Autor:
Księga Estery nie wspomina dokładnie kim jest jej autor. Najczęściej przyjmuje się, że autorem tej księgi są Mordochaj (główna postać Księgi Estery), Ezdrasz i Nehemiasz (którzy znali dobrze zwyczaje perskie).
Data napisania:
Księga Estery została najprawdopodobniej spisana pomiędzy 460 a 350 r. przed Chr.
Cel napisania:
Głównym przesłaniem Księgi Estery jest przedstawienie opatrzności Bożej, w szczególności w odniesieniu do wybranego ludu Bożego, Izraela. Księga Estery opisuje ustanowienie Święta Purim i obowiązku corocznego jego przestrzegania. Księga Estery była odczytywana w Święto Purim, aby potwierdzić postanowienie wyzwolenia narodu izraelskiego jakie przyszło od Boga poprzez czyny Estery. Żydzi nadal odczytują tą księgę w Święto Purim.
Kluczowe wersety:
Księga Estery 2.15a, „Gdy więc na Esterę, córkę Abichaila, stryja Mordochaja, który przyjął ją za córkę, przyszła kolej, aby pójść do króla, nie żądała niczego poza tym, co jej doradził Hegaj, eunuch królewski, pilnujący kobiet...”
Księga Estery 4.14, „Bo jeśli ty w takim czasie będziesz milczeć, ratunek i ocalenie dla Żydów przyjdą skądinąd, lecz ty i dom twego ojca zginiecie. Kto zaś wie, czy godności królewskiej nie osiągnęłaś właśnie na taki czas, jak obecny?”
Księga Estery 6.13b, „Jeżeli Mordochaj, wobec którego zacząłeś upadać, jest z plemienia żydowskiego, to nie przemożesz go, a raczej całkowicie upadniesz.”
Księga Estery 7.3, „Jeśli znalazłam łaskę w twoich oczach, królu, i jeśli król uzna to za dobre, to na moją prośbę niech mi zostanie darowane życie, a mój lud na moje życzenie.”
Krótkie podsumowanie:
Treść Księgi Estery możemy podzielić na trzy główne części. Rozdziały 1.1-2.18 Estera zajmuje miejsce królowej Waszti; 2.19-7.10 Mordochaj pokonuje Hamana; 8.1-10.3 Izrael przezwycięża próbę zniszczenia przez Hamana. Szlachetna Estera ryzykuje własnym życiem gdy dowiaduje się o postanowieniu Hamana. Z przekonaniem uczyniła coś, przez co mogła stracić życie, przeciwstawiając się osobie, która po królu (jej mężu) sprawuje rządy w królestwie, Hamanowi. Udowodniła, że jest mądrą i godną dla niego rywalką, a mimo to pozostała pokorna i pełna szacunku względem własnego męża- króla.
Podobnie jak w historii Józefa z 1 Księgi Mojżeszowej 41.34-37, w obu historiach pojawiają się monarchowie, którzy panują nad Żydami. Obie relacje wskazują na heroiczną postawę poszczególnych Izraelitów, którzy zapewniają środki zbawienia dla całego narodu. Wyraźnie widać Bożą opatrzność- w tym, co wydaje się złą sytuacją przejawia się panowanie Wszechmocnego Boga, który ostatecznie prowadzi do wypełnienia swojej woli, okazując swoją dobroć względem swojego ludu. W połowie historii dochodzi do podziału Żydów i Amalekitów, co opisuje 2 Księga Mojżeszowa (początek księgi). Cel Hamana ostatecznie kończy się jego własną klęską i przejęciem jego stanowiska przez Mordochaja, jak również wybawieniem Żydów.
