Czy chrześcijanin powinien korzystać z opieki społecznej?
Odpowiedź:
W Stanach Zjednoczonych różne programy rządowe znane jako "opieka społeczna" zapewniają pieniądze i pomoc w zaspokajaniu podstawowych potrzeb osobom potrzebującym. Opieka społeczna dla potrzebujących obejmuje takie programy jak Pomoc dla Rodzin z Dziećmi na Utrzymaniu (AFDC), Tymczasowa Pomoc dla Potrzebujących Rodzin (TANF) oraz Uzupełniający Program Pomocy Żywieniowej (SNAP), powszechnie nazywany "znaczkami żywnościowymi". Rządowa opieka społeczna jest w zasadzie redystrybucją bogactwa: pieniądze są gromadzone poprzez opodatkowanie osób pracujących i przekazywane tym, którzy nie pracują lub nie zarabiają wystarczająco dużo, aby się utrzymać. W świetle niektórych fragmentów biblijnych, które nakazują każdemu "nosić własne brzemię" (Galacjan 6:5), niektórzy chrześcijanie kwestionują moralność korzystania z pomocy społecznej lub otrzymywania rządowych jałmużn.
Po pierwsze, Bóg jasno dał do zrozumienia, że opieka nad wdowami i sierotami jest dla Niego najwyższym priorytetem i powinna być nim także dla Jego ludu (Malachiasza 3:5; Wyjścia 22:22; Powtórzonego Prawa 24:20; Jakuba 1:27). Jedną z pierwszych posług wczesnego kościoła było karmienie wdów (Dz 6:1), ale nawet ten akt "opieki społecznej" miał pewne zastrzeżenia: " Na listę wdów może być wciągnięta niewiasta licząca lat co najmniej sześćdziesiąt i raz tylko zamężna, (10) mająca dobre imię z powodu szlachetnych uczynków: że dzieci wychowała, że gościny udzielała, że świętym nogi umywała, że prześladowanych wspomagała, że wszelkie dobre uczynki gorliwie pełniła." (1 Tymoteusza 5:9-10). Opieka społeczna za pośrednictwem kościoła była ograniczona do wdów, które zostały pozbawione środków do życia nie z własnej winy i nie miały rodziny, która mogłaby się nimi zaopiekować (1 Tymoteusza 5:3-8).
Chrześcijanie, którzy potrzebują pomocy, mogą stanąć przed wyborem skorzystania z rządowej opieki społecznej. Obniżone dochody, utrata pracy, porzucenie rodziny, obrażenia itp. mogą skutkować trudnościami finansowymi, które wymagają pomocy. Rządowa opieka społeczna może zapewnić tymczasową ulgę, dopóki nie staną na nogi.
Niezależnie od tego, czy ktoś zdecyduje się skorzystać z pomocy społecznej, czy nie, oto kilka dobrych rzeczy do zrobienia:
- Módlmy się. Możemy z ufnością zbliżyć się do łaskawego tronu Boga i prosić o "miłosierdzie i łaskę ku pomocy w stosownej porze" (List do Hebrajczyków 4:16). W każdej chwili możemy prosić o mądrość (List Jakuba 1:5).
- Zwróć się o pomoc do członków rodziny. Rodziny stanowią gotowy system wsparcia i często są w stanie dobrze poznać sytuację i zaoferować pomoc (1 Tymoteusza 5:8).
- Poszukaj pomocy w kościele. Nasza rodzina kościelna może być źródłem pomocy dla cierpiącego członka w trudnym czasie.
- W miarę możliwości nadal zaspokajaj własne potrzeby. Biblia pochwala pracę i ostrzega przed dobrowolną bezczynnością. Jeśli jesteśmy bezrobotni i zdolni do pracy, powinniśmy szukać zatrudnienia; jeśli mamy pracę, powinniśmy nadal w niej pracować i modlić się o bardziej dochodowe zatrudnienie (2 Tesaloniczan 3:6-14).
- "Dziękujcie we wszystkich okolicznościach" (1 Tesaloniczan 5:18).
Niektórzy chrześcijanie mogą mieć osobiste przekonania przeciwko korzystaniu z rządowej pomocy społecznej i jest to zrozumiałe. To sprawa między nimi a Panem. Ale szukanie pomocy społecznej nie jest złe samo w sobie. System istnieje po to, by pomagać tym, którzy tego potrzebują, a ci, którzy tego potrzebują, powinni mieć do niego swobodny dostęp. Chrześcijanie nie powinni obawiać się, że są nieposłuszni Bogu, korzystając z "sieci bezpieczeństwa" stworzonej dla ludzi w ich sytuacji. Rządowa opieka społeczna może być po prostu Bożą metodą zapewniania im opieki do czasu, aż będą mogli ponownie pracować lub do czasu, gdy pojawią się inne środki zaopatrzenia.
