Pytanie: Czy Biblia mówi coś o istnieniu czarnych dziur?
Odpowiedź:
Czarne dziury, mówiąc wprost, nie są tematem, który Biblia miałaby powód rozważać. Biblia jest zamierzona by przekazywać jeden podstawowy temat: jak ludzkość może pojednać się z Bogiem. Z tego powodu wiele aspektów wszechświata pozostaje w Piśmie Świętym nieuwzględnionych. Nie oznacza to, że Biblia przeczy tym ideom. Ani też, że Biblia zakłada coś fałszywego na ich temat. To oznacza jedynie, że te koncepcje są poza głównym obszarem tej księgi. Na przykład instrukcja obsługi samochodu wyjaśni, jak sprawdzić olej w silniku, ale może nie omawiać historii Henry'ego Forda.
Według współczesnej teorii, czarne dziury są interesującymi obiektami, ale podlegają tym samym prawom fizyki, co inne ciała. Wszystkie planety, gwiazdy, asteroidy i tak dalej wywierają grawitację na swoje otoczenie. Im bardziej zbliżamy się do obiektu, tym silniejsze staje się to przyciąganie i tym trudniej jest się od niego oddalić. Przezwyciężanie przyciągania ziemskiej grawitacji z poziomu ziemi wymaga niesamowitej ilości siły. Chociaż przyciąganie grawitacyjne jest tym słabsze, im dalej rakieta oddala się od planety, na statek kosmiczny nadal oddziałuje grawitacja ziemska, nawet na orbicie.
Gdy statek kosmiczny podróżuje w przestrzeni kosmicznej, musi utrzymywać pewną odległość od obiektów, w oparciu o ich przyciąganie grawitacyjne. Obiekty z większą masą mają silniejsze pola grawitacyjne. Im bliżej znajdują się dwa obiekty, tym silniej grawitacja przyciąga je do siebie. O ile rakiety statku kosmicznego nie są bardzo silne, będzie pewna odległość, na której statek po prostu nie będzie miał mocy, aby uwolnić się od dużego ciała, takiego jak gwiazda czy planeta. Gdy statek kosmiczny zbliży się zbyt blisko, statek może okrążyć lub spaść bliżej, ale nigdy nie może się oddalić bez wywierania ogromnego ciągu.
Im silniejsze rakiety statku tym bliżej może przebywać- tym większej grawitacji może się oprzeć. Cechą definiującą czarną dziurę jest po prostu to, że jest ona tak masywna – ma tak dużą siłę grawitacji – że obiekty znajdujące się w pewnej odległości wymagają nieskończonej ilości energii, aby pokonać jej przyciąganie. Grawitacja czarnej dziury jest tak potężna, że gdy obiekt znajdzie się wystarczająco blisko, nie ma możliwości ucieczki przed jej przyciąganiem. Ten punkt bez powrotu nazywany jest „horyzontem zdarzeń”.
Z tego powodu obiekty te nazwane są "czarnymi dziurami": ich materia jest tak gęsto upakowana, że przyciąganie grawitacyjne przyciąga wszystko, w tym światło, z powrotem do siebie. Horyzont zdarzeń nie jest fizyczną powierzchnią czarnej dziury, ale odległością, z której nic – światło, energia ani informacja – nie może zostać odzyskane. Wbrew temu, co przedstawia science fiction, czarne dziury nie są portalami do innych wszechświatów, kosmicznymi odkurzaczami ani wędrującymi międzygalaktycznymi drapieżnikami.
Nic w Biblii wyraźnie nie wskazuje ani nie przeczy koncepcji czarnej dziury. Fizyczne właściwości czarnych dziur wspierają koncepcję, że wszechświat wymaga dobrze nastrojonego poziomu, aby podtrzymywać życie. Biblia czasami przedstawia katastrofę jako nieuchronne wpadanie w ciemność — zwięzły opis tego, co dzieje się z materią zbliżającą się do czarnej dziury (zob. Ks. Ezechiela 28.8). Idee takie jak absolutna czerń (Judy 1.13), całkowite zniszczenie (2 Tesaloniczan 1.9) i unicestwienie materii (2 Piotra 3:10-12) są przedstawione w Piśmie Świętym. Zbieg okoliczności to jednak nie to samo, co połączenie. Biblia nie przedstawia tych idei jako odnoszących się w jakikolwiek znaczący sposób do rzeczywistych obiektów fizycznych, które nazywamy czarnymi dziurami.
Ostatecznie czarne dziury są po prostu innym fascynującym aspektem wszechświata stworzonego przez Boga. Fizycy spekulują odnośnie tego jak czarne dziury mogą wpływać na ruch galaktyk czy równowagę energii we wszechświecie. Biblia jednak nie mówi niczego szczególnego na ich temat, ponieważ takie informacje nie są istotne w odniesieniu do naszego wiecznego zbawienia czy naszego duchowego wzrostu.
