Odpowiedź:
Wyrażenie „dzień Pana” zazwyczaj odnosi się do wydarzeń końca świata (Księga Izajasza 7.18-25) i często powiązane jest z wyrażeniem „tego dnia.” Pierwszym sposobem rozumienia tego wyrażenia jest zwrócenie uwagi na przestrzeń czasową, w której Bóg objawi się w historii, bezpośrednio lub pośrednio, aby zrealizować Swój plan.
Większość ludzi wiąże „dzień Pana” ze szczególnym dniem, gdy Boża wola i cel dla świata, który stworzył zostanie wypełniony. Niektórzy uczeni wierzą, że „dzień Pana” nie będzie konkretnym dniem, lecz raczej okresem w którym Chrystus będzie rządził nad całym światem zanim przygotuje niebo i ziemię na wieczne przeznaczenie ludzi. Inni uczeni wierzą, że „dzień Pana” będzie jednorazowym wydarzeniem w którym Chrystus powróci na ziemię, aby uwielbić Swoich wiernych umiłowanych, a niewierzących skazać na wieczne potępienie.
Wyrażenie „dzień Pana” użyte jest dziewiętnaście razy w Starym Testamencie (Księga Izajasza 2.12; 13:6, 9; Księga Ezechiela 13:5, 30:3; Księga Joela 1:15, 2:1,11,31; 3:14; Księga Amosa 5:18,20; Księga Abdiasza 15; Księga Sofoniasza 1:7,14; Księga Zachariasza 14:1; Księga Malachiasza. 4:5) i cztery razy w Nowym Testamencie (Dzieje Apostolskie 2:20; 2 Tesaloniczan 2:2; 2 Piotra 3:10). Temat ten porusza także Księga Objawienia św. Jana 6:17; 16:14).
Fragmenty Starego Testamentu związane z „dniem Pana” często podkreślają nieuchronność, bliskość i oczekiwanie: „Biadajcie! Bo bliski jest dzień Pana” (Księga Izajasza 13.6); „Gdyż bliski jest dzień, bliski jest dzień Pana” (Księga Ezechiela 30.3); „Niech zadrżą wszyscy mieszkańcy ziemi, gdyż nadchodzi dzień Pana, gdyż jest bliski” (Księga Joela 2.1); „Obwołajcie to wśród narodów! Ogłoście świętą wojnę!” (Księga Joela 3.14); „Milczcie przed obliczem Wszechmogącego Pana, gdyż bliski jest dzień Pana!” (Księga Sofoniasza 1.7). Fragmenty Starego Testamentu mówią o dwóch aspektach „dnia Pana”, zarówno tego który ma się wypełnić w niedługim czasie, jak i o tym co przyjdzie dużo później. Niektóre fragmenty Starego Testamentu mówią o „dniu Pana” opisując kwestie sądu nad Izraelem, który już się wypełnił (Księga Izajasza 13.6-22; Księga Ezechiela 30.2-19; Księga Koela 1.15, 3.14; Księga Amosa 5.18-20; Księga Sofoniasza 1.14-18), a inne odwołują się do przyszłego sądu związanego z końcem wieków (Księga Joela 2.30-32; Księga Sofoniasza 14.1; Księga Malachiasza 4.1,5).
Nowy Testament nazywa to dniem „gniewu” lub dniem „przyjścia” oraz „wielki dzień Boga Wszechmogącego” (Księga Objawienia św. Jana 16.14) i odwołuje się do przyszłego wypełnienia obietnic, gdy Boży gniew będzie wylany na niewierzący Izrael (Księga Izajasz 22; Księga Jeremiasza 30.1-17; Księga Joela 1-2; Księga Amosa 5; Księga Zachariasza 1) oraz na niewierzących na całym świecie (Księga Ezechiela 38-39; Księga Zachariasza 14). Pismo Święte wskazuje, że „dzień Pana” nadejdzie niespodziewanie, niczym złodziej w nocy (Księga Sofoniasza 1.14-15; 2 Tesaloniczan 2.2) dlatego chrześcijanie powinni być czujni i gotowi na przyjście Chrystusa w każdej chwili.
Poza czasem sądu, będzie także czas zbawienia, gdyż Bóg wybawieni Izrael, spełniając Swoją obietnicę, że „cały Izrael będzie zbawiony” (Rzymian 11.26), przebaczając synom i wprowadzając Swój wybrany lud do ziemi obiecanej Abrahamowi (Księga Izajasza 10.27; Księga Jeremiasza 30.19-31.2, 40; Księga Micheasza 4; Księga Zachariasza 13). „Dzień Pana” przyniesie końcowe rezultaty: „I zniży się pycha człowieka, a wyniosłość ludzka opuści się, lecz jedynie Pan wywyższy się w owym dniu” (Księga Izajasza 2.17). Całkowite i ostateczne wypełnienie proroctwa dotyczącego „dnia Pana” nadejdzie na koniec historii, gdy Bóg ze zdumiewającą mocą potępi zło i wypełni wszystkie Swoje obietnice.
