Odpowiedź:
Bóg stworzył wszechświat w sześć dni, ale oryginalnie wszechświat nie miał grzechu- wszystko co On uczynił "było dobre" (1 Ks. Mojżeszowa 1.31). Grzech wszedł na świat z powodu buntu przeciwko Bogu, a nie dlatego, że Bóg stworzył grzech.
Musimy zdefiniować "grzech." 1 Jana 3.4 mówi, "Każdy kto popełnia grzech, i zakon przestępuje, a grzech jest przestępstwem zakonu." Grzech zatem jest wszelkim naruszeniem Bożego, świętego prawa. Rzymian 3.23 mówi, "gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej." Zgodnie z tym wersetem, grzechem jest wszystko (słowa, myśli, postępowanie czy motywacja), którym brakuje Bożej chwały i doskonałości. Każdy z nas grzeszy. Rzymian 3.23 naucza również, że musimy znać charakter Boga zanim będziemy mogli dokładnie zdefiniować grzech, ponieważ Jego chwała jest standardem, według którego go mierzymy (Psalm 119.160; Ew. Jana 17.17). Bez doskonałego standardu, nie ma sposobu, aby określić czy coś jest niedoskonałe. Bez absolutnego standardu Bożego, każde słowo czy działanie będzie osądzone przez wadliwy, zmieniający się standard niedoskonałych ludzi. Każde prawo czy zasada moralna stałaby się kwestią opinii. A opinia człowieka jest tak różna i zmienna jak pogoda.
Jeśli budowlaniec buduje na fundamencie, który nie jest wypoziomowany ryzykuje spójność całego projektu. Budynek nie staje się lepszy, gdy idzie w górę, staje się słabszy i bardziej przesunięty. Jeśli jednak punkt początkowy jest doskonały, pozostała część struktury będzie solidna. Fundamenty moralne działają w podobny sposób. Bez Bożego prawa moralnego, nie mamy metody rozróżniania dobra od zła. Grzech odsuwa nas z dala od tego, co słuszne. Im dalej odsuniemy się od Bożego moralnego standardu, tym gorszy staje się grzech.
Bóg stworzył ludzi i anioły ze zdolnością dokonywania wyborów, jeśli stworzenie ma wolną wolę, to istnieje przynajmniej potencjalna możliwość, że źle wybierze. Bóg stworzył ludzi na swój obraz, i skoro On jest wolny, ludzie również zostali stworzeni wolnymi (1 Ks. Mojżeszowa 1.27). Wolna wola łączy się ze zdolnością wybierania, gdy Bóg przekazał moralny standard, dał człowiekowi prawdziwie wolny wybór (1 Ks. Mojżeszowa 2.16-17). Adam wybrał nieposłuszeństwo. Bóg go nie kusił, nie przymuszał ani też nie skłonił Adama do nieposłuszeństwa. Jakuba 1.13 mówi, "Niechaj nikt, gdy wystawiony jest na pokusę, nie mówi: Przez Boga jestem kuszony; Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy ani sam nikogo nie kusi." Bóg dał Adamowi godność posiadania wolnego wyboru i uszanował ten wybór odpowiednimi konsekwencjami (Rzymian 5.12).
Bóg zapewnił możliwość grzechu, ale On nie stworzył ani nie podżegał do grzechu. Posiadanie możliwości jest dobre; bez tego ludzie byliby niewiele więcej aniżeli robotami. Bóg nakazuje, błaga i zachęca nas, abyśmy podążali za Nim (2 Ks. Mojżeszowa 19.5; 5 Ks. Mojżeszowa 12.28; 1 Ks. Samuela 15.22). Obiecuje nam błogosławieństwa, relacje oraz ochronę, gdy jesteśmy mu posłuszni (Ks. Jeremiasza 7.23; Psalm 115.11; Ew. Łukasza 11.28). Ale On nas nie związuje. Bóg nie ustawił płotu wokół zakazanego drzewa w Ogrodzie Eden. Adam i Ewa mieli wolność wyboru posłuszeństwa lub nieposłuszeństwa. Gdy wybrali grzech, wybrali również konsekwencje, które się z nim łączyły (1 Ks. Mojżeszowa 3.16-24).
Od tego czasu to samo dotyczy każdego człowieka. Możliwość zgrzeszenia jest nieodłączną częścią naszej wolności wyboru. Możemy wybrać poszukiwanie Boga, które prowadzi do życia sprawiedliwego (Ks. Jeremiasza 29.13; 2 Tymoteusza 2.19). Albo możemy wybrać podążanie za własnymi skłonnościami, które prowadzą z dala od Boga (Ks. Przyp. Salomona 16.5). Biblia jasno wskazuje, że jakąkolwiek ścieżkę wybierzemy, niesie to za sobą konsekwencje. Zbieramy to, co zasialiśmy (Galacjan 6.7). Niektóre konsekwencje są wieczne. Ew. Mateusza 25.46 mówi, że ci, którzy nie podążają za Jezusem "pójdą ci na mękę wieczną, a sprawiedliwi wejdą do życia wiecznego."
Bóg sądzi ludzi (Ks. Kaznodziei Salomona 12.14) oraz narody (Ks. Micheasza 5.14), które wykorzystują swoją wolną wolę, aby buntować się przeciwko Niemu. Bóg ani nie stworzył ani nie tworzy grzechu, ani też nie ma przyjemności w karaniu tych, którzy wybierają grzech (Ks. Ezechiela 33.11). Jego pragnieniem jest to, aby wszyscy się upamiętali i doświadczyli błogosławieństwa i radości życia wiecznego z Nim (2 Piotra 3.9).
