Odpowiedź:
Abraham miał więcej synów niż tylko Izaaka (z Sary) i Ismaela (z Hagar). Miał również sześciu synów z Keturą, swoją żoną po śmierci Sary: Zimran, Jokszan, Medan, Midian, Iszbak i Szuach (Rdz 25:2). Midianici byli potomkami Midiana, a zatem dziećmi Abrahama. Osiedlili się w "kraju na wschodzie" (Rdz 25:6). Większość uczonych uważa, że ziemia Midian oficjalnie znajdowała się po obu stronach Zatoki Akaba, chociaż w późniejszym okresie historii Midianici wykazywali tendencje koczownicze (zob. Habakuka 3:7).
Kiedy Mojżesz uciekł przed gniewem faraona, udał się do Midianu (Wj 2:15). Tam Mojżesz poznał i poślubił swoją żonę, Zipporę, i służył swojemu teściowi, Jetro, jako pasterz przez czterdzieści lat. Fakt, że Jetro był "kapłanem Madianitów" (Wj 2:16) wskazuje, że Madianici, przynajmniej w czasach Mojżesza, nadal zachowywali wiedzę o Bogu ich ojca Abrahama (por. słowa i czyny Jetra w Wj 18). Pod koniec pobytu Mojżesza w Midianie, Bóg ukazał się Mojżeszowi - jeszcze w Midianie - i zlecił mu wyprowadzenie Izraelitów z niewoli (Wj 3-4).
Gdy dzieci Izraela wędrowały przez pustynię, korzystały z usług przewodnika zaznajomionego z pustynią - midianickiego szwagra Mojżesza, Hobaba (Liczb 10:29). Jednak stosunki między Izraelitami a Midianitami zaczęły się psuć, gdy Midianici połączyli siły z Moabitami, aby wynająć Balaama do przeklinania Izraela (Liczb 22). Później, gdy Izrael popadł w bałwochwalstwo i grzech seksualny z moabickimi kobietami (Liczb 25), okazuje się, że w sprawę zamieszana była również wybitna midianicka kobieta (Liczb 25:6). Pan nakazał Mojżeszowi rozpocząć wojnę przeciwko Midianitom: "Odnoście się wrogo do Midianitów i bijcie ich, gdyż oni odnoszą się wrogo do was przez swoje knowania, które uknuli przeciwko wam przez Peora i przez Kozbę, córkę księcia midiańskiego" (Liczb 25:17-19). Izraelici ostatecznie zaatakowali Midianitów, dokonując boskiej zemsty na swoich wrogach (Liczb 31). Pięciu królów Midianitów zostało zabitych, podobnie jak Balaam (Liczb 31:8). Bitwa ta była jedną z ostatnich rzeczy, jakich Mojżesz dokonał jako przywódca Izraelitów.
W czasach sędziów "Midianici, Amalekici i inne ludy wschodnie najechały kraj" i splądrowały ziemię (Sdz 6:3). Przez siedem lat "Midianici tak zubożyli Izraelitów, że wołali do Pana o pomoc" (werset 6). Bóg odpowiedział na ich wołanie i wzbudził Gedeona jako wybawiciela. Mając zaledwie 300 ludzi, Gedeon pokonał armie Midianitów, chociaż wróg był "w takiej ilości jak szarańcza, a ich wielbłądów było bez liku, jak piasku nad brzegiem morza" (Sdz 7:12). Oczywiście Bóg był w to zaangażowany i to On zapewnił zwycięstwo nad Midianitami (werset 22).
Późniejsze odniesienia do Midianitów zawierają aluzje do Bożego zwycięstwa nad nimi (Psalm 83:9; Izajasza 10:26). W proroctwie o przyszłej chwale Izraela w królestwie mesjańskim Izajasz pisze: "Gromady wielbłądów zaroją się, młode wielbłądy Midianitów i Efy, wszyscy przyjdą z Saby; przywiozą złoto i kadzidło, śpiewając pieśni pochwalne na cześć Pana." (Izajasza 60:6).
