Autor:
Księga Zachariasza 1.1 wskazuje, że autorem jest prorok Zachariasz.
Data napisania:
Księga Zachariasza została najprawdopodobniej spisana na przełomie 520 i 470 r. przed Chr.
Cel napisania:
Zachariasz podkreśla, że Bóg poprzez swoich proroków nauczał, ostrzegał i poprawiał swój lud. Niestety, lud nie chciał słuchać. Ich nieprawość sprowadziła na nich Bożą karę. Księga przekazuje również dowód, że nawet prorocy mogli być skorumpowani. Historia pokazuje, że w tym czasie proroctwo nie było mile słuchane pośród Żydów, aż do czasów międzytestamentowych, gdy żaden głos proroczy nie przemawiał do Bożego ludu.
Kluczowe wersety:
Księga Zachariasza 1.3, „Lecz powiedz im tak: Tak mówi Pan Zastępów: Nawróćcie się do mnie- mówi Pan Zastępów- a Ja zwrócę się do was- mówi Pan Zastępów.”
Księga Zachariasza 7.13, „Stało się więc tak, jak On wołał, a oni nie słuchali, tak też, gdy oni będą wołać, Ja ich nie wysłucham- mówi Pan Zastępów.”
Księga Zachariasza 9.9, „Wesel się bardzo, córko syjońska! Wykrzykuj, córko jeruzalemska! Oto twój król przychodzi do ciebie, sprawiedliwy on i zwycięski, łagodny i jedzie na ośle, na oślęciu, źrebięciu oślicy.”
Księga Zachariasza 13.9, „Tę trzecią część wrzucę w ogień i będę ją wytapiał, jak się wytapia srebro, będę ją próbował, jak się próbuje złoto. Będzie wzywać mojego imienia i wysłucham ją. Ja powiem: Moim jest ludem, a ona odpowie: Pan jest moim Bogiem.”
Krótkie podsumowanie:
Księga Zachariasza naucza, że zbawienie dostępne jest dla wszystkich. Ostatni rozdział zachęca ludzi z różnych narodów całego świata, aby wielbili Boga, który pragnie aby wszyscy ludzie przyszli do niego. Nie jest to doktryna o uniwersalizmie, np. że wszyscy ludzie będą zbawieni, ponieważ Bóg z natury chce wszystkich zbawiać. Księga naucza raczej, że Bożym pragnieniem jest, aby ludzie go uwielbiali i on przyjmuje tych, którzy tak czynią, bez względu na ich narodowość czy poglądy polityczne, podobnie jak podczas uwolnienia Judy i Jerozolimy od ich politycznych wrogów. Na koniec, Zachariasz głosi, że Boża suwerenność przekracza ten świat, i nic nie jest w stanie tego zmienić. Jego wizja przyszłości wskazuje, że Bóg widzi wszystko to, co się wydarzy. Boża interwencja w ten świat potwierdza, że to On ostatecznie decyduje o tym jak zakończą się ludzkie przedsięwzięcia. Nie usuwa on wolności człowieka do pójścia za Bogiem lub sprzeciwienia mu się, lecz pociąga każdego człowieka do odpowiedzialności za wybory jakich dokonuje. W ostatnim rozdziale widzimy, że nawet siły natury podlegają Bożej kontroli.
Zapowiedzi:
Proroctwa na temat Jezusa Chrystusa i ery mesjanistycznej pojawiają się w Księdze Zachariasza. Począwszy od obietnicy, że Mesjasz przyjdzie i zamieszka wśród ludu (Księga Zachariasza 2.10-14; Ew. Mateusza 1.23), do symbolu o Gałęzi i Kamieniu (Księga Zachariasza 3.8-9, 6.12-13; Księga Izajasza 11.1; Ew. Łukasza 20.17-18), do Powtórnego Przyjścia, gdy ci którzy go ukrzyżowali będą patrzeć na niego i płakać (Księga Zachariasza 12.10; Ew. Jana 19.33-37), Chrystus jest tematem Księgi Zachariasza. Jezus jest Zbawicielem Izraela, źródłem którego krew zakrywa grzechy wszystkich, którzy przychodzą do niego po zbawienie (Księga Zachariasza 13.1; 1 Jana 1.7).
Zastosowanie praktyczne:
Bóg oczekuje, że będziemy wielbili go szczerym sercem i prowadzili moralne życie. Przykład Zachariasza, łamiącego narodowe uprzedzenia przypomina nam abyśmy docierali do wszystkich obszarów naszego społeczeństwa. Musimy wyjść z propozycją Bożego zbawienia do ludzi pochodzących z różnych środowisk, języków, ras i kultur. Zbawienie to dostępne jest jedynie poprzez przelaną krew Jezusa Chrystusa na krzyżu, który umarł za nas jako przebłaganie za nasz grzech. Jeśli odrzucimy tą ofiarę, to nie będziemy mieli żadnej innej ofiary poprzez którą dostąpimy pojednania z Bogiem. Nie ma żadnego innego imienia pod niebem przez które moglibyśmy być zbawieni (Dzieje Apostolskie 4.12). Nie ma czasu do stracenia; dzisiaj jest dzień zbawienia (2 Koryntian 6.2).
