Odpowiedź:
Kabała, rozwinęła się między VI a XIII wiekiem wśród Żydów w Babilonii, Włoszech, Prowansji i Hiszpanii. Słowo "kabała" oznacza "otrzymywać" i odnosi się do objawienia od Boga otrzymanego przez Żydów i przekazywanego kolejnym pokoleniom poprzez tradycję ustną. Słowo to było początkowo używane przez główny nurt judaizmu, ale później zaczęło odnosić się do tych, którzy wierzyli, że tylko nieliczni otrzymali od Boga tajemną wiedzę na temat "prawdziwego" znaczenia Pisma Świętego. Kabała wykorzystuje praktyki okultystyczne i uważana jest za kult.
Kabała bardzo przypomina niektóre wierzenia wyznawane przez greckich gnostyków, ponieważ obie grupy wierzyły, że tylko nieliczni wybrani otrzymali głębsze zrozumienie lub wiedzę. Kabała naucza również, że "emanacje" Boga dokonały dzieła stworzenia, zaprzeczając, że stworzenie było bezpośrednim aktem stwórczym Boga (1 Ks. Mojżeszowa rozdział 1). Każda kolejna emanacja stawała się coraz bardziej oddalona od Boga. Ostateczna emanacja przybrała osobową formę aniołów. Byłoby to tak, jakby Bóg stworzył mniejszego boga, a ten z kolei stworzył mniejszego boga i tak dalej, aż w końcu powstały anioły. Jest to bezpośrednio sprzeczne z objawieniem Bożym opisanym w Biblii. W Biblii Bóg naucza, że jest oddzielony od całego swojego stworzenia (Ks. Izajasza 55.8-9), a jednocześnie jest bezpośrednio dostępny dla tych, którzy przychodzą do Niego przez Jezusa Chrystusa (Ew. Jana 3.16).
Kabała trzyma się natchnienia Pisma Świętego, ale nie szuka jego jasnego znaczenia. Podejście kabały jest mistyczne i bardzo subiektywne, wykorzystując takie rzeczy jak numerologia, aby znaleźć "ukryte" znaczenie. Dzięki tej metodzie można "znaleźć" w Piśmie Świętym niemal każde nauczanie, jakiego się zapragnie. Jest to sprzeczne z samą istotą komunikacji. Bóg zapewnił Pismo Święte, aby mógł komunikować się z ludzkością i uczyć ją o sobie. Oczywiste jest, że Pismo Święte ma być interpretowane zgodnie z jego treścią, a nie za pomocą jakichś mistycznych środków. Można to wykazać na podstawie spełnionych proroctw. Bóg powiedział, że coś się wydarzy i stało się tak, jak powiedział. Najlepszym tego przykładem jest wypełnienie się proroctw dotyczących pierwszego przyjścia Jezusa Chrystusa. Istnieją setki wersetów odnoszących się do Jego przyjścia, które wypełniły się dosłownie (Ks. Izajasza 7.14; 9.6; Ks. Micheasza 5.2; Ks. Izajasza 53). Właśnie dlatego Biblię należy interpretować dosłownie lub zwyczajnie.
Kabała ma nawet cechy panteistyczne. Panteizm jest ideą, że Bóg i Jego stworzenie są jednością. To oczywiście nie jest to, co Bóg powiedział nam w Biblii. Bóg stworzył wszystko, co istnieje z niczego (ex nihilo w języku greckim; tłum. 1 Ks. Mojżeszowa 1.1). Kabała mówi, że stworzenie jest jedną z emanacji Boga, wykazując panteistyczną właściwość Kabały.
Kabała, podobnie jak wszystkie fałszywe doktryny i religie, zaprzecza bóstwu Chrystusa i konieczności wiary w Niego jako jedynego sposobu zbawienia (Ew. Jana 14.6). Jezus jest Bogiem w ciele i przyszedł, aby umrzeć za grzechy wszystkich, którzy w Niego uwierzą. Jeśli dana osoba wierzy Chrystusowi - że jest On Bogiem (Ew. Jana 1.1-3) i zapłacił za grzechy (Rzymian 8.3) - wówczas otrzymuje przebaczenie i staje się dzieckiem Bożym (Ew. Jana 1.12).
