Pytanie: Czym jest hinduizm i w co wierzą hindusi?
Odpowiedź:
Hinduizm jest jedną z najstarszych, zorganizowanych religii- ich święte piśmiennictwo datuje się aż do 1400- 1500 r. przed Chr. Jest to również jedna z najbardziej zróżnicowanych i złożonych religii, mająca miliony bożków. Hindusi mają bardzo rozwinięte podstawy swoich przekonań, organizując się w wiele różnych sekt. Mimo, iż jest to trzecia co do wielkości religia świata, to jednak hinduizm występuje głównie w Indiach i Nepalu.
Podstawowymi tekstami hinduizmu są Vedas (uznawane za najważniejsze), Upanishadas, Mahabharata oraz Ramajana. Piśmiennictwo zawiera hymny, filozofie, rytuały, poematy i opowiadania, na podstawie których hindusi budują swoje poglądy. Innymi powszechnie używanymi tekstami hinduizmu są Brahmanas, Sutry i Aranjakas.
Mimo, iż hinduizm zazwyczaj rozumiany jest jako politeistyczny, przypuszczalnie uznając aż 330 milionów bogów, to jednak ma on swojego głównego „boga”, który przewyższa wszystkich innych, a nazywa się Brahma. Brahma jest siłą, która zawiera w sobie każdą część rzeczywistości i często wierzy się, że istnieje w trzech oddzielnych formach: Brahma- Stworzyciel; Vishnu- Opiekun oraz Shiva- Niszczyciel. Te „aspekty” Brahmy są również znane pod postacią wielu innych wcieleń każdego z nich. Trudno jest streścić teologię hinduską przez to, że różne szkoły hinduizmu zawierają elementy prawie każdego systemu teologicznego. Hinduizm może być:
1) Monistyczny- tylko jedna rzecz istnieje; szkoła Sankara
2) Panteistyczny- tylko jedna boska rzecz istnieje, zatem bóg jest tożsamy ze światem; Brahmanizm
3) Panenteistyczny- świat jest częścią boga; szkoła Ramanuja
4) Teistyczny- tylko jeden bóg; różny od stworzenia; hinduizm Bhakti
Patrząc na nauczanie innych szkół widać, że hinduizm może być także ateistyczny, deistyczny czy nawet nihilistyczny. Taka różnorodność funkcjonująca pod wspólną nazwą „hinduski” może wywołać pytanie: co sprawia, że „coś” może być określone jako „hinduski”? Jedyną ważną rzeczą jest to, czy dany system przekonania uznaje Vedas za święte czy nie? Jeśli tak, to system ten może być określony jako „hinduski”. Jeśli nie, to nie należy do hinduizmu.
Vedas to coś więcej aniżeli księgi teologiczne. Zawierają bogate i kolorowe „teo- mitologie” (mitologie o bogu)- mitologie religijne celowo mieszają mit, teologię i historię, aby stworzyć historie stanowiące podstawy religijne. Ta „teo- mitologia” jest tak mocno osadzona na historii i kulturze Indii, że odrzucenie Vedas postrzegane jest jako wypieranie się Indii. Stąd też, system przekonań jest odrzucany jako nie hinduistyczny jeśli nie jest związany z kulturą indyjską jako taką. Jeśli system akceptuje kulturę indyjską wraz z jej teo- mitologiczną historią, wówczas może być włączony pod nazwę „hinduski”, nawet jeśli teologia jest teistyczna, nihilistyczna czy ateistyczna. Ta otwartość na występowanie tylu sprzeczności może przyprawić ludzi z „Zachodu” o ból głowy, gdyż poszukują logicznej spójności i racjonalności w obronie poglądów religijnych. Jednak, bądźmy fair, chrześcijanie nie są bardziej logiczni gdy utrzymują że wierzą w Boga, a prowadzą życie praktycznie jak ateiści, wypierając się Chrystusa w swoim życiu. Dla hindusów konflikt (rozbieżność) dotyczy kwestii logicznej sprzeczności. Dla chrześcijan, konflikt (rozbieżność) jest prawdopodobnie po prostu hipokryzją.
Hinduizm postrzega ludzkość jako boskość. Ponieważ Brahma jest wszystkim, toteż hinduizm zakłada że każdy jest ucieleśnieniem boskości. Atman, albo własne „ja” jest jednym z Brahmą. Wszystko poza rzeczywistością Brahma uważane jest jedynie za iluzję. Duchowym celem hinduizmu jest stanie się jednym z Brahmą, stąd też dąży się do unicestwienia istnienia „indywidualnego ja” w formie iluzji. Ta wolność związana jest z „mokshą.” Dopóki jej się nie osiągnie, hindusi wierzą że człowiek przechodzi bezustanną reinkarnację, po to aby osiągnąć stan wypełnienia samego siebie „prawdą” (prawdą jest fakt, że istnieje tylko Brahma, nic poza tym). To w jaki sposób człowiek doświadcza reinkarnacji zależne jest od karmy, co jest zasadą przyczynowo- skutkową ustaloną w równowadze naturalnej. To, co człowiek uczynił w przeszłości wpływa i odzwierciedla to, co dzieje się w przyszłości, włączając w to nierozerwalnie przeszłość i przyszłość.
Mimo, iż jest to tylko krótkie streszczenie tematu, to jednak od razu widać, że hinduizm jest sprzeczny z biblijnym chrześcijaństwem w prawie każdej kwestii wyznawanych poglądów. Chrześcijaństwo ma jednego Boga, który jest osobowy i którego można poznać (5 Księga Mojżeszowa 6.5; 1 Koryntian 8.6); ma jeden wykład Pisma Świętego; naucza, że Bóg stworzył ziemię i wszystko co na niej (1 Księga Mojżeszowa 1.1; Hebrajczyków 11.3); wierzy, że człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boże i żyje jedynie raz (1 Księga Mojżeszowa 1.27; Hebrajczyków 9.27-28); i naucza, że zbawienie jest wyłącznie przez Jezusa Chrystusa (Ew. Jana 3.16, 6.34, 14.6; Dzieje Apostolskie 4.12). Hinduizm jako system religijny upada, gdyż nie rozpoznaje wyjątkowego wcielenie Jezusa w Boga- Człowieka i Zbawiciela, przez którego jedynie ludzkość dostępuje zbawienia.
