Odpowiedź:
Gemara to zbiór literatury w ramach Talmudu. Talmud to obszerne dzieło zawierające nauki rabiniczne z mniej więcej 200-600 r. n.e., zasadniczo podzielone na dwie części: Misznę i Gemarę. Po tym, jak Miszna została ukończona około 200 r. n.e., jej treść była przez wieki przedmiotem intensywnych studiów i debat uczonych. Dyskusje i nauki tych późniejszych uczonych zostały zapisane w Gemarze, która funkcjonuje jako rodzaj komentarza do Miszny. Treść Gemary wykracza jednak poza zwykły komentarz: zawiera ona również komentarze do Pism Hebrajskich, przypowieści i narracje wyjaśniające, praktyczne wskazówki dotyczące życia oraz dyskusje na temat żydowskiej teologii. Wszystkie te różne kategorie są wplecione w bogaty komentarz na temat żydowskiej wiary i praktyki.
Historycznie rzecz biorąc, Talmud ukształtował się w dwóch różnych dokumentach, jednym w Palestynie, a drugim w Babilonii. Talmud Palestyński powstał prawdopodobnie w pierwszej połowie V wieku i jest krótszy niż Talmud Babiloński. Talmud Babiloński, skompilowany i zredagowany w VI lub VII wieku, jest bardziej obszerny i osiągnął większą popularność niż Talmud Palestyński. Oba zostały pierwotnie napisane w kombinacji języka aramejskiego i hebrajskiego, ale każda kompilacja zawiera inną wersję Gemary, z różnymi akcentami i źródłami nauczania rabinicznego.
Gemara jest niezwykle cenna dla studiów żydowskich, ponieważ pokazuje, jak średniowieczni Żydzi interpretowali tradycję rabiniczną w świetle Tory. Niektóre z tradycji zawartych w Gemarze mogą w jakiejś formie sięgać czasów Jezusa i dlatego mogą być cenne w zrozumieniu judaizmu czasów Jezusa. Należy jednak zachować ostrożność, próbując wyciągnąć podobieństwa między judaizmem Gemary a judaizmem Izraela z I wieku. Kilka stuleci dzieli te dwie tradycje i jest mało prawdopodobne, aby dokładnie odzwierciedlały się nawzajem.
Gemara pozostaje istotną częścią współczesnego życia żydowskiego i stanowi bogate źródło informacji dla tych, którzy chcą zrozumieć rozwój żydowskiej wiary i praktyki po zniszczeniu Jerozolimy. Chociaż ze studiowania Gemary możemy się wiele nauczyć, chrześcijanie nie uważają jej za natchnione Pismo Święte, ale za odzwierciedlenie średniowiecznej żydowskiej mądrości.
