z oblicza Jezusa Chrystusa. (7) Skarb ten mamy w naczyniach glinianych, aby było widoczne, że źródłem tej ogromnej mocy jest Bóg, a nie my. (8) Zewsząd uciskani, nie jesteśmy przytłoczeni. Bywamy bezradni, lecz nie zrozpaczeni. (9) Prześladowani, lecz nie opuszczeni. Powaleni, ale nie pokonani. (10) I zawsze śmierć Jezusa nosimy w swoich ciałach, aby i życie Jezusa stało się w naszym ciele wyraźne." (2 Kor 4:6-10; zob. także Ga 1:15-16).
W naszej zwykłej ludzkiej słabości jesteśmy tylko glinianymi dzbanami przechowującymi bezcenny skarb - życie Chrystusa w nas. Wyzwania, którym stawiamy czoła, prześladowania, próby, trudności i cierpienia, które znosimy, służą wylaniu wszechogarniającej mocy Boga i objawieniu życia Jezusa Chrystusa tym, którzy są wokół nas. Możemy być pewni, że nie zostaniemy pokonani we wszystkich tych utrapieniach, ponieważ mamy skarb Jezusa Chrystusa żyjącego w nas.
W 2 Liście do Koryntian 2:15 Paweł porównał życie tych, którzy dzielą się ewangelią do "wonności Chrystusowej wznoszącej się ku Bogu" i "przyjemnego zapachu Chrystusa wśród zbawionych i ginących". Z Chrystusem w nas, gdy głosimy dobrą nowinę o zbawieniu w Jezusie, rozprzestrzeniamy Jego zapach na zagubiony i umierający świat.
W 1 Liście do Koryntian 6:19 Paweł stwierdza: "Czyż nie wiecie, że ciała wasze są świątyniami Ducha Świętego, który w was jest, a którego otrzymaliście od Boga? Nie jesteście sami dla siebie". Po przyjęciu Jezusa jako Pana, staje się On naszym panem. W broszurze My Heart Christ's Home (InterVarsity Press, 1954) autor Robert Munger obrazowo opisuje życie chrześcijańskie jako dom. Kiedy Jezus wchodzi, przechodzi z pokoju do pokoju. W bibliotece naszych umysłów Chrystus sortuje śmieci, usuwając te bezwartościowe. W kuchni rozprawia się z naszymi niezdrowymi apetytami i grzesznymi pragnieniami. Przy stole w jadalni podaje nam chleb życia, aby zaspokoić nasze głodne dusze i nalewa żywą wodę, abyśmy pili i nigdy więcej nie byli spragnieni. W ciemnych korytarzach i szafach Jezus odkrywa wszystkie miejsca, w których ukrywa się grzech. Przechodzi przez każdy zakamarek, aż Jego miłość, miłosierdzie, przebaczenie i łaska wypełnią każdą przestrzeń. Ta alegoria przedstawia piękny obraz tego, co to znaczy mieć w sobie Chrystusa.
