Odpowiedź:
Istnieje wiele różnych opinii na temat tego, co stanowi ducha Jezebel, wszystko od seksualnej swobody po nauczanie fałszywych doktryn. Biblia nie wspomina o duchu Jezebel, chociaż ma wiele do powiedzenia na temat samej Jezebel.
Historia Jezebel znajduje się w 1 i 2 Księdze Królewskiej. Była ona córką Ethbaala, króla Tyru/Sydonu i kapłana kultu Baala, okrutnego, zmysłowego i odrażającego fałszywego boga, którego kult obejmował degradację seksualną i lubieżność. Achab, król Izraela, poślubił Jezebel i doprowadził naród do kultu Baala (1 Krl 16:31). Panowanie Achaba i Jezebel nad Izraelem to jeden z najsmutniejszych rozdziałów w historii ludu Bożego.
Istnieją dwa incydenty w życiu Jezebel, które ją charakteryzują i mogą definiować, co oznacza "duch Jezebel". Jedną z cech jest jej obsesyjna pasja do dominacji i kontrolowania innych, zwłaszcza w sferze duchowej. Kiedy została królową, rozpoczęła nieustępliwą kampanię, aby pozbyć się z Izraela wszelkich dowodów kultu Jahwe. Nakazała eksterminację wszystkich proroków Pana (1 Krl 18:4, 13) i zastąpiła ich ołtarze ołtarzami Baala. Jej najsilniejszym wrogiem był Eliasz, który zażądał rywalizacji na górze Karmel między mocami Boga Izraela a mocami Jezebel i kapłanów Baala (1 Krl 18). Oczywiście Bóg zwyciężył, ale pomimo usłyszenia o cudownych mocach Pana, Jezebel odmówiła pokuty i przysięgła na swoich bogów, że będzie nieustannie ścigać Eliasza i odbierze mu życie. Jej uparta odmowa zobaczenia i poddania się mocy żywego Boga doprowadziła ją do okropnego końca (2 Krl 9:29-37).
Drugi incydent dotyczy sprawiedliwego człowieka o imieniu Nabot, który odmówił sprzedaży Achabowi ziemi przylegającej do pałacu, słusznie oświadczając, że sprzedaż jego dziedzictwa byłaby sprzeczna z przykazaniem Pana (1 Krl 21:3; Kpł 25:23). Podczas gdy Achab dąsał się i dąsał na swoim łóżku, Jezebel szydziła i wyśmiewała go za jego słabość, a następnie przystąpiła do wrabiania niewinnego Nabota i ukamienowania go. Synowie Nabota również zostali ukamienowani, więc nie było spadkobierców, a ziemia przeszła w posiadanie króla. Taka jednomyślna determinacja, by postawić na swoim, bez względu na to, kto zostanie przy tym zniszczony, jest cechą charakterystyczną ducha Jezebel.
Niemoralność seksualna Jezebel i kult bożków były tak niesławne, że sam Pan Jezus odnosi się do niej w ostrzeżeniu skierowanym do kościoła w Tiatyrze (Objawienie 2:18-29). Najprawdopodobniej odnosząc się do kobiety w kościele, która wpłynęła na niego w taki sam sposób, w jaki Jezebel wpłynęła na Izraela w kierunku bałwochwalstwa i niemoralności seksualnej, Jezus oświadcza Tyatyryjczykom, że nie należy jej tolerować. Kimkolwiek była ta kobieta, podobnie jak Jezebel, odmówiła pokuty za swoją niemoralność i fałszywe nauczanie, a jej los został przesądzony. Pan Jezus zawyrokował: "Toteż rzucę ją na łoże, a tych, którzy z nią cudzołożą, wtrącę w ucisk wielki, jeśli się nie upamiętają w uczynkach swoich." Końcem dla tych, którzy ulegają duchowi Izebel, jest zawsze śmierć i zniszczenie, zarówno w sensie fizycznym, jak i duchowym.
Być może najlepszym sposobem na zdefiniowanie ducha Jezebel jest stwierdzenie, że charakteryzuje on każdego, kto działa w taki sam sposób jak Jezebel, angażując się w niemoralność, bałwochwalstwo, fałszywe nauczanie i nieodpokutowany grzech. Wyjście poza tę definicję to snucie domysłów, które mogą prowadzić do fałszywych oskarżeń i podziałów w ciele Chrystusa.
