Odpowiedź:
Biblia jest pełna nakazów dziękowania Bogu (Psalm 106.1; 107.1; 118.1; 1 Ks. Kronik 16.34; 1 Tesaloniczan 5.18). Większość wersetów podaje listę powodów dlaczego powinniśmy Jemu dziękować, takich jak "Jego miłość trwa na wieki" (Psalm 136.3), "On jest dobry" (Psalm 118.29) oraz "Na wieki trwa łaska jego" (Psalm 100.5). Dziękczynienie i uwielbienie zawsze idą w parze. Nie możemy stosownie wielbić i czcić Boga bez bycia również wdzięcznym.
Uczucie i wyrażanie uznania jest dobrą dla nas rzeczą. Jak każdy mądry ojciec, Bóg chce nas nauczyć bycia wdzięcznymi za wszystkie dary jakie nam daje (Jakuba 1.17). Jest to w naszym najlepszym interesie, aby nam przypominać, że wszystko co mamy jest darem od Niego. Bez wdzięczności stajemy się aroganccy i egocentryczni. Zaczynamy myśleć, że osiągnęliśmy wszystko o własnych siłach. Wdzięczność utrzymuje nasze serca we właściwej relacji z Dawcą wszystkich dobrych darów.
Dziękowanie również nam przypomina o tym jak wiele rzeczywiście mamy. Ludzie są podatni na zachłanność. Mamy tendencję do skupiania się na tym czego nie mamy. Poprzez stałe dziękowanie przypominamy sobie to jak wiele mamy. Gdy skupiamy się raczej na błogosławieństwach niż na pragnieniach, jesteśmy szczęśliwsi. Gdy zaczynamy dziękować Bogu za rzeczy, które zwykle uznajemy za oczywiste, nasza perspektywa się zmienia. Uświadamiamy sobie, że nie moglibyśmy nawet istnieć bez miłosiernych błogosławieństw Bożych.
1 Tesaloniczan 5.18 mówi, "Za wszystko dziękujcie; taka jest bowiem wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was." Mamy być wdzięczni nie tylko za rzeczy, które lubimy, ale za okoliczności które nam się nie podobają. Gdy świadomie dziękujemy za wszystko co Bóg dopuszcza w naszym życiu, nie dopuszczamy do rozprzestrzeniania się goryczy. Nie możemy być równocześnie pełni wdzięczności i zgorzknienia. Nie dziękujemy mu za zło, ale za to, że On podtrzymuje nas przez nie przechodzimy (Jakuba 1.12). Nie dziękujemy mu za cierpienie, którego On nie spowodował, ale dziękujemy mu gdy udziela nam siły, by to wytrzymać (2 Koryntian 12.9). Dziękujemy mu za Jego obietnicę, że "współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani" (Rzymian 8.28).
Możemy mieć serca pełne wdzięczności dla Boga nawet jeśli nie czujemy wdzięczności za okoliczności. Możemy przeżywać żałobę i nadal być wdzięczni. Możemy cierpieć i nadal być wdzięczni. Możemy być źli na grzech i nadal być wdzięczni Bogu. To jest to, co Biblia nazywa "ofiarą pochwalną" (Hebrajczyków 13.15). Dziękowanie Bogu utrzymuje nasze serca we właściwej relacji z Nim i uwalnia nas od utrzymywania szkodliwych emocji i postaw, które mogą okraść nas z pokoju Bożego, którego Bóg chce, abyśmy doświadczali (Filipian 4.6-7).
