Pytanie: Czy Biblia popiera katolicką praktykę unieważnienia małżeństwa?
Odpowiedź:
W Kościele Katolickim siedem sakramentów (Chrzest, Eucharystia, Bierzmowanie, Namaszczenia chorych, Pojednanie, Małżeństwo i Święcenia kapłańskie) uważane są za zewnętrzne przejawy wewnętrznej łaski, ustanowionej przez Chrystusa. Są istotnymi elementami zbawienia o jakich naucza Rzymski Kościół Katolicki. Kościół Katolicki naucza, że samych sakramentów- według nich podstawy zbawienia- nie da się łatwo odrzucić. Tylko wtedy, gdy sakrament nie był zgodny z prawem w chwili jego udzielania, można się go zrzec. Zdając sobie sprawę z tego, że od czasu do czasu może się to zdarzyć, Kościół Katolicki stworzył proces unieważnienia małżeństwa katolickiego, który określi sakrament jako nieważny od samego początku.
Unieważnienie jest właściwie nazywane Deklaracją Nieważności. Chociaż może być zastosowane do jakiegokolwiek z siedmiu sakramentów, najczęściej stosowany jest w odniesieniu do małżeństwa. Ponieważ Kościół Katolicki uważa, że para małżeńska nie może się rozwieść z jakiegokolwiek powodu, rozwód nie jest uznawany przez Kościół Katolicki za wiążący koniec małżeństwa. Wynika z tego, że ksiądz katolicki nie udzieli ślubu tym osobom, które są już rozwiedzione, nawet jeśli rozwód miał miejsce przed wstąpieniem do Kościoła Katolickiego, nawet jeśli rozwód miał miejsce, zanim rozwiedziony naprawdę zrozumiał konsekwencje.
Gdy unieważnienie zostaje wydane nie rozwiązuje to rezultatów, o jakich naucza Kościół Rzymskokatolicki, że są nadawane przez sakrament. Raczej unieważnienie małżeństwa stwierdza, że kwestionowane małżeństwo nie było ważne od samego początku, a dana osoba jest traktowana jakby nigdy rzeczywiście nie otrzymała sakramentu. Nie oznacza to, że dzieci z małżeństwa są od teraz uważane za nieślubne lub że byli małżonkowie dopuścili się jakiejkolwiek rozpusty. Oznacza to, że przyjęcie sakramentu było w jakiś sposób wadliwe.
Unieważnienie małżeństwa katolickiego przez Kościół Katolicki jest stosowane z wielu różnych powodów. Najczęstszymi powodami przedstawianymi trybunałom są brak należytej dyskrecji, błędna zgoda i niezdolność psychiczna. Niektóre unieważnienia dotyczą drobnych kwestii technicznych i rzadko obejmują więcej niż wypełnienie prawidłowych formularzy; na przykład, jeśli jedna ze stron miała wcześniejszą więź (była w małżeństwie w katolickim tego słowa znaczeniu) w czasie zawierania ślubu. Występuje również wada formy, która obejmuje małżeństwa zawarte za pośrednictwem pastora/ księdza niekatolickiego lub śluby przeprowadzane poza Kościołem Katolickim. Ponad połowa wszystkich przyznanych unieważnień dotyczy przyczyn technicznych.
Ale czy koncepcja unieważnienia małżeństwa katolickiego jest koncepcją biblijną? W odniesieniu do małżeństwa będącego sakramentem, proszę przeczytaj nasz artykuł na temat siedmiu sakramentów katolickich ("Czy siedem sakramentów to koncepcja biblijna?"). Rzymska koncepcja małżeństwa katolickiego jako sakramentu w swojej istocie jest niebiblijna. To stawia koncepcję unieważnienia małżeństwa na niepewnym gruncie. Doktryna katolicka opiera się zarówno na Piśmie Świętym jak i tradycji kościoła (katolickiego). Opierając się na słowach Jezusa, "Co tedy Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza" (Ew. Mateusza 19.6; Ew. Marka 10.9) i tradycji kościoła, że otrzymanie sakramentu tworzy nieusuwalny znak na duszy osoby przyjmującej, kościół naucza, że małżeństwo NIE MOŻE się zakończyć. Kościół nie pomija wersetów z Ew. Mateusza 5.32 oraz 19.9, które dopuszczają rozwód jedynie w przypadku cudzołóstwa drugiej strony. Nie, ale sposób w jaki jest ten fragment traktowany, jest o wiele bardziej niepokojący. Według jednego z katolickich przekładów Biblii [tłum. Biblii Warszawsko- Praskiej- przyp. od tłum.], Ew. Mateusza 19:9 brzmi tak: „Ktokolwiek oddala swoją żonę- chyba że chodzi o małżeństwo nieważne- i bierze inną, popełnia cudzołóstwo...” Pojęcie „nieważnego małżeństwa” nie występuje w tłumaczeniach niekatolickich; Jezus mówi raczej o „niewierności (małżeńskiej)”, „cudzołóstwie” lub „rozpuście.” Wydaje się, że nie ma żadnych podstaw w tekście dla wyboru słów w katolickim tłumaczeniu, z wyjątkiem wsparcia własnej doktryny Kościoła Katolickiego.
Chociaż Jezus nauczał, że rozwód został wpisany do Prawa tylko z powodu ludzkiego uporu (Mateusza 19:8) i że pierwotnym zamiarem Boga było to, aby małżonkowie nigdy się nie rozstali (1 Ks. Mojżeszowa 2.24), czyni wyjątek w przypadkach niemoralności seksualnych/niewierności małżeńskiej. Nauczanie Kościoła Katolickiego na temat małżeństwa nie pomija tego faktu; raczej błędnie tłumaczy Pismo Święte, aby wesprzeć swoje własne niebiblijne nauczanie na temat małżeństwa jako takie, które się nie kończy, a potem tworzy proces unieważnienia małżeństwa, aby przyzwolić na usankcjonowany przez katolików sposób zakończenia tego małżeństwa poprzez uznanie go za nieważne. Katolicki proces unieważnienia małżeństwa jest niebiblijny w tym sensie, że Jezus przyzwolił jedynie na zakończanie małżeństwa na podstawie niemoralności seksualnej/ niewierności małżeńskiej, a proces unieważniania małżeństwa dopuszcza wiele, wiele powodów, lecz nie dla tego jednego powodu o którym wspomniał Jezus. Kościół Katolicki nie akceptuje jedynego biblijnego powodu rozwodu jako wiążącego, w rzeczywistości, tworzy nową listę niebiblijnych powodów dla zakończenia małżeństwa.
Praktyka Kościoła Rzymskokatolickiego dotycząca unieważniania małżeństwa jest niebiblijna. Opiera się na niebiblijnej koncepcji udzielania łaski w sakramentach. Zasadniczo jest to „ucieczka” od tego, co Biblia definiuje jako małżeństwo. Ignoruje to co Biblia mówi o małżeństwie, rozwodzie i niewierności małżeńskiej. Zasadniczo katolicka praktyka unieważnienia małżeństwa jest niebiblijnym sposobem uciekania od doktryny, która sama w sobie jest niebiblijna.
