Odpowiedź:
Chrześcijański panteizm jest próbą połączenia Biblii z fałszywą ideą, że wszystko, co istnieje, jest w rzeczywistości Bogiem. Główna idea panteizmu głosi, że "Bóg jest wszystkim, a wszystko jest Bogiem". Jednak Biblia wyraźnie mówi o Bogu jako o kimś odrębnym od Jego stworzenia. Odniesienia do "chrześcijańskiego panteizmu" są tak samo sprzeczne, jak mówienie o "kwadratowych kołach". Te dwie idee wykluczają się wzajemnie. W rezultacie większość prób interpretacji Pisma Świętego w celu poparcia panteizmu wiąże się z odrzuceniem tegoż Pisma w jakiś sposób. Dzieje się tak albo poprzez kwestionowanie dokładności Biblii, albo poprzez wyrywanie wersetów z kontekstu.
Panteizm głosi, że istnieje tylko Bóg; wszystko jest Bogiem. Jest to rażąco sprzeczne z wieloma podstawowymi koncepcjami przedstawionymi w Biblii. Bóg wyraźnie mówi, że nie jest tym samym co człowiek (3 Ks. Mojżeszowa 23.19), wszechświat jest stworzony (1 Ks. Mojżeszowa 1.1), człowiek jest stworzony na Jego podobieństwo (1 Ks. Mojżeszowa 1.27) itd. Pismo Święte opisuje człowieka i Boga rozmawiających ze sobą (1 Ks. Mojżeszowa 3.9-10; 2 Ks. Mojżeszowa 3.4-5), Boga sądzącego człowieka (Ks. Izajasza 2.4; 33.22) i Boga separującego się od pewnych istot (Ks. Objawienia 20.12-15). Cała koncepcja modlitwy zakłada istnienie "innego", który wysłuchuje modlitwy (Ew. Mateusza 6.9). Dlatego prawdziwi panteiści nie modlą się, lecz medytują, ponieważ panteizm zaprzecza istnieniu "kogoś innego", z kim można się komunikować.
Ci, którzy próbują bronić chrześcijańskiego panteizmu, wyrywają pewne wersety Biblii z kontekstu. Prawie wszystkie takie błędy koncentrują się na idei Ducha Bożego zamieszkującego w człowieku. Na przykład Galacjan 2.20 mówi o Chrystusie żyjącym "w" nas. 1 Koryntian 3.16-17 odnosi się do ciała człowieka jako "świątyni Boga". 1 Jana 3.24 wspomina o Duchu "przebywającym" w wierzących. Wersety te, według panteisty, pokazują, że Bóg i człowiek są jednym i tym samym.
Jednak zarówno konkretne konteksty tych wersetów, jak i ogólny kontekst Biblii pokazują, że pogląd ten jest fałszywy. Zamieszkiwanie Ducha Świętego nie jest niejasną, poetycką metaforą panteizmu. Gdyby Pismo Święte chciało nauczać, że "wszystko jest Bogiem, a Bóg jest wszystkim", nie odnosiłoby się do pojęć takich jak zbawienie, grzech, modlitwa czy sąd, z których wszystkie implikują absolutną, obiektywną różnicę między dwiema nieidentycznymi rzeczami.
Pismo Święte mówi jasno: Bóg nie jest taki sam jak Jego stworzenie. Z pewnością nie jest tym samym, co człowiek. Niejasny czy nie, chrześcijański panteizm jest ostatecznie kolejnym przykładem kiepskiej interpretacji Biblii i jeszcze gorszej logiki.
