Odpowiedź:
Gdy odradzamy się duchowo, otrzymujemy Ducha Świętego, którym jesteśmy zapieczętowani na dzień odkupienia (Efezjan 1.13; 4.30). Jezus obiecał, że Duch Święty wprowadzi nas „we wszelką prawdę” (Ew. Jana 16.13). Częścią tej prawdy jest wykorzystanie rzeczy pochodzących od Boga i zastosowanie ich w naszym codziennym życiu. Gdy to uczynimy, wierzący dokonuje wyboru, pozwalając Duch Świętemu prowadzić go/ ją. Prawdziwa duchowość chrześcijańska opiera się na gotowości nowo narodzonego człowieka do poddania swojego życia Duchowi Świętemu, aby prowadził i kontrolował jego/jej życie.
Apostoł Paweł mówi wierzącym, aby byli pełni Ducha Świętego. „Nie upijajcie się winem, które powoduje rozwiązłość, ale bądźcie pełni Ducha” (Efezjan 5.18). Czas użyty w tym fragmencie podkreśla formę ciągłą dlatego oznacza „trwanie w napełnieniu Duchem.” Napełnienie Duchem jest poddawaniem się Duchowi Świętemu pod jego prowadzenie, a nie oddawaniem się cielesnym pragnieniom własnych żądz. W tym fragmencie Paweł używa pewnego porównania. Gdy ktoś pije wino, upija się i zachowuje w pewien charakterystyczny sposób: wulgarnie się wyraża, chwieje się na nogach i podejmuje złe decyzje. Podobnie jak można poznać że ktoś jest pijany po sposobie w jaki się zachowuje, tak również w zachowaniu osoby nowo narodzonej można dostrzec czy prowadzi ją Duch Święty. Cechy charakterystyczne znajdujemy w Galacjan 5.22-23, które nazwane są „owocem Ducha Świętego.” Jest to prawdziwa duchowość chrześcijańska, którą tworzy Duch Święty w życiu człowieka wierzącego. Charakter ten nie wypracowuje się własnymi staraniami. Odrodzony wierzący, który poddaje się pod prowadzenie Ducha Świętego, będzie używał innego słownictwa, wzrastał duchowo i podejmował decyzje w oparciu o Słowo Boże.
Dlatego duchowość chrześcijańska związana jest z podejmowaniem wyboru „poznania i wzrostu” w codziennej relacji z Panem Jezusem Chrystusem, poprzez uległość względem działania Ducha Świętego w naszym życiu. Oznacza to, że wierzący podejmują wybór utrzymywania relacji z Duchem Świętym poprzez przyznawanie się do grzechów (1 Jana 1.9). Jeśli zasmucamy Ducha czyniąc nieprawość (Efezjan 4.30; 1 Jana 1.5-8), to stawiamy przeszkodę na drodze do Boga. Gdy jednak poddajemy się pod prowadzenie Ducha Świętego, to nasza relacja nie zostanie zakłócona (1 Tesaloniczan 5.19). Duchowość chrześcijańska jest świadomością relacji z Duchem Chrystusowym, niezakłócona cielesnością i grzechem. Duchowość chrześcijańska rozwija się, gdy stajemy się ludźmi nowo narodzonymi, poprzez ciągłe wybory poddawania się pod prowadzenie Ducha Świętego.
