W jaki sposób Jezus wchodził w interakcje z dziećmi?
Odpowiedź:
Pismo Święte odnotowuje kilka przypadków interakcji Jezusa z dziećmi, ale w każdym z nich widzimy, jak Jezus traktuje dzieci z życzliwością i miłością, pokazując w ten sposób, jak bardzo je ceni.
Prawdopodobnie najbardziej znany opis interakcji Jezusa z dziećmi znajduje się w Ewangelii Marka 10: "Ludzie przynosili do Jezusa małe dzieci, aby położył na nich ręce, ale uczniowie ich upominali. Gdy Jezus to zobaczył, oburzył się. Powiedział im: "Pozwólcie dziatkom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im, albowiem takich jest Królestwo Boże. (15) Zaprawdę powiadam wam, ktokolwiek by nie przyjął Królestwa Bożego jak dziecię, nie wejdzie do niego. (16) I brał je w ramiona, i błogosławił, kładąc na nie ręce." (wersety 13-14, 16). Tutaj Jezus nie tylko wita dzieci w swojej obecności, ale także błogosławi każde z nich z osobna.
Biblia odnotowuje, że wielu rodziców, znając miłość Jezusa do dzieci i Jego zdolność do czynienia cudów, przyprowadzało swoje chore dzieci do Jezusa, aby je uzdrowił. Uzdrowienia te obejmowały leczenie chorób (J 4:46-52) i wypędzanie demonów (Mk 7:24-30; 9:14-27). Jezus wskrzesił również co najmniej jedno dziecko z martwych, o czym opowiada historia córki Jaira (Łk 8:40-56).
W trakcie swojej służby Jezus często przedstawiał dzieci jako przykład wiary, jaką powinni mieć dorośli. Kiedy Jezus błogosławił dzieci, powiedział swoim uczniom: "Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak małe dziecko, ten nigdy do niego nie wejdzie" (Mk 10:15). W innym przypadku, gdy uczniowie kłócili się o to, kto będzie największy w królestwie Bożym, Jezus przyprowadził dziecko, aby stanęło pośród nich. Następnie skarcił swoich uczniów: "A On, przywoławszy dziecię, postawił je wśród nich (3) i rzekł: Zaprawdę powiadam wam, jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebios." (Mt 18:2-4). Według Jezusa, cechy dzieci, które są godne naśladowania, to pokora i prosta akceptacja.
Jezus pragnie, aby każdy z nas posiadał dziecięcą wiarę, to znaczy wiarę czystą, skromną i pokorną. Ten prosty rodzaj wiary pozwala nam przyjąć Boży dar zbawienia bez udawania i hipokryzji. Pozwala nam niezachwianie wierzyć, że Bóg jest tym, za kogo się podaje. Podobnie jak dzieci, które polegają na swoich rodzicach, jeśli chodzi o codzienne potrzeby, powinniśmy pokornie polegać na naszym Ojcu Niebieskim, jeśli chodzi o zaopatrzenie zarówno w sferze duchowej, jak i fizycznej.
