Pytanie: Jakie było znaczenie i przesłanie kuszenia Jezusa?
Odpowiedź:
Po chrzcie Jezus „był wodzony w mocy Ducha po pustyni, i przez czterdzieści dni kuszony przez diabła” (Ew. Łukasza 4.1-2). Trzy pokusy na pustyni były próbami, aby zwieść wierność Jezusa względem Boga na rzecz szatana. Widzimy podobne kuszenie w Ew. Mateusza 16.21-23, gdzie szatan, poprzez Piotra, kusi Jezusa aby wyrzekł się krzyża który został mu przeznaczony. Ew. Łukasza 4.13 mówi nam, że po kuszeniu na pustyni, szatan „odstąpił od niego do pewnego czasu”, wskazując że Jezus później również doświadczał pokus, mimo iż nie posiadamy żadnych dalszych o tym relacji. Ważne jest jednak to, że mimo doświadczania różnorodnych pokus, pozostał On bez grzechu.
Bóg miał swój cel w tym, że przyzwalał aby Jezus był kuszony na pustyni, co jasno wynika z twierdzenia, że „był wodzony w mocy Ducha po pustyni.” Jednym z celów było zapewnienie nas, że mamy arcykapłana, który może współczuć nam ze słabościami naszymi (Hebrajczyków 4.15). Ludzka natura naszego Pana pozwala mu współczuć z naszymi słabościami, ponieważ On również wielokrotnie ich doświadczał. „A że sam przeszedł przez cierpienia i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą” (Hebrajczyków 2.18).
Greckie słowo, które tutaj zostało przetłumaczone jako „wodzony/ kuszony” oznacza ‘poddany próbie.’ Zatem, gdy jesteśmy poddawani próbom i sprawdzani poprzez doświadczanie różnych życiowych okoliczności, możemy być pewni, że Jezus nas rozumie i wspiera, bo sam przeszedł podobne rzeczy.
Pokusy Jezusa dotyczą trzech obszarów, które powszechne są w życiu każdego człowieka. Pierwsza pokusa dotyczy pożądliwości ciała (Ew. Mateusza 4.3-4), do których zaliczamy wszystkie pragnienia fizyczne. Nasz Pan był głodny, a szatan kusił go aby zamienić kamienie w chleb, lecz On odpowiedział cytując 5 Księgę Mojżeszową 8.3. Druga pokusa dotyczyła pychy życia (Ew. Mateusza 4.5-7), i tutaj szatan próbował wykorzystać Słowa Pisma Świętego przeciwko niemu (Psalm 91.11-12), lecz Pan odpowiedział używając fragmentu 5 Księgi Mojżeszowej 6.16, stwierdzając, że źle jest wystawiać na próby Boga.
Trzecia pokusa dotyczyła pożądliwości oczu (Ew. Mateusza 4.8-10), i jeśli można by pójść jakąkolwiek krótszą drogą na skróty do wypełniania dzieła mesjańskiego, pomijając przy tym cierpienie i ukrzyżowanie z którego powodu przyszedł Jezus, to ta pokusa temu by posłużyła. Szatan już miał kontrolę nad królestwami świata (Efezjan 2.2), ale był gotów to wszystko zwrócić Chrystusowi, gdyby tylko okazał mu swoje poddanie. Nawet sama myśl sprawiła w Panu odrazę, dlatego dosadnie mu odpowiedział: „Idź precz szatanie! Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz” (Ew. Mateusza 4. 10; 5 Księga Mojżeszowa 6.13).
Istnieje wiele pokus w które popadamy, ponieważ nasze ciała są słabe, lecz mamy Boga, który nie pozwoli nam być kuszonymi ponad to, co jesteśmy w stanie znieść; ale z pokuszeniem da i wyjście (1 Koryntian 10.13). Możemy zwyciężać i dziękować Panu za uwolnienie od pokusy. Doświadczenie Jezusa na pustyni pomaga nam dostrzec, że te powszechne pokusy odsuwają nas od efektywnego służenia Bogu.
Poza tym, z reakcji Jezusa na pokusy jakich doświadczał uczymy się w jaki sposób my powinniśmy odpowiadać- używając do tego Słowa Bożego. Siły złego atakują pod postacią różnych pokus, ale mają one trzy wspólne rzeczy: pożądliwość oczu, pożądliwość ciała i pycha życia (1 Jana 2.16). Możemy rozpoznawać i reagować w odpowiedni sposób na te pokusy, gdy nasycimy nasze serca i umysły Prawdą. W zbroi chrześcijańskiej tej duchowej walki jest jedna broń służąca do ataku- miecz Ducha, którym jest Słowo Boże (Efezjan 6.17). Poznając wnikliwie Biblię, bierzemy miecz w swoje dłonie i przezwyciężamy pokusy.
