Pytanie: Czym jest uświęcenie? Jak brzmi definicja chrześcijańskiego uświęcenia?
Odpowiedź:
Jezus miał wiele do powiedzenia na temat uświęcenia w 17 rozdziale Ew. Jana. W wersecie 16 Pan mówi, „Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata”, a stwierdza tak gdy wypowiada swoją prośbę do Ojca: „Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą.” Uświęcenie jest stanem oddzielenia dla Boga; wszyscy wierzący doświadczają tego stanu, gdy zostają duchowo odrodzeni z Boga: „Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem” (1 Koryntian 1.30). Jest to oddzielenie raz na zawsze, wieczne dla Boga. Jest to intrygująca kwestia związana z naszym zbawieniem, naszym zjednoczeniem z Chrystusem (Hebrajczyków 10.10).
Uświęcenie odnosi się również do praktycznego działania, co jest owocem posłuszeństwa człowieka wierzącego względem Bożego Słowa oraz wartością o jaką zabiega w swoim życiu doczesnym (1 Piotra 1.15; Hebrajczyków 12.14). Tak jak Pan modlił się w 17 rozdziale Ew. Jana, uświęcenie ma na uwadze oddzielenie wierzących do celów, dla których zostali powołani na ten świat: „Jak mnie posłałeś na świat, tak i Ja posłałem ich na świat. I za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie” (wersety 18, 19). On poświęcił się dla celu, dla jakiego został posłany, jest to zarówno podstawą jak i warunkiem naszego oddzielenia (poświęcenia) (Ew. Jana 10.36). Jego uświęcenie jest przykładem i naszą mocą. Posłanie i uświęcenie są nierozerwalne. Na tej podstawie wierzący są nazwani hagioi, co w Grece oznacza „święci.” Podczas gdy początkowo ich życie praktyczne świadczyło, że są ‘ze świata’, w oddali od Boga, teraz ich życie powinno być świadectwem, że należą do Boga i są dla niego oddzieleni od świata.
Jest jeszcze jedno znaczenie słowa „uświęcenie” w Piśmie Świętym. Paweł modli się w 1 Tesaloniczan 5.23, „A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa.” Paweł również napisał w liście do Kolosan „dla nadziei, która jest przygotowana dla was w niebie; o niej to słyszeliście już przedtem w ewangelicznym Słowie prawdy” (Kolosan 1.5). Później mówi o Chrystusie jako „nadziei chwały” (Kolosan 1.27) i wspomina o nadziei, gdy mówi: „Gdy się Chrystus, który jest życiem naszym, okaże, wtedy się i wy okażecie razem z nim w chwale” (Kolosan 3.4). Ten stan uświęcenia będzie naszym ostatecznym oddzieleniem od grzechu- w każdym jego aspekcie. „Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest” (1 Jana 3.2).
Podsumowując, uświęcenie jest równoznaczne ze świętością, greckie słowo zawiera w sobie dwa znaczenia, pierwsze dotyczy oddzielenia dla Chrystusa w chwili naszego zbawienia; drugie jest ciągłym procesem wzrastania w uświęceniu w życiu codziennym, oczekując na przyjście Chrystusa, i w końcu oddzielenie na wieki od grzechu, gdy wejdziemy do nieba.
