Odpowiedź:
Mimo, iż nie możemy być w stu procentach pewni z jakiego powodu Judasz zdradził Jezusa, to jednak kilka rzeczy jest bardzo oczywistych. Po pierwsze, mimo iż Judasz został wybrany do grona Dwunastu (Ew. Jana 6.46), to jednak wszystkie dowody biblijne wskazują, że nigdy nie uwierzył w Jezusa jako Boga. Mógł on nawet nie być pewnym, czy Jezus jest rzeczywiście Mesjaszem (to jak rozumiał to Judasz). Inni jego uczniowie nazywali Jezusa „Panem”, Judasz nigdy nie użył takiego określenia względem Jezusa, nazywając go zawsze „Rabbi”- Nauczycielem. Uczniowie Jezusa co jakiś czas deklarowali swoją wiarę i lojalność (Ew. Jana 6.68; 11.16), Judasz nigdy czegoś takiego nie uczynił, trwał w milczeniu. Ten brak wiary w Jezusa jest podstawą do wyciągnięcia poniższych wniosków. To samo dotyczy nas. Jeśli nie rozpoznamy Jezusa jako wcielenie samego Boga i przez to nie przyjmiemy jego jako tego, który przynosi przebaczenie naszych win- czyli życie wieczne- to będziemy podlegali takim samym konsekwencjom, wypływającym ze złego zrozumienia Boga.
Po drugie, Judaszowi nie tylko brakowało wiary w Chrystusa, ale nie miał on żadnej lub bardzo słabą osobistą relację z Jezusem. Gdy ewangelie synoptyczne wymieniają grono Dwunastu, to zazwyczaj podają je w podobnej lub odrobinę tylko zmienionej kolejności (Ew. Mateusza 10.2-4; Ew. Marka 3.16-19; Ew. Łukasza 6.14-16). Ogólna kolejność traktowana jest jako potwierdzenie zażyłości w osobistej relacji z Jezusem. Pomijając drobne zmiany, Piotr oraz bracia: Jakub i Jan pojawiają się zawsze na początku, co potwierdza ich silną relację z Jezusem. Judasz wymieniany jest zawsze na końcu listy, co może wskazywać na brak zażyłej relacji osobistej z Chrystusem. Dodatkowo, jedyną wspomnianą w Biblii rozmową Jezusa z Judaszem była sytuacja związana z jego napomnieniem przez Jezusa, gdy Judasz skrytykował Marię kryjąc własną chciwość (Ew. Jana 12.1-8), gdy Judasz wyparł się swojej zdrady (Ew. Mateusza 26.25) oraz sama zdrada (Ew. Łukasza 22.48).
Po trzecie, Judasz tak bardzo był przesiąknięty chciwością, że gotów był zdradzić nie tylko Jezusa, ale także pozostałych naśladowców, o czym czytamy w Ew. Jana 12.5-6. Judasz mógł mieć pragnienie naśladowania Jezusa wyłącznie dlatego, że wierzył iż wyciągnie zysk z datków przeznaczonych dla całej grupy. Fakt, że Judasz odpowiedzialny był za sakiewkę całej grupy może wskazywać na jego zainteresowanie pieniędzmi (Ew. Jana 13.29).
Poza tym, Judasz jak większość ówcześnie żyjących ludzi, wierzył że Mesjasz przejmie władzę w Imperium Rzymskim, zdobywając władzę nad całym narodem izraelskim. Judasz mógł podążyć za Jezusem, w nadziei że znajomość z nim, przyszłą władzą polityczną, przyniesie mu niezwykłe korzyści. Bez wątpienia oczekiwał tego, że po rewolucji będzie należał do elity trzymającej w swym ręku władzę. Do czasu zdrady Judasza, Jezus w jasny sposób wyraził to, że jego przeznaczeniem jest śmierć, a nie wywołanie rewolucji przeciwko Rzymowi. Zatem, Judasz mógł przypuszczać- podobnie jak i faryzeusze- że skoro nie przejmie władzy w Rzymie, to z pewnością nie może być Mesjaszem, którego się spodziewali.
