Autor:
List do Tytusa 1.1 wskazuje, że autorem jest apostoł Paweł.
Data napisania:
List do Tytusa został najprawdopodobniej napisany około 66 r. po Chr. Wiele podróży Pawła zostało dobrze udokumentowanych i wskazują, że list do Tytusa został napisany z Nikopolisu w Efirusie. W niektórych Bibliach podpis listu wskazuje, że Paweł napisał ten list z Nikopolisu w Macedonii. Jednak takie miejsce nie jest znane, a podpisy nie zostały zatwierdzone, gdyż nie są uwiarygodnione.
Cel napisania:
List do Tytusa jest listem pastorskim Pawła, podobnie jak jego dwa inne listy do Tymoteusza. Ten list został napisany przez apostoła Pawła, aby zachęcić swojego brata w wierze- Tytusa, którego pozostawił na Krecie, aby uporządkował i prowadził kościół, jaki Paweł założył podczas swojej podróży misyjnej (List do Tytusa 1.5). W liście tym Paweł udziela Tytusowi wskazówek odnośnie wymogów względem liderów ubiegających się o urząd starszego zboru. Ostrzega również Tytusa, aby wybierał ludzi z nienaganną reputacją wśród mieszkańców Krety (List do Tytusa 1.12).
W odniesieniu do wskazówek odnośnie starszych zboru, jakich Paweł udziela Tytusowi, zachęca go również do powtórnej wizyty w Nikopolisie. Innymi słowy, Paweł wciąż prowadzi i uczy Tytusa i innych, aby wzrastali w łasce i poznaniu Pana (List do Tytusa 3.13).
Kluczowe wersety:
List do Tytusa 1.5, „Pozostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co pozostało do zrobienia, i ustanowił po miastach starszych, jak ci nakazałem.”
List do Tytusa 1.16, „Utrzymują, że znają Boga, ale uczynkami swymi zapierają się go, bo to ludzie obrzydliwi i nieposłuszni, i do żadnego dobrego uczynku nieskłonni.”
List do Tytusa 2.15, „To mów i tak napominaj, i tak strofuj z całą powagą. Niechaj cię nikt nie lekceważy.”
List do Tytusa 3.3-6, „Bo i my byliśmy niegdyś nierozumni, niesforni, błądzący, poddani pożądliwości i rozmaitym rozkoszom, żyjącym w złości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący siebie nawzajem. Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego Boga. Zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego. Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego.”
Krótkie podsumowanie:
Jak cudowne musiało to być, gdy Tytus otrzymał list od swojego mentora- apostoła Pawła. Paweł był bardzo szanowanym człowiekiem, prawym, który założył wiele kościołów w różnych miejscach ówczesnego świata. To znane wprowadzenie, jakie odczytał Tytus brzmiało: „Do Tytusa, prawowitego syna według wspólnej wiary: Łaska i pokój od Boga Ojca i od Chrystusa Jezusa, Zbawiciela naszego” (List do Tytusa 1.4).
Kreta na której Paweł pozostawił Tytusa, który miał prowadzić kościół, była zamieszkana przez rdzennych mieszkańców wyspy oraz Żydów, którzy nie znali prawdy o Jezusie Chrystusie (List do Tytusa 1.12-14). Paweł czuł odpowiedzialność by wesprzeć Tytusa w procesie powoływania starszych zboru na Krecie, udzielając mu wskazówek i zachęty w tym czasie. Gdy apostoł Paweł prowadził Tytusa w procesie powoływania liderów, wskazywał Tytusowi w jaki sposób ich prowadzić, aby mogli oni wrastać w wierze w Chrystusa. Wskazówki te dotyczyły wzrostu duchowego zarówno mężczyzn jak i kobiet, w różnym wieku (List do Tytusa 2.1-8).
Aby pomóc Tytusowi wzrastać w wierze, Paweł zaproponował aby Tytus przyjechał do Nikopolisu wraz z dwoma innymi członkami swojego zboru (List do Tytusa 3.12-13).
Powiązania:
Paweł ponownie dostrzega potrzebę udzielenia wskazówek liderom kościoła, aby trwali w wierze i nie ulegali wpływom wierzących- judaizujących, którzy do doktryny o zbawieniu z łaski chcą włączyć potrzebę wypełniania uczynków. Ostrzegał przed zwodzicielami, którzy buntowali i nawoływali do tego, by ponownie wprowadzić rytuały i ceremonie Prawa Mojżeszowego jako koniecznego wymogu zbawienia [szczególnie obrzezania] (List do Tytusa 1.10-11). Temat ten wciąż i na nowo pojawiał się w listach Pawła (także w liście do Tytusa), lecz tutaj Paweł mówi nawet, aby takim ludziom zamknąć usta.
Zastosowanie praktyczne:
Gdy przeglądamy Biblię to dostrzegamy, że apostoł Paweł skupia naszą uwagę na wskazówkach odnośnie tego jak prowadzić swoje życie w uwielbieniu dla naszego Pana. Możemy się uczyć o tym, czego powinniśmy unikać, jak również o tym, jak powinniśmy naśladować Chrystusa. Paweł sugeruje, że powinniśmy dążyć do czystości od dla rzeczy, które mogą zwieść nasz umysł i uśpić naszą świadomość. Później Paweł podaje bardzo ważne stwierdzenie, którego nigdy nie powinniśmy zapomnieć: „Utrzymują, że znają Boga, ale uczynkami swymi zapierają się go, bo to ludzie obrzydliwi i nieposłuszni, i do żadnego dobrego uczynku nieskłonni” (List do Tytusa 1.16). Jako chrześcijanie, powinniśmy sprawdzać siebie i upewniać się czy nasze życie rzeczywiście odzwierciedla naszą wiarę w Chrystusa (2 Koryntian 13.5).
Wraz z tymi ostrzeżeniami Paweł mówi nam również o tym, w jaki sposób możemy unikać zapierania się Boga w naszym życiu: „Zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego. Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego” (List do Tytusa 3.5-6). Dzięki codziennemu odnowieniu naszego umysłu przez Ducha Świętego, możemy stawać się chrześcijanami którzy swoim życiem będą oddawali Bogu cześć.
