Pytanie: Czy Bóg rzeczywiście zapomina o naszych grzechach? Jak wszechwiedzący Bóg mógłby o czymś zapomnieć?
Odpowiedź:
Istnieje kilka fragmentów w Biblii, które wskazują, że Bóg przebacza i zapomina o naszych grzechach. Ks. Izajasza 43.25 mówi, "Ja, jedynie Ja, mogę przez wzgląd na siebie zmazać twoje przestępstwa i twoich grzechów nie wspomnę." Hebrajczyków 10 wyjaśnia jak ofiara Jezusa na krzyżu za nasze grzechy została dokonana, raz na zawsze za wszystkich. Inaczej aniżeli w systemie ofiarniczym Starego Testamentu, w którym ofiary za grzech były stale składane, natomiast Jezus zapłacił za grzech raz na zawsze. Jego zapłata jest całkowita. Hebrajczyków 10.14-18 mówi, "Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni. Poświadcza nam to również Duch Święty; powiedziawszy bowiem: Takie zaś jest przymierze, jakie zawrę z nimi po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich serca i na umysłach ich wypiszę je, dodaje: A grzechów ich i ich nieprawości nie wspomnę więcej. Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie ma już ofiary za grzech."
Fragmenty te jasno wskazują, że Bóg nie pamięta naszych grzechów. Jednak Boże "niepamiętanie" nie jest tym, co zazwyczaj uznajemy za zapominanie. Bóg jest wszechwiedzący. On wie wszystko i o niczym nie zapomina. Jednak On może zdecydować, aby czegoś nie pamiętać. W relacjach między ludźmi, możemy zdecydować, aby pamiętać czyjeś zranienia popełnione wobec nas, albo zdecydować aby o nich zapomnieć. Aby komuś przebaczyć, musimy często wyrzucić bolesne wspomnienia z naszego umysłu. Tak naprawdę nie przebaczamy grzechu i to nie jest tak, że nie jesteśmy w stanie przypomnieć sobie wyrządzonej krzywdy, ale postanawiamy to pomijać.
Zamiast traktować nas tak jak na to zasłużyliśmy z powodu naszych grzechów, Bóg usuwa nasze grzechy "jak daleko jest wschód od zachodu"- niezmierzoną odległość (Psalm 103.12). Pomyśl o podróżowaniu dokoła świata. Kiedy ktoś przestaje iść na wschód, a zaczyna iść na zachód? Nie jest możliwe określenie tego. Gdy doświadczamy zbawienia, nasze grzechy są całkowicie przebaczone. To jest właśnie to, o czym autor listu do Hebrajczyków nam opowiada- Jezus dokonał ofiary raz na zawsze, która całkowicie usuwa nasz grzech. W Chrystusie, zostajemy usprawiedliwieni (uznani sprawiedliwymi) przed Bogiem. Rzymian 8.1 mówi nam, że nie istnieje potępienie dla tych, którzy są w Chrystusie. Rzymian 8.31-39 jest pięknym opisem naszego bezpieczeństwa w Chrystusie. Grzech nie ma już nic do powiedzenia na temat naszej relacji z Bogiem. Jesteśmy w pełni przyjęci i uznani przed Jego obliczem za sprawiedliwych. Bóg nie pamięta naszych grzechów w sposobie w jaki nas traktuje. Zamiast tego traktuje nas jako sprawiedliwych. 2 Koryntian 5.21 mówi, "On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą." W ten sposób, Bóg "zapomina" nasze grzechy.
Nawet jako chrześcijanie grzeszymy, ale wiemy, że Bóg jest wierny i przebacza (1 Jana 1.9). Bóg nas oczyszcza i idzie dalej. On nie trzyma naszych grzechów przy nas. Zamiast tego, On uwalnia nas od zniewolenia od grzechu do tego, abyśmy doświadczali nowego życia. Znając całkowite przebaczenie Boże w Chrystusie, możemy- używając słów króla Hiskiasza- uwielbiać naszego Odkupiciela: "To Ty ocaliłeś mą duszę przed zejściem do otchłani nicości, gdyż zechciałeś rzucić poza siebie wszystkie moje grzechy" (Ks. Izajasza 38.17; tłum. Biblia Warszawsko- Praska). Podobnie jak Paweł, zapominając o tym co za nami, możemy zdążać do tego co przed nami, zmierzać "do celu, do nagrody w górze, do której zostałem powołany/ [zostaliśmy powołani] przez Boga w Chrystusie Jezusie (Filipian 3.13- 14).
