Autor:
Księga Micheasza 1.1 wskazuje, że autorem jest prorok Micheasz.
Data napisania:
Księga Micheasza została spisana między 735 a 700 r. przed Chr.
Cel napisania:
Przesłanie Księgi Micheasza jest połączeniem sądu i nadziei. Z jednej strony, proroctwa ogłaszają sąd nad Izraelem za przewinienia społeczne, skorumpowane przywództwo i duchowe cudzołóstwo. Kulminacja tego sądu miała nastąpić przy zniszczeniu Samarii i Jerozolimy. Z drugiej strony, księga ogłasza nie tylko odnowienie narodu, ale zmianę i wywyższenie Izraela i Jerozolimy. Przesłanie nadziei i przeznaczenia wzajemnie się nie wykluczają, jednak odnowienie i zmiana nastąpią dopiero po sądzie.
Kluczowe wersety:
Księga Micheasza 1.2, „Słuchajcie, wszystkie ludy! Słuchajcie uważnie, ziemio, i to, co ją napełnia! Niech stanie Wszechmogący Pan jako świadek przeciwko wam, Wszechmogący ze swojego świętego przybytku!”
Księga Micheasza 5.1, „Ale ty, Betlejemie Efrata, najmniejszy z okręgów judzkich, z ciebie mi wyjdzie ten, który będzie władcą Izraela. Początki jego od prawieku, od dni zamierzchłych.”
Księga Micheasza 6.8, „Oznajmiono ci człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem.”
Księga Micheasza 7.18-19, „Któż jest, Boże, jak Ty, który przebaczasz winę, odpuszczasz przestępstwo resztce swojego dziedzictwa, który nie chowasz na wieki gniewu. Znowu zmiłuje się nad nami, zmyje nasze winy, wrzuci do głębin morskich wszystkie nasze grzechy.”
Krótkie podsumowanie:
Prorok potępia rządzących, kapłanów i proroków Izraela, którzy wyzyskują i źle przewodzą ludem. Ze względu na ich postępowanie, Jerozolima zostanie zniszczona. Prorok Micheasz ogłasza wyzwolenie ludu, który uda się z Jerozolimy do Babilonu oraz kończy nawołaniem Jerozolimy, aby zniszczyła narody, które walczyły przeciwko niej. Idealny zarządca będzie pochodził z Betlejemu i przyjdzie aby obronić naród, a prorok ogłasza triumf resztki Jakuba i przepowiada dzień, w którym Bóg oczyści naród z duchowego cudzołóstwa i pychy polegania na mocy własnej siły. Prorok dostarcza zwartego i krótkiego podsumowania odnośnie Bożego wymogu sprawiedliwości i lojalności oraz ogłasza sąd nad tymi, którzy podążą drogą Omriego i Achaba. Księga kończy się prorockim nabożeństwem połączonym z lamentacjami. Izrael wyznaje swój grzech i zostaje zapewniony o wyzwoleniu dzięki działaniu mocnego Boga.
Zapowiedzi:
Księga Michaeasza 5.2 jest proroctwem mesjanistycznym, o którym wspomnieli magowie szukający króla narodzonego w Betlejemie (Ew. Mateusza 2.6). A ponieważ ci królowie ze Wschodu znali hebrajskie Pisma, toteż wiedzieli że w tej małej wiosce Betlejem narodzi się Książę Pokoju, światłość świata. Przesłanie Micheasza odnośnie grzechu, pokuty i odnowienia znajduje swoje całkowite wypełnienie w Jezusie Chrystusie, który jest przebłaganiem za nasze grzechy (Rzymian 3.24-25) i jedyną drogą do Boga (Ew. Jana 14.6).
Zastosowanie praktyczne:
Bóg daje nam swoje ostrzeżenia, abyśmy nie musieli doświadczyć jego gniewu. Sąd z pewnością nastąpi, jeśli Boże ostrzeżenia nie zostaną wysłuchane, a zastępcza ofiara Syna Bożego odrzucona. Gdyż wierzącego w Chrystusa Bóg dyscyplinuje- nie używając nienawiści- lecz ze względu na miłość do niego. On wie, że grzech nas niszczy i chce abyśmy należeli w pełni do niego. Ta pełnia dotyczy obietnicy odnowienia czekająca na tych, którzy pozostaną jemu posłuszni.
