Odpowiedź:
Jezus często pojawia się w Starym Testamencie- nie pod tym imieniem i nie w takiej samej postaci jak widzimy Go w Nowym Testamencie, niemniej jednak jest On obecny. Tematem całej Biblii jest Chrystus.
Sam Jezus potwierdził fakt, że jest On w Starym Testamencie. W Ew. Jana 5.46 wyjaśnia pewnym przywódcom religijnym, którzy wystawiali Go na próbę czy Stary Testament mówił o Nim: "Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie. O mnie bowiem on napisał." Według Jezusa, dzieło Boże dotyczące człowieka, od początku czasu wskazywało na Niego. Innym razem, gdy Jezus pokazywał, że jest On w Starym Testamencie, był dzień jego zmartwychwstania. Jezus idąc z dwoma swoimi uczniami "począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach" (Ew. Łukasza 24.27). Wcześniej, przed Jego ukrzyżowaniem, Jezus wskazywał na Ks. Izajasza 53.12 i powiedział, "Albowiem powiadam wam: to, co jest napisane, musi się spełnić na Mnie: Zaliczony został do złoczyńców. To bowiem, co się do Mnie odnosi, dochodzi kresu" (Ew. Łukasza 22.37; tłum. Biblia Tysiąclecia).
Według niektórych szacunków ponad 300 proroctw Starego Testamentu wskazuje na Jezusa Chrystusa, które zostały przez Niego wypełnione w czasie Jego życia na ziemi. Należą do nich proroctwa o Jego wyjątkowym narodzeniu (Ks. Izajasza 7.14), Jego ziemskiej służbie (Ks. Izajasza 61.1), a nawet o sposobie, w jaki umrze (Psalm 22). Jezus zaszokował religijny establishment, kiedy stanął w synagodze w Nazarecie i przeczytał Ks. Izajasza 61, kończąc tym komentarzem: „Dziś wypełniło się to Pismo w uszach waszych” (Ew. Łukasza 4.18–21).
Innym sposobem, w jaki Jezus jest obecny w Starym Testamencie, jest forma chrystofanii – przedwcielonych objawień Syna Bożego. Stary Testament używa terminu anioł Pański zamiennie z Panem w odniesieniu do tych nawiedzeń. Jedną chrystofanię można znaleźć w 1 Ks. Rodzaju 18.1–33, kiedy Pan ukazał się Abramowi w postaci ludzkiej. Takie namacalne spotkania z bóstwem są rozproszone po całym Starym Testamencie (1 Ks. Mojżeszowa 16.7-14; 22.11-18; Ks. Sędziów 5.23; 2 Królewska 19.35; Ks. Daniela 3.25).
Ale są jeszcze głębsze sposoby odnalezienia Jezusa w Starym Testamencie. Są one widoczne w tym, co nazywamy „typami”. Typ to osoba lub rzecz w Starym Testamencie, która zapowiada osobę lub rzecz w Nowym Testamencie. Na przykład Mojżesz może być postrzegany jako typ Chrystusa. Podobnie jak u Jezusa, narodziny Mojżesza były znaczące, stawił czoła złym mocom dnia i poprowadził swój lud do wolności poprzez cudowne wyzwolenie. Życie Józefa jest kolejnym przykładem, który może być postrzegane jako typ dla życia Chrystusa.
Wiele wydarzeń historycznych w Starym Testamencie ma podwójny wymiar jako symbole tego, co Bóg uczyni w przyszłości przez Chrystusa. Na przykład Bóg powołał Abrahama, aby złożył w ofierze swojego syna Izaaka. Abraham wypowiedział te prorocze słowa w odpowiedzi na pytanie Izaaka o baranka: „Sam Bóg zapewni baranka na całopalenie, synu mój” (1 Ks. Mojżeszowa 22. 8). Bóg dostarczył barana w miejsce Izaaka, symbolizując to, co zrobi tysiące lat później na tej samej górze, kiedy Jego własny Syn zostanie złożony w ofierze za nas (Ew. Mateusza 27.33). Wydarzenia związane z ofiarą Izaaka są więc typem ofiary Chrystusa.
Jezus odniósł się do innego wydarzenia w historii Izraela jako zapowiedzi Jego ukrzyżowania. Na pustyni ludzie idący za Mojżeszem zgrzeszyli, a Bóg zesłał na nich węże, aby ich kąsały. Ludzie umierali i błagali o pomoc Mojżesza. Bóg powiedział Mojżeszowi, aby zrobił węża z brązu i umieścił go na słupie. Wszyscy, którzy zwrócą swój wzrok na węża, zostaną uzdrowieni (4 Ks. Mojżeszowa 21.4-19). Jezus nawiązał do tego wydarzenia w Ew. Jana 3.14-15: „i jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny."
Boży plan co do tabernakulum to kolejny sposób, w jaki Jezus jest obecny w Starym Testamencie. Ołtarz na dziedzińcu symbolizuje konieczność złożenia przez Jezusa ofiary zadośćuczynienia za nasz grzech. Misa oczyszczająca ukazuje Jezusa jako zapewniającego wodę życia (Ew. Jana 4.14). W Miejscu Najświętszym świecznik wskazuje na Jezusa jako światłość świata (Ew. Jana 9.5). Stół na chleby pokładne to Jezus jako chleb życia (Ew. Jana 6.35). Na ołtarzu kadzidła widzimy Jezusa jako naszego niebiańskiego orędownika, nieustannie modlącego się za nas (Rzymian 8.34; Hebrajczyków 7.25). Według Hebrajczyków 10.20 zasłona przed Arką Przymierza jest obrazem ludzkiego ciała Jezusa.
Syn Boży jest nie tylko w Nowym Testamencie; Jezus jest także w Starym Testamencie. Jezus jest obiecanym przez Boga Mesjaszem. Od narodzin z dziewicy w Betlejem (Ks. Izajasza 7.14; Ew. Łukasza 1.35; Ks. Micheasza 5.2), poprzez pobyt w Egipcie (Ks. Ozeasza 11.1; Ew. Mateusza 2.14-15), aż po Jego służbę uzdrawiania i nadziei (1 Ks. Mojżeszowa 3.15; 1 Jana 3.8), przez cały czas aż do Jego zmartwychwstania (Psalm 16.9-11; Dz. Apostolskie 2.31), Jezus Chrystus jest tematem zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu. Można powiedzieć, że Jezus jest powodem powstania Biblii. On jest Żywym Słowem. Cała Biblia jest latarnią, która wskazuje nam na Bożą ofertę pojednania, nadzieję na przebaczenie i życie wieczne przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana.
