Odpowiedź:
Pacyfista to ktoś, kto sprzeciwia się przemocy, szczególnie wojnie, z jakiegokolwiek powodu. Pacyfista często odmawia noszenia broni z powodów przekonań, sumienia lub pobudek religijnych.
Jezus jest "Księciem Pokoju" (Ks. Izajasza 9.6) w tym, że pewnego dnia zaprowadzi prawdziwy i wieczny pokój na ziemi. Jego przesłanie dla świata było niewiarygodnie łagodne (Ew. Mateusza 5.38-44). Ale Biblia jasno przedstawia, że czasem wojna jest konieczna (zobacz Psalm 144.1). I, powołując się na kilka fragmentów biblijnych proroctw dotyczących Jezusa, trudno jest nazwać go pacyfistą. Ks. Objawienia 19.15, mówiąc o Jezusie, stwierdza, "A z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną. On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego." Ustanowienie tysiącletniego królestwa Jezusa będzie wymagało przemocy związanej z wojną przeciwko siłom Antychrysta. Szata Jezusa będzie "zmoczona we krwi" (Ks. Objawienia 19.13).
W relacji Jezusa z rzymskim setnikiem, Jezus otrzymał od żołnierza uwielbienie, uleczył służącego i nakazał mu wierzyć (Ew. Mateusza 8.5-13). To czego Jezus nie zrobił, to nie powiedział setnikowi, aby porzucił armię- z prostego powodu, że Jezus nie głosił pacyfizmu. Jan Chrzciciel również poznawał żołnierzy i pytali go, "Co powinniśmy robić?" (Ew. Łukasza 3.14). To byłaby doskonała okazja dla Jana, aby powiedział im by złożyli broń. Ale nie uczynił tego. Zamiast tego, Jan powiedział żołnierzom, "Na nikim nic nie wymuszajcie ani nie oskarżajcie fałszywie dla zysku, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie."
Uczniowie Jezusa posiadali broń, co sprzeczne jest z koncepcją, że Jezus był pacyfistą. W noc kiedy Jezus został zdradzony, nawet powiedział swoim naśladowcom, aby przynieśli miecze. Mieli dwa, co Jezus uznał że jest wystarczające (Ew. Łukasza 22.37-39). Gdy Jezus został zaaresztowany, Piotr wyciągnął swój miecz i okaleczył jednego z obecnych mężczyzn (Ew. Jana 18.11). Tak na marginesie, to Jezus nie zganił Piotra za posiadanie miecza, ale za jego niewłaściwe wykorzystanie.
W Księdze Kaznodziei Salomona mamy przedstawione zestawienie aktywności związanych z życiową równowagą: "Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę. Jest czas rodzenia i czas umierania, jest czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono. Jest czas zabijania i czas leczenia; jest czas burzenia i czas budowania [...] jest czas miłowania i czas nienawidzenia; jest czas wojny i czas pokoju" (Ks. Kaznodziei Salomona 3.1-3 i 8). To nie są słowa pacyfisty.
Jezus także nie brzmiał jak pacyfista, gdy mówił: "Nie mniemajcie, że przyszedłem przynieść pokój na ziemię; nie przyszedłem przynieść pokój, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić człowieka z jego ojcem i córkę z jej matką, i synową z jej teściową. Tak to staną się wrogami człowieka domownicy jego" (Ew. Mateusza 10.34-36). Podczas gdy Jezus nie zachęca do wojny, to zdecydowanie wywołuje konflikt, który związany jest z głoszeniem prawdy.
Nigdy nie mieliśmy nakazu, aby być pacyfistami, w takim zwyczajnym wymiarze tego słowa. Raczej powinniśmy nienawidzić zła i lgnąć do tego, co dobre (Rzymian 12.9). Czyniąc tak, musimy twardo opowiedzieć się przeciwko złu tego świata (co wywołuje konflikt) i zabiegać o sprawiedliwość (2 Tymoteusza 2.22). Jezus podążał tym modelem i nigdy nie unikał konfliktu, jeśli było to częścią Bożego, suwerennego planu. Jezus otwarcie przeciwstawiał się religijnym i politycznym władcom jego czasów, ponieważ nie zabiegali oni o sprawiedliwość Bożą (Ew. Łukasza 13.31-32; 19.45-47).
Gdy chodzi o pokonanie zła, Bóg nie jest pacyfistą. Stary Testament pełen jest przykładów tego, jak Bóg używał swój lud w wojnie, aby zapanowała sprawiedliwość wśród narodów, których grzech osiągnął apogeum. Kilka przykładów znajduje się w 1 Ks. Mojżeszowej 15.16; 4 Ks. Mojżeszowej 21.3; 31.1-7, 32.20-21; 5 Ks. Mojżeszowa 7.1-2; Ks. Jozuego 6.20-21; 8.1-8; 10.29-32; 11.7-20. Przed bitwą o Jerycho, do Jozuego podszedł mąż będący "wodzem wojska Pana" (Ks. Jozuego 5.14). Postać ta, najprawdopodobniej Chrystus przed wcieleniem, wyróżniała się tym, że trzymała "miecz w ręku". Pan był gotów walczyć.
Możemy być pewni, że Bóg zawsze w swojej sprawiedliwości osądza jak i wywołuje wojny (Ks. Objawienia 19.11). "Znamy przecież tego, który powiedział: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę; oraz : Pan sądzić będzie lud swój" (Hebrajczyków 10.30-31). To, czego uczymy sie z tych i wielu innych fragmentów jest to, że mamy prawo uczestniczyć w wojnach gdy są one sprawiedliwe. Agresji, niesprawiedliwości czy ludobójstwu należy się sprzeciwiać również poprzez działania wojenne. Wierzymy, że naśladowcy Jezusa mają wolność w tym, aby zaciągać się do sił zbrojnych i uczestniczyć w takiej wojnie.
