Dlaczego Bóg czasami nakazywał Izraelitom okulawić konie?
Odpowiedź:
Okulawienie zwierzęcia oznacza okaleczenie go poprzez zerwanie dużego ścięgna z tyłu na tylnych kończynach. Ścięgna te nie są w stanie się zagoić ani ponownie połączyć. Przecięcie tego ścięgna sprawiłoby, że zwierzę byłoby niezdolne do jakiejkolwiek użytecznej pracy. Bóg niekiedy nakazywał Izraelitom okulawić konie schwytane na wojnie.
Okulawienie koni wroga schwytanych podczas wojny było zwyczajową strategią na przestrzeni dziejów. Okulawiony koń był niepełnosprawny w takim stopniu, że nie nadawał się do dalszych działań wojennych. Kiedy grupa wojowników zdobywała konie wroga, okaleczała tak nadmiar zwierząt, aby uniemożliwić ich późniejsze wykorzystanie przeciwko nim.
Zanim Jozue przystąpił do bitwy z królem Jabinem z Hazor, Bóg nakazał mu okulawić wszystkie konie, które miał pojmać i spalić ogniem ich rydwany (Joz. 11:6-9). Istnieje kilka możliwych powodów, dla których Jozue otrzymał takie polecenie. Jednym z nich jest właśnie przytoczony powód: uniemożliwienie Kananejczykom użycia tych koni i rydwanów przeciwko Izraelowi w przyszłości.
Innym potencjalnym powodem, dla którego Bóg nakazał okulawienie koni i spalenie rydwanów, jest to, że Izraelici nie byli jeszcze wyszkoleni w używaniu koni i rydwanów, a zatem Bóg wymagał zniszczenia tych maszyn wojennych. Innym możliwym powodem jest to, że Bóg chciał powstrzymać Izrael przed poleganiem na własnej sile i sprawności wojskowej. Bez koni i rydwanów w przyszłych bitwach, Izraelici nauczyli się polegać na Panu i tylko Jemu zawdzięczać swój sukces w walce: "Niektórzy ufają rydwanom, a inni koniom, lecz my ufamy imieniu Pana, Boga naszego" (Psalm 20:7; zob. także Izajasza 31:1).
Do czasu, gdy król Dawid poprowadził swoje wojska na wojnę, Izraelici byli dobrze wyszkoleni w konfliktach zbrojnych. Dawid wiedział, jak posługiwać się końmi, a na uwięzi trzymał tylko te, których nie mógł użyć: "Dawid zdobył na nim tysiąc siedmiuset jezdnych i dwadzieścia tysięcy pieszych; wszystkie konie kazał Dawid okulawić, pozostawiając z nich dla siebie sto zaprzęgów." (2 Samuela 8:4; zob. także 1 Kronik 18:4).
O krępowaniu wołów wspomina Księga Rodzaju 49:6: "Symeon i Lewi - to bracia; miecze ich są narzędziami gwałtu. Nie bierz udziału, duszo moja w radzie ich, nie przyłączaj się do ich wspólnoty, serce moje, bo w gniewie zabili mężów, a w swawoli okaleczyli woły." (Rdz 49:5-6). Ten akt kaleczenia wołów został dokonany wyłącznie ze złości, co stanowi odniesienie do splądrowania miasta Szechem przez Symeona i Lewiego, ponieważ splugawił on ich siostrę, Dinę (Rdz 34).
Konie i rydwany były starożytną bronią wojenną. Odwieczna praktyka okulawienia koni wroga i palenia jego rydwanów opiera się na tej samej zasadzie nowoczesnej wojny. Wszelka broń, amunicja i prowiant zdobyte na wrogich żołnierzach, które nie mogą zostać zabrane lub przerobione na dobry użytek, są niszczone.
