Odpowiedź:
Ewangelie często odnoszą się do saduceuszów i faryzeuszów, gdyż Jezus ciągle się przeciwstawiał ich niewłaściwym postawom. Saduceusze i faryzeusze tworzyli klasę, która rządziła Izraelem. Istnieje między nimi wiele podobieństw, ale także wiele znaczących różnic.
Saduceusze: Za czasów Chrystusa i ery nowotestamentowej saduceuszami byli arystokraci. Zazwyczaj byli bardzo zamożni, zajmowali wpływowe stanowiska, kapłańskie czy arcykapłana, stanowiąc także większość z 70 osobowej rady nazywanej Sanhedrynem. Ciężko pracowali, aby utrzymać pokój w związku z decyzjami Rzymu (gdyż w tym czasie Izrael podlegał rzymskiej niewoli), angażując się jednak znacznie bardziej w politykę aniżeli w religię. Ponieważ chcieli przypodobać się Rzymowi a do tego tworzyli zamożną elitą, toteż nie utożsamiali się za bardzo z przeciętnymi ludźmi, ani też „przeciętny człowiek” nie miał go w poważaniu. Dużo lepsze relacje łączyły przeciętnego człowieka z ludźmi z ugrupowania faryzeuszy. Pomimo, że saduceusze stanowili większość w Sanhedrynie, historia pokazuje że podejmowali tam tematy związane głównie z mniejszością faryzejską, ponieważ faryzeusze byli bardziej popularni wśród mas.
W religijności, to saduceusze byli bardziej konserwatywni w temacie doktryny. Faryzeusze na równi traktowali autorytet Pisma Świętego z ustnym przekazem tradycji, podczas gdy saduceusze uznawali autorytet tylko spisanego Słowa, jako pochodzącego od Boga. Saduceusze przestrzegali Słowa Bożego, szczególnie Pięcioksięgu Mojżeszowego. Mimo, iż było to nakazane, to jednak nie byli spójni w swoich poglądach doktrynalnych. Poniżej przedstawiamy listę przekonań, które wyznawali a które stoją w sprzeczności z Pismem Świętym.
1. Byli tak bardzo pewni siebie, że zapierali się Bożego zaangażowania w codzienne życie.
2. Odrzucali możliwość zmartwychwstania (Ew. Mateusza 22.23; Ew. Marka 12.18-27; Dzieje Apostolskie 23.8).
3. Zaprzeczali jakoby istniało życie wieczne, utrzymując że dusza po śmierci odchodzi, a przez to zaprzeczali karze lub nagrodzie w życiu po śmierci.
4. Nie wierzyli w świat duchowy, np. anioły i demony (Dzieje Apostolskie 23.8).
Ze względu na to, że saduceusze koncentrowali się bardziej na polityce aniżeli religii, toteż nie zainteresowali się Jezusem do chwili gdy poczuli się zagrożeni wywołaniem jego osobą uwagi Rzymu. W tym właśnie momencie saduceusze i faryzeusze połączyli swoje siły i powzięli plan zabicia Chrystusa (Ew. Jana 11.48-50; Ew. Marka 14.53; 15.1). Inne wzmianki o saduceuszach znaleźć można: w Dziejach Apostolskich 4.1 oraz Dziejach Apostolskich 5.17, oraz o zaangażowaniu saduceuszy w śmierć Jakuba spisane zostały przez historyka Józefa (Dzieje Apostolskiej 12.1-2).
Saduceusze przetrwali do r. 70 po Chr. Przez to, że ugrupowanie to było związane głównie z polityką i kapłaństwem, to gdy Rzym zniszczył Jerozolimę wraz ze świątynią w r. 70, to również saduceusze przestali istnieć.
Faryzeusze: W porównaniu z saduceuszami, faryzeusze składali się głównie z średnio zamożnej klasy biznesowej, przez co mieli duży kontakt z przeciętnymi ludźmi. W oczach zwykłych ludzi faryzeusze byli bardziej poważani aniżeli saduceusze. Pomimo, że stanowili mniejszość w Sanhedrynie i rzadziej też zajmowali się kapłaństwem, to jednak w związku z dużym poparciem ludu, wydawało się że mieli duży wpływ na decyzje które zapadały w Sanhedrynie.
W religijności, przyjmowali spisane Słowo jako natchnione przez Boga. Na równi jednak traktowali autorytet ustnych przekazów tradycji i potrafili bronić tego odnosząc się do czasów Mojżesza. Przez kolejne wieki, tradycje te zostały dołączone do Słowa Bożego, co jest zabronione (5 Księga Mojżeszowa 4.2), a faryzeusze pragną wiernie ich przestrzegać tak jak i Starego Testamentu.
Ewangelie zawierają wiele przykładów tradycji jakich się trzymali, a które traktowali na równi z Bożym Słowem (Ew. Mateusza 9:14; 15:1-9; 23:5; 23:16, 23, Ew. Marka 7:1-23; Ew. Łukasza 11:42). Aczkolwiek w innych, ważnych sprawach doktrynalnych pozostali wierni Słowu Bożemu. W porównaniu z saduceuszami, wierzą w następujące rzeczy:
1. Wierzyli, że Bóg sprawuje nad wszystkim kontrolę, jednak na bieg wydarzeń mają także wpływ nasze osobiste decyzje życiowe.
2. Wierzyli w zmartwychwstanie (Dzieje Apostolskie 23.6).
3. Wierzyli w życie po śmierci, z odpowiednimi nagrodami lub karami dla każdego indywidualnie.
4. Wierzyli w istnienie aniołów i demonów (Dzieje Apostolskie 23.8).
Mimo tego, że faryzeusze i saduceusze byli przeciwnikami, to jednak w niektórych sytuacjach potrafili odsunąć na dalszy plan dzielące ich różnice- np. podczas procesu Chrystusa. Wtedy zarówno saduceusze jak i faryzeusze połączyli wspólnie siły i zabiegali o to, aby zabić Chrystusa (Ew. Marka 14.53; 15.1; Ew. Jana 11.48-50).
Mimo, iż saduceusze pragnęli nadal funkcjonować po zniszczeniu Jerozolimy, to jednak przetrwali tylko faryzeusze, którzy bardziej troszczyli się o religię aniżeli o politykę. W rzeczywistości faryzeusze byli przeciwni powstaniu, które wybuchło a które skończyło się zniszczeniem Jerozolimy w 70 r. po Chr. Oni także byli pierwszymi, którzy dążyli z Rzymem do pokoju. To dzięki faryzeuszom- po zniszczeniu świątyni- została zebrana Miszna, ważny dokument odnoszący się do religii judaistycznej.
Zarówno faryzeusze jak i saduceusze otrzymali bardzo wiele napomnień od Jezusa. Prawdopodobnie najlepszą lekcję jaką wyciągniemy z postawy faryzeuszy i saduceuszy jest taka, by nie stać się jak oni. Inaczej aniżeli saduceusze, powinniśmy wierzyć we wszystko co mówi Biblia, również w cuda i życie wieczne. Inaczej aniżeli faryzeusze, nie powinniśmy traktować tradycji na równi z Pismem Świętym i nie możemy umniejszać naszej relacji z Bogiem do jakiejś listy reguł i rytuałów, które wypełniamy.
