Czego powinniśmy się nauczyć z relacji Pawła i Barnaby?
Odpowiedź:
Paweł i Barnaba podróżowali razem przez wyspę Cypr i prowincję Azję (współczesna Azja Mniejsza), głosząc ewangelię podczas pierwszej podróży misyjnej (Dz. Apostolskie rozdz. 13). Imię Barnaba oznacza "syn zachęty", a zachęta była jego pierwszą funkcją w życiu Pawła. Kiedy nowo nawrócony Saul/Paweł przybył do chrześcijan w Jerozolimie, ci bali się go. Ale Barnaba zbudował pomost między Saulem a innymi chrześcijanami, ręcząc za prawdziwość jego wiary i służby (Dz. Apostolskie 9.26-27).
Później do Jerozolimy dotarły wieści o rozwijającym się kościele w syryjskiej Antiochii, więc Barnaba został wysłany, aby zachęcić tamtejszych wierzących (Dz. Apostolskie 11.22). Wiele osób zaczęło przychodzić do Pana i przyłączać się do kościoła, więc Barnaba odszukał Pawła i sprowadził go do Antiochii. Biblijna relacja nazywa Barnabę "dobrym człowiekiem, pełnym Ducha Świętego i wiary" (Dz. Apostolskie 11.24). Gdy Paweł i Barnaba byli jeszcze w Antiochii, prorok Agabus przepowiedział głód, a kościół postanowił wysłać pomoc braciom mieszkającym w Judei (wersety 27-29). Wysłali Pawła i Barnabę, aby dostarczyli dary (werset 30).
Następnie Duch Święty wybrał Pawła i Barnabę na misjonarzy (Dz. Apostolskie 13.2), więc kościół w Antiochii wysłał ich na misję. Paweł i Barnaba zabrali ze sobą Jana Marka jako pomocnika i podróżowali z ewangelią przez wiele pogańskich obszarów. Byli "ludźmi, którzy oddali życie swoje dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa" (Dz. Apostolskie 15.25). W połowie ich podróży Marek opuścił Pawła i Barnabę, co stało się później przyczyną nieporozumienia. Planując drugą podróż misyjną, Paweł i Barnaba nie zgodzili się, czy ponownie zabrać Marka. Paweł był zdecydowany by go nie zabierać, ponieważ wcześniej ich opuścił. Barnaba, zawsze zachęcający, nie chciał zostawić Jana Marka. Doszło między nimi do "ostrego sporu" i rozstali się. Od tego momentu Barnaba podróżował z Janem Markiem, a Paweł wybrał Sylasa na swojego towarzysza w służbie (Dz. Apostolskie 15.36-41). Później widzimy oznaki, że rozdźwięk został zażegnany, a Paweł uznał Marka za "pomocnego" w służbie (2 Tymoteusza 4:11).
Z relacji Pawła i Barnaby możemy wyciągnąć ważną lekcję. Byli to dwaj pobożni mężowie, kochani przez kościoły, napełnieni Duchem Świętym, wspólnie znoszący prześladowania, widzący zbawionych ludzi i cieszący się skuteczną służbą. Byli jednak omylni i nie we wszystkim się zgadzali. Pokłócili się i rozstali. Nawet najlepsi i najwierniejsi spośród nas są podatni na konflikty międzyludzkie i błędy. Wszyscy jesteśmy upadłymi istotami ludzkimi. Służba obu mężczyzn trwała nadal - w rzeczywistości liczba zespołów misyjnych podwoiła się! Bóg może wykorzystać nawet nasze nieporozumienia do kontynuowania swojego dzieła.
Paweł i Barnaba nadal polegali na Bogu. Spokojnie szli naprzód, nawet jeśli oznaczało to rozstanie. Paweł i Barnaba różnili się w kwestiach osobistych opinii i praktycznych procedur. W kwestiach doktrynalnych obaj widzieli konieczność dzielenia się ewangelią ze światem. Byli zjednoczeni w tym, co naprawdę ważne.
