Odpowiedź:
Dar zachęcenia czy napomnienia pojawia się w liście darów jaką opisuje Paweł w Rzymian 12.7-8. Słowo przetłumaczone jako "zachęcenie" czy "napomnienie" jest greckim słowem paraklesis, odnoszącym się do słowa paraklet [osoba wspomagająca, wezwana do pomocy prawnej oskarżonego w procesie, obrońca, adwokat- wyjaśnienie od tłumacza]. Paraklesis oznacza ogólnie "bycie u czyjegoś boku."
Paraklesis niesie ze sobą przesłanie o przyciąganiu kogoś blisko do siebie, aby "napomnieć", "ostrzec", "zachęcić", "obdarować radością" i "pocieszyć" jego czy ją. Wszystkie te działania tworzą dar zachęcenia. Na przykład Paweł często nawoływał i napominał swoich czytelników, aby działali zgodnie z zaleceniami jakie przekazywał. Dobrym przykładem jest fragment z Rzymian 12.1-2, gdzie Paweł nawołuje Rzymian, aby oddawali ciała swoje na ofiarę żywą Bogu. Czyniąc tak, będą znali i rozumieli Bożą wolę.
Ciekawe jest to, że gdy Jezus rozmawiał ze swoimi uczniami w noc jego aresztowania, mówił o Duchu Świętym jako "Pomocniku", "Pocieszycielu" (Ew. Jana 14.16, 26; 15.26), z tego powodu Duch Święty jest często określany jako "Paraklet", Ten który jest u naszego boku, aby napomnieć i zachęcić nas.
Osoba z duchowym darem zachęcenia może wykorzystać ten dar zarówno w przestrzeni publicznej jak i prywatnej. Zachęcenie jest użyteczne w duszpasterstwie, uczniostwie, mentoringu i głoszeniu kazań. Ciało Chrystusa buduje się w wierze dzięki służbie tych, którzy obdarowani są darem zachęcenia.
Dar zachęcania czy napominania różni się od daru nauczania tym, że w napominaniu skupienie koncentruje się na praktycznym zastosowaniu Biblii. Ci, którzy mają dar nauczania skupiają się na znaczeniu i zawartości Pisma Świętego, z kolei osoby z darem zachęcenia skupiają się na praktycznym zastosowaniu Słowa. On czy ona potrafią odnieść się do innych, zarówno do grupy jak i poszczególnych osób, ze zrozumieniem, empatią i poprowadzeniem drugiego człowieka w pozytywny sposób . Nauczanie mówi: "To jest droga, którą powinieneś iść"; zachęcenie mówi: "Pomogę ci przejść tą drogę." Osoba z darem zachęcenia potrafi pomóc drugiej osobie w przejściu z pesymizmu do optymizmu.
Prawdopodobnie najlepszym biblijnym przykładem człowieka z darem zachęcenia jest Barnaba. Tak naprawdę nazywał się Józef, ale apostołowie nazwali go "Barnaba", co oznaczało "syn pocieszenia" (Dzieje Apostolskie 4.36). Spotykamy Barnabę w Dziejach Apostolskich 9.27 gdzie towarzyszy nowo nawróconemu Pawłowi i przedstawia go nieufnemu kościołowi. W Dziejach Apostolskich 13.43 Barnaba zachęca wierzących, aby trwali go z łaską Bożą. W Dziejach Apostolskich 15.36-41 Barnaba wybiera Jana Marka jako współtowarzysza do służby, mimo iż Marek opuścił poprzednie miejsce pracy misyjnej. Innymi słowy, Barnaba dał Markowi drugą szansę. W całej służbie Barnaby przejawiał się dar zachęty, wzywając innych do towarzyszenia u jego boku, aby pomagać, pocieszać i zachęcać ich, aby stawali się jeszcze bardziej efektywni dla Chrystusa.
