Pytanie: Czego powinniśmy się nauczyć z życia Daniela?
Odpowiedź:
Możemy przeczytać o życiu Daniela i jego pismach w Ks. Daniela jak również w Ks. Ezechiela 14.14, 20 oraz 28.3. Istnieją pewne uderzające podobieństwa pomiędzy życiem Daniela i życiem syna Jakuba- Józefa. Obaj prosperowali w obcym kraju po tym jak tłumaczyli sny swoich władców i obaj zostali wyniesieni na wysokie stanowiska urzędnicze w efekcie ich wierności wobec Boga.
Po tym jak Nebukadnesar- król Babilonu podbił Jerozolimę, wybrał szlachetnych ludzi z domu królewskiego Izraela, którzy byli przystojni i wykazywali się zdolnością do nauki, aby ich przeszkolić według zwyczajów babilońskich. Po ich trzyletnim treningu, zostali przeznaczeni do służby królewskiej (Ks. Daniela 1.1-6). Daniel, którego imię oznacza "Bóg moim sędzią" oraz jego trzech towarzyszy z Judei, zostali wybrani i nadano im nowe, babilońskie imiona. Daniel stał się "Baltazarem", podczas gdy Ananiasz, Miszael i Azariasz otrzymali imiona "Szadrach", "Meszach" i "Abed-Nego." Babilończycy najprawdopodobniej nadali im nowe imiona, całkowicie oderwane od ich hebrajskich korzeni, aby przyspieszyć asymilację Daniela i jego przyjaciół z kulturą babilońską.
Daniel i jego rodacy udowodnili, że są najmądrzejszymi spośród rekrutów i na koniec swojego szkolenia przystąpili do służby u króla Nebukadnesara. Pierwszym znakiem wierności Daniela wobec Boga była sytuacja, gdy on wraz z trojgiem swoich przyjaciół odmówili jedzenia wykwintnego jedzenia i picia wina ze stołu królewskiego, ponieważ uznali je za nieczyste i stali się wegetarianami. Gdy ich zdrowie się poprawiło, otrzymali pozwolenie na kontynuowanie swojej wybranej diety. W ich edukacji czterej mężczyźni z Judy zdobyli wiedzę we wszystkich sprawach babilońskich, a Daniel otrzymał od Boga zdolność rozumienia wszelkiego rodzaju snów i wizji (Ks. Daniela 1.17).
W drugim roku panowania, Nebukadnesar miał sen, którego nie potrafił zinterpretować. Poza interpretacją, Nebukadnesar nakazał swoim magom, zaklinaczom, czarownikom i astrologom również opisanie jego snu. Mężczyźni ci byli gotowi zinterpretować sen, jeśli Nebukadnesar by go najpierw im opowiedział, powiedzieli, że ujawnienie samego snu było dla ludzi zadaniem niewykonalnym. Król zarządził, że wszyscy mędrcy, łącznie z Danielem i jego towarzyszami, muszą zostać skazani na śmierć. Jednak po tym jak Daniel szukał Boga w modlitwie, tajemnica królewskiego snu została Danielowi objawiona, wtedy został on zaprowadzony do króla, aby mógł zinterpretować jego sen. Daniel od razu przypisał swoją zdolność tłumaczenia snów jedynemu, prawdziwemu Bogu (Ks. Daniela 2.28). Kluczowym aspektem snu było to, że jednego dnia zostanie ustanowione królestwo przez Boga, które będzie trwało na wieki i to Boże królestwo zniszczy wszystkie poprzednie, uczynione ręką ludzką (Ks. Daniela 2.44-45). Za swoją mądrość Daniel został uhonorowany przez króla Nebukadnesara i objął władzę nad wszystkimi mędrcami babilońskimi.
Później, król Nebukadnesar miał inny sen i ponownie Daniel był zdolny go wyjaśnić. Król przyznał, że Daniel ma ducha (pochodzącego) od swojego świętego Boga (Ks. Daniela 4.9). Interpretacja snu przez Daniela była poprawna. Po doświadczenie okresu obłędu, Nebukadnesar odzyskał zdrowie, i uwielbiał i czcił Boga Daniela jako Najwyższego (Ks. Daniela 4.34-37).
Syn Nebukadnesara, Belsazar, stał się nowym królem, i podczas uczty rozkazał, aby przynieść złote i srebrne naczynia, które zostały skradzione ze świątyni w Jerozolimie, aby można było z nich pić. W odpowiedzi na pohańbienie tych świętych przedmiotów, Belsazar zobaczył rękę piszącą na ścianie. Jego astrolodzy nie byli w stanie przetłumaczyć tego napisu, i Daniel został wezwany, aby przetłumaczyć tekst (Ks. Daniela 5.13-16). W nagrodę za przetłumaczenie napisu, Daniel został mianowany przez króla Belsazara na trzecią, najwyższą pozycję w królestwie Babilonu (werset 29). Tej nocy, o której Daniel prorokował, król został zabity w bitwie, a jego królestwo zostało przejęte przez Perskiego Cyrusa Wielkiego, a Dariusz Medyjczyk został królem.
