Czy "z Egiptu wezwałem mego syna" w Księdze Ozeasza 11:1 jest proroctwem mesjańskim?
Odpowiedź:
Księga Ozeasza 11:1 mówi: "Gdy Izrael był dzieckiem, umiłowałem go i z Egiptu powołałem mego syna". Czy ten werset jest proroctwem mesjańskim?
Kontekst tego wersetu mówi o relacji, jaką Pan miał z narodem izraelskim. Pan umiłował Izraela (Wj 4:22-23) i uratował lud z niewoli faraona, wprowadzając go do Ziemi Obiecanej. Analogią jest Bóg jako ojciec i Izrael jako dziecko.
Żydowscy czytelnicy wyraźnie zrozumieliby to ważne stwierdzenie. Nadprzyrodzona moc Boga posłużyła jako podstawa wolności narodu z Egiptu i ucieczki do nowej ziemi. Paralelizm w tym wersecie to Izrael/dziecko/syn i umiłowany/powołany. W obu zdaniach "Ja" (Bóg) jest Tym, który inicjuje działanie.
Mateusza 2:13-15 zapewnia dalszy wgląd: "A gdy oni odeszli, oto anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi i rzekł: Wstań, weź dziecię oraz matkę jego i uchodź do Egiptu, a bądź tam, dopóki ci nie powiem, albowiem Herod będzie poszukiwał dziecięcia, aby je zgładzić. (14) Wstał więc i wziął dziecię oraz matkę jego w nocy, i udał się do Egiptu. (15) I przebywał tam aż do śmierci Heroda, aby się spełniło, co powiedział Pan przez proroka, mówiącego: Z Egiptu wezwałem syna mego".
Mateusz używa stwierdzenia Ozeasza, aby pokazać, że przyjście Mesjasza jest przedłużeniem miłości Pana do Jego ludu. Mateusz nie twierdzi, że Ozeasz miał na myśli Jezusa, kiedy Ozeasz 11:1 został pierwotnie napisany. Zamiast tego Mateusz mówi, że doświadczenie Jezusa pasowało do tego, co Ozeasz napisał o Izraelu. Jezus był Synem Bożym i odbył podróż z Egiptu do ziemi Izraela. Mateusz pokazuje, że Jezus dopełnił to, co zaczęło się od exodusu, łącząc Jezusa z obietnicą Abrahama i przywództwem Mojżesza. "Powołanie" Bożego "syna" (Izraela) rozpoczęło się w minionych wiekach i znalazło swoje dopełnienie w przyjściu Chrystusa, aby wypełnić Prawo i Proroków.
Podsumowując, Księga Ozeasza 11:1 nie jest proroctwem mesjańskim w taki sam sposób, jak proroctwa takie jak Księga Izajasza 9:6. Jest to raczej proroctwo obrazowe; oznacza to, że we fragmencie Starego Testamentu istnieją podobieństwa do prawdy Nowego Testamentu o Chrystusie. Ten starotestamentowy "obraz" Chrystusa nazywany jest "typem". Mateusza 2:15 można postrzegać jako analogię. Mateusz przedstawia związek między Jezusem a Bożym ludem obietnicy. Jako Żyd piszący przede wszystkim dla żydowskich czytelników, Mateusz uznał za ważne wskazanie wielu podobieństw między narodem Izraela a ich Mesjaszem, Tym, który miał wypełnić proroków (Mt 5:17).
