Co to znaczy, że Jezus jest Królem królów i Panem panów?
Odpowiedź:
Wyrażenie król królów jest użyte w Piśmie Świętym sześć razy. Raz tytuł ten odnosi się do Boga Ojca (1 Tymoteusza 6:15), a dwa razy do Pana Jezusa (Objawienie 17:14; 19:16). Pozostałe trzy (Ezdrasza 7:12; Ezechiela 26:7; Daniela 2:37) odnoszą się do Artakserksesa lub Nabuchodonozora, królów, którzy użyli tego wyrażenia, aby wyrazić swoją absolutną suwerenność nad swoimi królestwami (Persją i Babilonem). Wyrażenie "pan panów" występuje w Piśmie Świętym dwukrotnie i odnosi się do Boga Ojca (Pwt 10:17; Ps 136:3).
W Objawieniu 19:16 Jezus otrzymuje pełny tytuł "KRÓL KRÓLÓW I PAN PANÓW" (Objawienie 17:14 zmienia go: "Pan panów i Król królów"). Tytuł ten wskazuje na kogoś, kto ma moc sprawowania absolutnego panowania nad całym swoim królestwem. W przypadku Pana Jezusa tym królestwem jest całe stworzenie. W wizji Jana Jezus powraca, aby sądzić świat i ustanowić swoje ziemskie królestwo, jak przepowiedział w Ewangelii Marka 13:26.
Kiedy Jezus jest nazywany "Królem królów i Panem panów", oznacza to, że ostatecznie wszyscy inni władcy zostaną podbici lub zniesieni, a On sam będzie panował jako Król i Pan całej ziemi. Nie ma władzy, króla ani pana, który mógłby się Mu przeciwstawić i zwyciężyć. Pismo Święte zawiera niezliczone odniesienia do absolutnych rządów Jezusa i Jego wyższości nad innymi władcami. Aby wspomnieć tylko kilka z nich, Izajasz 40:23-24 mówi, że Pan "książąt na nic" sprowadza, a ziemskich władców czyni "pustką". Samo tchnienie Pana "zniesie ich jak ściernisko". Wizja z Księgi Daniela 7:13-14 przedstawia tego, którego Daniel nazywa "Przedwiecznym" - Bogiem Ojcem - który daje wieczne panowanie nad wszystkimi ludźmi, narodami i językami "podobnemu do syna człowieczego" - Bogu Synowi. W Nowym Testamencie otrzymujemy lepszy obraz Tego, do którego odnoszą się te fragmenty. Autor Listu do Hebrajczyków mówi o Panu Jezusie: "On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy" (List do Hebrajczyków 1:3). Następny werset mówi o tym, że Jezus jest "znacznie wyższy" od aniołów. Najwyraźniej Jego władza nad stworzeniem jest absolutna.
Paweł podkreśla, że Jezus został poniżony podczas swojej ziemskiej służby i że Jego upokorzenie zaowocuje uwielbieniem. W Liście do Filipian 2:5-11 Paweł omawia zakres, w jakim Jezus zadośćuczynił za grzeszników; doskonałe posłuszeństwo Jezusa jest powodem, dla którego "Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, (10) aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią (11) i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca. " (w. 9-11). Cierpiący Sługa staje się Królem królów (zob. Izajasza 53:10-12).
Wreszcie, w Księdze Objawienia widzimy, jak objawia się królewskość Jezusa. W rozdziale 5 Baranek (Jezus) jest jedyną osobą w całym stworzeniu, którą uznano za godną otwarcia zwoju zawierającego sądy Boże (w. 2-5). W rozdziale 11 słyszymy głosy w niebie głoszące, że królestwo świata stało się królestwem Chrystusa i że będzie On panował na wieki wieków (w. 15). W rozdziale 12 czytamy, że autorytet Chrystusa sprawia, że szatan zostaje zrzucony na ziemię (w. 9-10). W Objawieniu 17:12-14 Baranek zwycięża wszystkich przeciwników, a Jan podkreśla, że zwycięża, ponieważ jest Królem królów i Panem panów. Wreszcie, w rozdziale 19, czytamy o triumfalnym przyjściu Jezusa, który uderzy w narody i podepcze prasę gniewu Bożego, mając do tego upoważnienie, ponieważ jest Królem królów i Panem panów (w. 11-16).
Zasadniczo idea Jezusa jako Króla królów i Pana panów oznacza, że nie ma wyższego autorytetu. Jego panowanie nad wszystkimi rzeczami jest absolutne i nienaruszalne. Bóg wzbudził Go z martwych i postawił ponad wszystkim, "ponad wszelką nadziemską władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym; (22) i wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, (23) który jest ciałem jego, pełnią tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia" (Efezjan 1:21-23).
