Pytanie: Czy chrześcijaństwo jest religią białego człowieka?
Odpowiedź:
Czasami pojawia się zarzut, że chrześcijaństwo jest "religią białych ludzi", ze względu na historyczne powiązania, jakie chrześcijaństwo miało z powstaniem narodów europejskich i założeniem Stanów Zjednoczonych. Sprawę komplikuje fakt, że w czasach handlu afrykańskimi niewolnikami wielu białych właścicieli niewolników podawało się za chrześcijan i próbowało wykorzystywać Biblię do usprawiedliwiania swoich działań. Akceptacja idei, że chrześcijaństwo jest religią białego człowieka, powoduje, że niektórzy ludzie kolorowi przyjmują religie niechrześcijańskie, takie jak islam, animizm i rastafarianizm.
Niezależnie od historii świata od czasów panowania Karola Wielkiego, chrześcijaństwo nigdy nie było przeznaczone tylko dla białych ludzi. Biblia uczy, że wszyscy ludzie zostali stworzeni na obraz Boga (1 Ks. Mojżeszowa 1.27). Pierwsi chrześcijanie byli z pochodzenia Semitami i prawdopodobnie mieli jasną lub ciemnobrązową skórę. To, że w ostatnich wiekach chrześcijaństwo było religią w przeważającej mierze białych, nie ma nic wspólnego z przesłaniem chrześcijaństwa. Jest to raczej spowodowane tym, że chrześcijanie nie zanieśli ewangelii Jezusa Chrystusa na krańce świata (Ew. Mateusza 28.19-20; Dz. Apostolskie 1.8). Jezus Chrystus jest przebłaganiem za grzechy całego świata - wszystkich ras i narodowości (zob. 1 Jana 2.2). Pod względem duchowym ludzie wszystkich ras potrzebują Zbawiciela z powodu ich grzesznego stanu (Rzymian 5.12).
Pomysł, że chrześcijaństwo jest religią białych ludzi, jest sprzeczny z Dz. Apostolskimi. Kiedy Kościół rozpoczął działalność, byli tam Afrykanie, którzy odpowiedzieli na ewangelię (Dz. Apostolskie 2.10). Filip ewangelista został specjalnie powołany do dzielenia się przesłaniem Chrystusa z etiopskim urzędnikiem w Dz. Apostolskich 8.26-38. Ten Etiopczyk doświadczył zbawienia i został ochrzczony, a kiedy ostatni raz o nim czytamy, "radując się jechał dalej swoją drogą" (werset 39). Etiopski Kościół Koptyjski wywodzi się z ewangelizacyjnej pracy etiopskiego urzędnika z 8 rozdziału Dz. Apostolskich.
Rozprzestrzenianie się ewangelii w syryjskiej Antiochii - metropolii położonej w Azji - podkreśla różnorodne korzenie kościoła. W rzeczywistości Antiochia była pierwszym dominującym ośrodkiem chrześcijaństwa, gdy tylko rozprzestrzeniło się ono poza Jerozolimę. Więcej dowodów na siłę kościoła azjatyckiego można znaleźć w liczbie listów Pawła (do Galacjan, Efezjan i Kolosan), które zostały napisane do kościołów azjatyckich, oraz w listach do kościołów z Ks. Objawienia 2-4, które również zostały napisane do mieszkańców Azji.
Przywódcy kościelni tacy jak Augustyn, Atanazy i Tertulian - wszyscy z Afryki Północnej - pokazują żywotność chrześcijaństwa w Afryce. Ireneusz, Ignacy i inni pokazują żywotność chrześcijaństwa w Azji w pierwszych trzech wiekach. Etiopia, dzisiejsza Libia, Egipt i zachodnia Azja pozostawały mocno chrześcijańskim terytorium do czasu, gdy muzułmańskie inwazje na Bliskim Wschodzie i w Afryce sprawiły, że znalazły się pod kontrolą islamu. Przed nadejściem islamu wiele regionów Afryki i Azji było ośrodkami chrześcijaństwa w takim samym stopniu jak Europa.
Przebaczenie grzechu przez ofiarę Chrystusa, esencja chrześcijaństwa, jest oferowane wszystkim rasom, kolorom, wyznaniom i płciom, wszystkim "którzy otrzymują obfitość łaski i daru usprawiedliwienia" przez Niego (Rzymian 5.18). Oddając swoje życie w zastępstwie za grzech, Jezus Chrystus wykupił dla Boga swoją krwią "ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu" (Ks. Objawienia 5.9).
Nie, chrześcijaństwo nie jest religią białego człowieka. Chrześcijaństwo nie jest też religią czarnych, brązowych, czerwonych czy żółtych. Prawda wiary chrześcijańskiej ma uniwersalne zastosowanie do wszystkich ludzi. "Teraz pojmuję naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę, lecz w każdym narodzie miły mu jest ten, kto się go boi i sprawiedliwie postępuje" (Dz. Apostolskie 10.34-35; tłum. Biblia Warszawska).