Istnieje kilka wersetów w Starym Testamencie, które nieco dokładniej aniżeli inne, wskazują na zdradę Judasza. Tutaj podajemy dwa:
”Nawet przyjaciel mój, któremu zaufałem. Który jadł mój chleb. Podniósł piętę przeciwko mnie” (Psalm 41.10; zobacz wypełnienie tego w Ew. Mateusza 26.14, 48-49). Również, „Wtedy rzekłem do nich: Jeżeli uznacie to za słuszne, dajcie mi należną zapłatę, a jeżeli nie, zaniechajcie! I odważyli mi jako zapłatę trzydzieści srebrników. Lecz Pan rzekł do mnie: Wrzuć je do skarbca, tę wysoką cenę, na jaką mnie oszacowali! Wtedy wziąłem trzydzieści srebrników i wrzuciłem je w świątyni do skarbca” (Księga Zachariasza 11.12-13; zobacz także Ew. Mateusza 27.3-5 gdzie znajdziesz wypełnienie się proroctwa Zachariasza). Te starotestamentowe proroctwo wskazuje, że Bóg wiedział o zdradzie Judasza, była ona wcześniej zaplanowana w zgodzie z jego suwerenną decyzją, jako sposób w który Jezus zostanie zabity.
Lecz jeśli zdrada Judasza była zaplanowana przez Boga, to czy Judasz miał jakiś wybór i czy jest odpowiedzialny za tą część swojej zdrady? Dla wielu osób jest to trudne, aby połączyć „wolną wolę” (tak jak rozumie to większość ludzi) z Bożym, wcześniejszym planem odnośnie przyszłości. W dużej mierze jest to związane z naszym ograniczonym doświadczeniem, z tym co dzieje się w czasie linearnym (ciągłym). Jeśli widzimy Boga istniejącego poza czasem, który stworzył wszystko zanim „rozpoczął” się czas, to możemy pojąć że Bóg postrzega wszystko jako czas obecny. Doświadczamy czasu linearnego- widzimy czas jako linię prostą, na której przemieszczamy się z jednego punktu do drugiego, pamiętając o przeszłości której już doświadczyliśmy, lecz nie jesteśmy w stanie zobaczyć przyszłości, do której zmierzamy. Bóg jednak, będąc Stwórcą i konstruktorem czasu, nie jest zanurzony „w czasie”, ani też nie funkcjonuje w czasie, lecz istnieje poza nim. Aby to lepiej zrozumieć możemy pomyśleć o czasie (w odniesieniu do Boga) jako o cyklu, w środku którego znajduje się Bóg, przez co na równi występuje we wszystkich punktach.
W każdym razie, Judasz miał zdolność podjęcia własnego wyboru- a przynajmniej do chwili w której „wszedł w niego szatan” (Ew. Jana 13.27)- a Boża wcześniejsza wiedza (Ew. Jana 13.10, 18, 21) w żaden sposób nie owładnęła zdolnościami Judasza do podejmowania własnych wyborów. To, co Judasz w końcu wybierze, Bóg widział jako obecną obserwację, a Jezus w jasny sposób powiedział, że Judasz był odpowiedzialny za swój wybór i poniesie za niego konsekwencje. „Zaprawdę powiadam wam, że jeden z was, który je ze mną, wyda mnie” (Ew. Marka 14.18). Jezus mówi także o odpowiedzialności za tą zdradę, „biada owemu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Lepiej by było, gdyby się nie narodził ów człowiek” (Ew. Marka 14.21). Szatan też miał w tym swój udział, a czytamy o tym w Ew. Jana 13.26-27, on także poniesie odpowiedzialność za swoje czyny. Bóg w swojej mądrości wykorzystał bunt szatana, z pożytkiem dla ludzkości. Szatan pomógł posłać Jezusa na krzyż, a na nim Jezus pokonał grzech i śmierć, a teraz Boże rozwiązanie – zbawienie, jest dostępne dla wszystkich przez Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela.
