Kim był biblijny Nimrod? Dlaczego poza Biblią istnieje tak wiele mitologii o Nimrodzie?
Odpowiedź:
Biblijny Nimrod był prawnukiem Noego w linii Kusza (1 Ks. Mojżeszowa 10.8). Nimrod jest opisany jako pierwszy z "potężnych ludzi", którzy pojawili się na ziemi po wielkim potopie. Przed potopem na ziemi żyli giganci i mocarze, a "także później" (1 Ks. Mojżeszowa 6.4). Z analizy tekstów biblijnych i innych starożytnych dokumentów jasno wynika, że Nimrod był jednym z tych potężnych ludzi, a także istnieją dowody na to, że był znacznie większy niż przeciętny człowiek - można powiedzieć, że był gigantem.
Biblia nazywa Nimroda "potężnym myśliwym przed Panem". Nimrod założył wielkie królestwo, które obejmowało "Babilon, Erek, Akad i Kalne w kraju Szinear" (1 Ks. Mojżeszowa 10.9-10; tłum. Ewangeliczny Instytut Biblijny). Później rozszerzył swoje królestwo na Aszur, gdzie zbudował miasta "Niniwę i Rechobot- Ir, Kalach i Resen, wielkie miasto między Niniwą a Kalach" (tamże; wersety 11-12). Nimrod był oczywiście utalentowanym człowiekiem i ambitnym przywódcą. Oprócz tego, że był założycielem niesławnego Babel i wielu innych miast, Nimrod był potężnym człowiekiem o wielkiej sile fizycznej i wielkiej sile woli. Jeśli byłby również olbrzymich rozmiarów, byłby to kolejny powód, dla którego ludzie jego czasów podążali za nim - i dlaczego wokół niego powstało tak wiele legend.
W Piśmie Świętym są jeszcze inne wzmianki o gigantach, które wydają się być powiązane z linią Chama, poprzez Nimroda. Kiedy Mojżesz wysłał szpiegów do ziemi Kanaan, donieśli oni, że widzieli tam "synów Anaka" (4 Ks. Mojżeszowa 13.28). Synowie Anaka byli gigantami, przed którymi szpiedzy czuli się "jak koniki polne" (4 Ks. Mojżeszowa 13.33). Kananejczycy pochodzili od Kanaana, syna Hama, a zatem byli spokrewnieni z Nimrodem. Inne fragmenty odnoszą się do Refaima i oczywiście Dawid musiał zmierzyć się z olbrzymem o imieniu Goliat, który miał czterech braci (2 Samuela 21.15-22).
Jako przywódca królestwa Babel, Nimrod jest również związany z Wieżą Babel (1 Ks. Mojżeszowa rozdz. 6). Według historyka Józefa Flawiusza, Nimrod "powiedział, że zemści się na Bogu, jeśli ten będzie chciał ponownie utopić świat, ponieważ zbuduje wieżę zbyt wysoką, by dosięgły jej wody. I że pomści się na Bogu za zniszczenie ich przodków" (Dawne Dzieje Izraela, Księga 1, Rozdział 4). Według Józefa Flawiusza motywem budowy wieży Babel była ochrona ludzkości przed kolejnym potopem. Jednak powodem pierwszego potopu była niegodziwość i bunt ludzkości (1 Ks. Mojżeszowa 6.5-6), z którego ludzkość nie chciała się nawrócić. Nimrod był zbuntowany przeciwko Bogu, podobnie jak jego przedpotopowi przodkowie, i według Józefa Flawiusza "przekonał [swoich poddanych], aby nie przypisywali [swojej siły] Bogu, tak jakby to dzięki Niemu byli szczęśliwi, ale wierzyli, że to ich własna odwaga zapewniła im to szczęście" (op. cit.). Budowa wieży Babel zakończyła się pokazem Bożej mocy: Pan pomieszał języki ludzi, uniemożliwiając im skuteczną komunikację na tyle, by dokończyć budowę wieży. Tak więc Nimrodowi udowodniono, że się mylił - cała siła i zdolność człowieka, nawet siła najpotężniejszego z ludzi, jest darem od Boga, który może On odwołać w dowolnym momencie.
Nimrod użyczył swojego imienia naszemu słownictwu: dziś "nimrod" to "ekspert lub wielbiciel polowań". Nimrod pojawia się jako postać w mitologii wielu starożytnych kultur; pojawia się w legendach węgierskich, greckich, arabskich, syryjskich i ormiańskich. Istnieją dowody na to, że zarówno Epos o Gilgameszu, jak i mit o Herkulesie mają swoje korzenie w życiu Nimroda. Nimrod był niewątpliwie potężnym, charyzmatycznym bohaterem starożytnego świata, który próbował zbudować wieżę do nieba, mając nadzieję na pokrzyżowanie planów Boga. Nietrudno zrozumieć, dlaczego wokół takiego człowieka narosło tak wiele mitów i legend. Ostatecznie jednak potęga i chwała Nimroda spełzły na niczym, ponieważ Bóg jest silniejszy nawet od najpotężniejszych ludzi i nie można Mu przeszkodzić. Nimrod był potężnym myśliwym przed Panem, ale pokora przed Panem jest postawą mądrych (Ks. Przyp. Salomona 3.34; 11.2; Jakuba 4.6; 1 Piotra 5.5).
