Autor:
Księga Amosa 1.1 wskazuje, że autorem jest sam prorok Amos.
Data napisania:
Księga Amosa została najprawdopodobniej spisana między 760 a 753 r. przed Chr.
Cel napisania:
Amos jest pasterzem, zajmującym się także zbieraniem owoców, zamieszkującym wieś Tekoa, i chociaż brakuje mu wykształcenia i nie pochodzi z rodziny kapłańskiej, to jednak Bóg go powołuje do służby. Amos został poprowadzony do sąsiadującego na północy Izraela. Jednak wiadomość o nadchodzącym potępieniu i niewoli, jaka miała nawiedzić naród żyjący w nieprawości została zbagatelizowana, gdyż od czasów Salomona Izrael nie przeżywał takiego dobrobytu. Służba Amosa ma miejsce w czasach rządów Jeroboama II, gdy ten panuje nad Izraelem, a Uzjasz rządzi Judą.
Kluczowe wersety:
Księga Amosa 2.4, „Tak mówi Pan: Z powodu trzech występków Judy i z powodu czterech nie odwrócę tego [wyroku], gdyż odrzucili Prawo Pana i przykazań Jego nie strzegli; zwiedli ich kłamliwi bogowie, za którymi przodkowie ich chodzili.”
Księga Amosa 3.7, „Bo Pan Bóg nie uczyni niczego, jeśli nie objawi swego zamiaru sługom swym, prorokom.”
Księga Amosa 9.14, „Uwolnię z niewoli lud mój izraelski- odbuduję miasta zburzone i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i pić będą wino; założą ogrody i będą jeść z nich owoce.”
Krótkie podsumowanie:
Amos widział, że pod pokrywą widocznej na zewnątrz zamożności i władzy Izraela, naród jest dogłębnie przesiąknięty korupcją. Grzechy, jakie wykazuje Amos ludziom są bardzo widoczne: zaniedbywanie Słowa Bożego, cudzołóstwo, oddawanie czci pogańskim bogom, chciwość, skorumpowana władza i prześladowanie najbiedniejszych. Amos ogłasza sąd najpierw sąsiednim narodom, później Judzie, a na końcu najdotkliwszy wymierza względem Izraela. Wizja, jaką otrzymuje od Boga potwierdza, że sąd jest blisko. Księga kończy się obietnicą złożoną Amosowi, że Bóg odnowi resztkę, która pozostanie.
Zapowiedzi:
Księga Amosa kończy się wspaniałą obietnicą odnośnie przyszłości. „Zasadzę ich na ich ziemi, a nigdy nie będą wyrwani z ziemi, którą im dałem- mówi Pan Bóg twój” (9.15). Ostateczne wypełnienie obietnicy o ziemi obiecanej dla Abrahama (1 Księga Mojżeszowa 12.7; 15.7; 17.8) spełni się podczas tysiącletniego królestwa Chrystusa na ziemi (zobacz Księgę Joela 2.26, 27). 20 rozdział Księgi Objawienia opisuje tysiącletnie rządy Chrystusa na ziemi, jako czas pokoju i radości dzięki doskonale sprawowanej władzy samego Zbawiciela. W tym czasie, zarówno wierzący spośród Izraela jak i chrześcijanie pochodzenia nie- żydowskiego będą tworzyć Kościół, żyjąc i rządząc z Chrystusem.
Zastosowanie praktyczne:
Czasem myślimy sobie, że jesteśmy tacy „zwykli”! Jesteśmy zwykłymi sprzedawcami, rolnikami czy żonami pracującymi w domu. Amos również uznany był za takiego zwykłego człowieka. Przecież nie był on ani prorokiem, ani kapłanem ani nawet synem jednego z nich. Był zwykłym pasterzem, drobnym przedsiębiorcą mieszkającym w Judzie. Kto by go słuchał? Zamiast jednak szukać sobie wymówki, Amos wybrał posłuszeństwo Bogu i zwiastował wielkie rzeczy, jakie Bóg mu przekazał.
Bóg używał takich właśnie „zwykłych” ludzi jak pasterzy, cieśli, rybaków, o czym czytamy w całej Biblii. Kimkolwiek jesteś w życiu, pamiętaj że Bóg chce uczynić z ciebie jego użyteczne narzędzie. Amos nie był nikim ważnym. Był „zwykłym” człowiekiem. Był zwykłym sługą Boga. Jak dobrze jest być takim zwykłym sługa Bożym.
Bóg w naszym imieniu przezwycięży wszystko, jeśli tylko pozostaniemy mu wierni. Inaczej aniżeli Edom, powinniśmy pomagać sobie wzajemnie w trudnych chwilach. Duma jest grzechem. Nie mamy żadnego powodu do dumy, za wyjątkiem Jezusa Chrystusa i tego co uczynił dla nas (chociaż na to nie zasłużyliśmy).