Świętowanie jest głównym tematem księgi, opisanym w dziesięciu bankietach oraz wydarzeniach, które były zaplanowane, zamierzone i przedstawione w ich trakcie. Mimo, iż imię Boga ani razu nie jest wspomniane w tej księdze, to jednak widoczne jest, że Żydzi mieszkający w Susie rozpoznawali jego Boską interwencję, gdy pościli i modlili się przez trzy dni (Księga Estery 4.16). Pomijając fakt, że prawo dopuszczające zagładę Żydów zostało spisane zgodnie z prawem Medów i Persów, to rozwiązanie przyszło w odpowiedzi na ich modlitwy. Estera ryzykowała własnym życiem by stanąć przed obliczem króla, nie czekając na jego zaproszenie, a uczyniła to dwukrotnie (Księga Estery 4.1-2; 8.3).
Zapowiedzi:
W Księdze Estery, poznajemy zaplecze zmagań szatana sprzeciwiającego się Bożym planom, a szczególnie przeciwko obiecanemu Mesjaszowi. Wkroczenie Chrystusa w ludzkość było przepowiedziane narodowi żydowskiego. Podobnie jak Haman uknuł plan przeciwko Żydom, aby ich zniszczyć, tak też szatan próbuje przeciwstawić się Chrystusowi oraz ludowi Bożemu. Podobnie jak Haman został pokonany na szubienicy, którą zbudował dla Mordochaja, tak również Chrystus wykorzystuje broń jaką wymierza jego wróg przeciwko niemu. Krzyż, przez który szatan planuje zniszczyć Mesjasza, był sposobem w jaki Chrystus „wymazał obciążający nas list dłużny, który się zwracał przeciwko nam ze swoimi wymaganiami, i usunął go przybiwszy go do krzyża. Rozbroił nadziemskie władze i zwierzchności, i wystawił je na pokaz, odniósłszy w nim triumf nad nimi” (Kolosan 2.14-15). Podobnie jak Haman został powieszony na szubienicy, którą zbudował dla Mordochaja, tak również Zły został pokonany przez krzyż który został wzniesiony aby zniszczyć Chrystusa.
Zastosowanie praktyczne:
Księga Estery pokazuje, że mamy wybór pomiędzy dostrzeganiem różnych okoliczności jako rzeczy pochodzących od Boga, albo postrzeganiem ich jako zwykłego zbiegu okoliczności. Bóg jest suwerennym Władcą całego wszechświata i możemy być pewni, że jego plany nie realizowałyby się jedynie poprzez działania złych ludzi. Mimo, iż jego imię nie jest w księdze wspomniane, On czuwa w swojej opatrzności nad swoim ludem, zarówno w sensie indywidualnym jak i narodowym, jest to dostrzegalne w całej historii. Na przykład, nie możemy nie dostrzec wpływu Wszechmocnego na tymczasową bezsenność króla Akserksesa. W Księdze tej wykorzystany jest przykład Mordochaja i Estery, aby podkreślić delikatny język miłości naszego Ojca, który często przemawia do nas w naszym duchu.
Estera udowodniła, że jest kobietą według Bożego serca, gotowa do nauki, pokazując przy tym wielką siłę i posłuszeństwo. Uległość Estery była czymś co odróżniało ją od innych osób ją otaczających, co sprawiło że została wybrana na królową. Swoją postawą pokazuje nam, że powinniśmy pozostać pełni szacunku i pokory, nawet w niewiarygodnie trudnych okolicznościach, często wskazując że jesteśmy naczyniami niewypowiedzianego błogosławieństwa zarówno dla nas samych jak i innych osób. Powinniśmy jej postawę przenosić do różnych sfer naszego życia, szczególnie gdy zmagamy się z jakimiś trudnościami w naszym życiu. W tej księdze nie pojawia się ani razu jej skarga czy niewłaściwa postawa. Często czytamy, że otrzymała coś na podstawie „przychylności” innych osób. Ta przychylność przyczyniła się do ostatecznego zwycięstwa jej ludu. My również możemy cieszyć się taką przychylnością, gdy przyjmiemy, że nawet doświadczając niesprawiedliwych prześladowań i naśladując przykład Estery, zachowamy właściwą postawę serca i pozostaniemy pokorni w całkowitej zależności od Boga. Kto prócz Boga zna lepiej te okoliczności?