Za panowania nowego władcy, Daniel pogłębił swoje umiejętności administracyjne do takiego stopnia, że król Dariusz rozważał, aby uczynić go zarządcą nad wszystkimi królestwami (Ks. Daniela 6.1-3). To rozwścieczyło innych administratorów tak bardzo, że szukali sposobu na pokonanie Daniela. Nie mogli jednak znaleźć żadnego złego postępowania w życiu Daniela, więc skupili się na jego religii. Używając pochlebstw, administratorzy nakłonili Dariusza do wydania dekretu zakazującego modlitwy do jakiegokolwiek boga innego aniżeli do króla, przez następne trzydzieści dni. Karą za nieposłuszeństwo było wrzucenie do jamy z lwami. Daniel oczywiście nie był posłuszny edyktowi i bez ukrywania się wołał w modlitwie do Boga. Jako że Daniel w żaden sposób nie próbował się ukrywać ze swoją praktyką, został zauważony podczas modlitwy i aresztowany. Z wielkim żalem król wydał rozkaz wobec Daniela, aby wrzucić go do lwiej jamy, ale co ciekawe, nie bez modlitwy, by Bóg Daniela go uratował (Ks. Daniela 6.16). Następnego dnia, gdy Daniel został znaleziony żywy i w dobrym stanie, powiedział królowi, że Bóg posłał anioła, aby zamknął paszcze lwom i dzięki temu pozostał nietknięty. Cud ten sprawił, że król Dariusz wydał dekret w którym wszyscy jego poddani mieli czcić Boga Daniela. Daniel rozwijał się pomyślnie przez wszystkie lata panowania króla Dariusza.
Daniel znany jest również ze swoich proroczych snów i wizji, jakimi obdarzył go Bóg, zapisanych w Ks. Daniela. Proroctwa Daniela dotyczą szerokiego zakresu historii, jako że przepowiedział powstanie i upadek Cesarstwa Greckiego i Rzymskiego oraz powstanie potężnego króla, który "zrobi, jak będzie chciał; będzie się wynosił i wywyższał ponad wszelkie bóstwo; i przeciwko Bogu bogów dziwne rzeczy będzie wygadywał..." (Ks. Daniela 11.36). Proroctwo Daniela dotyczące "Siedmiu tygodni" mówiło o Mesjaszu, który zostanie zabity (Ks. Daniela 9.24-27). Widzimy spełnienie tego proroctwa w Jezusie. Pozostała (część) proroctwa- siedemnastu tygodni- zostanie wypełniona w czasach ostatecznych. Daniel miał również inne wizje apokaliptyczne, a zrozumienie jego proroctw jest ważne dla zrozumienia eschatologii.
Daniel okazywał wielką uczciwość, a przez to cieszył się szacunkiem i sympatią potężnych władców, którym służył. Jednak uczciwość i lojalność wobec jego panów nigdy nie doprowadziła go do pójścia na kompromis ze swoją wiarą w jedynego, prawdziwego Boga. Zamiast stać się przeszkodą do osiągnięcia sukcesu, trwałe oddanie Daniela wobec Boga przyniosło mu podziw wśród niewierzących jego najbliższego otoczenia. Gdy dokonywał interpretacji snów, od razu przypisywał Bogu zasługi za swoje zdolności do czynienia takich rzeczy (Ks. Daniela 2.28).
Integralność Daniela jako człowieka Bożego obdarzyła go łaską w świecie świeckim, a mimo to odmówił pójścia na kompromis w kwestii swojej wiary w Boga. Nawet pod groźbą ze strony królów i władców, Daniel pozostał niezachwiany w swoim oddaniu wobec Boga. Daniel uczy nas również tego, że nieważne z kim mamy do czynienia, nieważne jaki jest ich status społeczny, mamy traktować ich ze współczuciem. Widzimy to jak był przejęty, gdy interpretował drugi sen Nebukadnesara (Ks. Daniela 4.19). Jako chrześcijanie, jesteśmy powołani do posłuszeństwa władcom i władzy zwierzchniej, którą Bóg ustanowił, okazując im szacunek i współczucie; jednak- jak widzimy na przykładzie Daniela posłuszeństwo prawu Bożemu musi być zawsze postawione na pierwszym miejscu ponad posłuszeństwo ludziom (Rzymian 13.1-7; Dz. Apostolskie 5.29).
W efekcie jego oddania, Daniel znalazł łaskę u ludzi i u Boga (Ks. Daniela 9.20-23). Zauważ również w tych wersetach to, co anioł Gabriel powiedział Danielowi odnośnie tego jak szybko otrzymał odpowiedź na swoją modlitwę. To pokazuje nam, jak chętny jest Pan słuchać modlitw swoich dzieci. Siła Daniela pochodziła z jego oddania modlitwie i jest dla nas wszystkich lekcją. To nie dotyczy tylko czasu wieczornego, ale w codziennych sprawach musimy przychodzić do Boga w modlitwie.
