Odpowiedź:
Technicznie rzecz biorąc, nie istnieje plemię Józefa. Zamiast tego, Józef otrzymał "podwójne błogosławieństwo", a jego dwaj synowie, Efraim i Manasses, każdy z nich stał się odrębnym plemieniem (1 Ks. Mojżeszowa rozdz. 48; Ks. Jozuego 14.4; Ks. Ezechiela 47.13). Biblia czasami odnosi się do "plemienia Józefa" (4 Ks. Mojżeszowa 13.11; 36.5; Ks. Objawienia 7.8). Jednak w kontekstach "plemię Józefa" wydaje się odnosić albo do plemienia Efraima lub Manassesa, albo do "domu Józefa", który obejmował Efraima i Manassesa. Kiedy Jakub skierował proroctwo do każdego ze swoich synów, dał Józefowi jedno z najdłuższych: "Józef - płodna latorośl, płodna latorośl nad źródłem, której gałązki rozrastają się ponad murem. Niepokoją go, strzelają nań i zwalczają go łucznicy, jednak łuk jego stale napięty, a ramiona jego i ręce giętkie dzięki pomocy Mocarza Jakuba, stamtąd, gdzie jest pasterz, Opoka Izraela. Bóg ojca twego niechaj cię wspomoże, Wszechmogący niech ci błogosławi, niech darzy cię błogosławieństwem niebios, błogosławieństwem toni leżącej w dole, błogosławieństwem piersi i łona. Błogosławieństwa ojca twego, które przewyższają błogosławieństwa gór odwiecznych, wyborne dary wzgórz odwiecznych, niechaj spłyną na głowę Józefa, i na ciemię poświęconego wśród braci swoich" (1 Ks. Mojżeszowa 49.22-26; tłum. Biblia Warszawska). Podobnie jak wszystkie proroctwa Jakuba skierowane do jego synów, to skierowane do plemienia/domu Józefa zawiera lekcje dla nas wszystkich.
Józef, "książę wśród swoich braci", był drugim najmłodszym z dwunastu. Życie Józefa, historia jego konfliktu z braćmi, jego niewola i późniejsze zwycięstwo, które Bóg odniósł dzięki jego próbom, są dobrze udokumentowane w 1 Ks. Mojżeszowej, rozdziały 37-51. Jakub rozpoczyna swoje proroctwo od porównania Józefa do owocującej winorośli lub młodego drzewa. Bóg uczynił go płodnym w ziemi jego ucisku (1 Ks. Mojżeszowa 41.52). Dwaj synowie Józefa byli jak gałęzie winorośli biegnące przez mur. Następnie Jakub przypomina pozostałym braciom o ich złym traktowaniu Józefa. Są oni jednymi z "łuczników", którzy zaatakowali Józefa z goryczą i wrogością, wraz z żoną Potyfara, której fałszywe oskarżenia wysłały go do więzienia na dwa lata (1 Ks. Mojżeszowa 39; 41.1).
Ale przez te wszystkie kłopoty, siła Józefa została porównana do łuku, który pozostał stabilny. Oznacza to, że jego wiara nie zawiodła, ale wytrwał w swoim postanowieniu i zwyciężył. Jego ramiona pozostały silne i gibkie, co jest metaforą jego mądrości, odwagi i cierpliwości. Krótko mówiąc, Józef zachował zarówno swoją integralność, jak i komfort podczas wszystkich swoich prób, niosąc wszystkie swoje ciężary z niezwyciężonym postanowieniem i nie zapadając się pod ich ciężarem. Źródłem tej siły były ręce Wszechmocnego, który był zawsze obecny, aby go wzmocnić. Józef przypomina nam, że cała nasza siła do opierania się pokusom i znoszenia ucisków pochodzi od Boga. Jego łaska jest wystarczająca, a Jego moc doskonali się w naszej słabości (2 Koryntian 12.9).
Dzięki swoim utrapieniom i mocy Bożej Józef karmił i wspierał lud Boży - naród Izraela, który istniał w owym czasie w Jakubie i jego rodzinie - podczas głodu, który spustoszył ziemię. Józef może być postrzegany jako typ Chrystusa, który również był atakowany i znienawidzony, ale zniósł swoje cierpienia (Ks. Izajasza 50.7-9) i stał się Dobrym Pasterzem, Skałą i Odkupicielem swojego ludu.
Cierpienia Józefa symbolizują również i zapowiadają kościół w ogólności, a także poszczególnych wierzących. Prawdziwy kościół Chrystusa zawsze był prześladowany przez szatana, począwszy od rozległych prześladowań w pierwszym wieku pod rządami Rzymian. Ale nawet w czasach względnego pokoju dla kościoła, wróg nadal strzela swoimi strzałami przeciwko świętym, ale Bóg nas chroni i wzmacnia, a swoją mocą sprowadzi nas bezpiecznie do domu.
Jakub kończy proroctwo dla plemienia Józefa serią błogosławieństw. Prorokuje błogosławieństwa niebios powyżej, głębin poniżej oraz piersi i łona, odnosząc się do doczesnych błogosławieństw płodności i hojności, które były przeznaczone dla plemienia Józefa. Wiele lat później Mojżesz dał te same obietnice obfitych błogosławieństw plemieniu Józefa (5 Ks. Mojżeszowa 33.13-16), powtarzając, że Józef był "księciem wśród swoich braci". Historia żydowska mówi nam, że terytorium plemienia Józefa było jedną z najcenniejszych części kraju, a dom Józefa stał się najbardziej dominującą grupą w królestwie Izraela. Józef przypomina nam, że wszystkie błogosławieństwa, zarówno doczesne, jak i duchowe, pochodzą od Boga. "Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości; u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia" (Jakuba 1.17). Obyśmy wszyscy byli tak niezłomni i silni jak Józef, znosząc utrapienia i zbierając nagrodę w postaci wiecznych Bożych błogosławieństw.
