Czego powinniśmy się nauczyć z relacji Pawła i Sylasa?
Odpowiedź:
Paweł i Sylas służyli razem podczas drugiej podróży misyjnej (Dz. Apostolskie 15 -18). Pierwsza wzmianka o Pawle i Sylasie pojawia się po Soborze Jerozolimskim w Dz. Apostolskich w rozdz. 15, ponieważ obaj mężczyźni byli częścią grupy, która zaniosła decyzję soboru do Antiochii Syryjskiej (werset 22). Sylas jest nazywany "prorokiem", który "licznymi kazaniami napominali i umacniali braci" w Antiochii (werset 32).
Po tym, jak Paweł i Barnaba się rozstali, Paweł wybrał Sylasa na towarzysza podróży i udali się do Syrii i Cylicji, służąc kościołom (Dz. Apostolskie 15.41). Następnie Paweł i Sylas udali się do Derbe i Listry, gdzie zabrali kolejnego towarzysza, Tymoteusza (Dz. Apostolskie 16.1-3). Po podróży przez Azję Mniejszą Duch poprowadził Pawła i Sylasa do Macedonii (wersety 6-10). Podczas pobytu misjonarzy w Filippi ludzie doświadczali zbawienia i powstał kościół, ale szatan sprzeciwiał się ich pracy. Za głoszenie Ewangelii Paweł i Sylas zostali aresztowani, pobici i osadzeni w więzieniu (Dz. Apostolskie 16.16-24). Podczas pobytu w więzieniu Paweł i Sylas siedzieli z nogami w dybach, śpiewając hymny. O północy trzęsienie ziemi otworzyło drzwi więzienia, uwalniając więźniów. Strażnik więzienia obawiał się, że jego przełożeni obwinią go za ucieczkę więźniów i przygotował się, by raczej samemu przebić się mieczem, niż ponieść karę. Paweł i Sylas przekonali go, by nie robił sobie krzywdy, głosili mu ewangelię i tej nocy został zbawiony wraz z całą swoją rodziną (Dz. Apostolskie 16.25-34). Z wersetu 37 wynika, że Sylas, podobnie jak Paweł, był obywatelem rzymskim.
Następnie Paweł i Sylas udali się do Tesaloniki i głosili w synagodze żydowskiej. Niektórzy Żydzi przekonali się o prawdzie i doświadczyli zbawienia. Wielu Greków i "wiodących kobiet" również uwierzyło (Dz. Apostolskie 17.1-4). Paweł i Sylas ponownie spotkali się ze sprzeciwem szatana, a niewierzący Żydzi zaatakowali dom Jasona, jednego z nowych wierzących, oskarżając go o ukrywanie tych "co uczynili zamęt w całym świecie" (Dz. Apostolskie 17.5-8). Paweł i Sylas udali się do Berei. Tam napotkali inną grupę Żydów, którzy byli "szlachetniejsi" niż ci w Tesalonice. Bereańczycy słuchali Pawła i Sylasa, a wielu z nich uwierzyło po zbadaniu Pisma Świętego, aby upewnić się co do prawdziwości tego, co mówili Paweł i Sylas (Dz. Apostolskie 17.11-12).
Ostatnia wzmianka o Sylasie w Dziejach Apostolskich znajduje się w 18.5, gdy on i Paweł są w Koryncie. Paweł pozostał z Koryntianami przez rok i sześć miesięcy (Dz. Apostolskie 18.11), a następnie wyjechał do Antiochii, najwyraźniej sam. Biblia nie mówi, co stało się później z Sylasem. Kiedy Paweł opuścił Korynt, złożył obietnicę powrotu, jeśli będzie to możliwe (Dz. Apostolskie 18.21). Możliwe, że Sylas i Tymoteusz pozostali w Koryncie; tradycja mówi, że Sylas został tam jako pastor. Piotr wspomina Sylasa jako "wiernego brata" w 1 Piotra 5.12. Paweł wspomina Sylasa w 2 Koryntian 1.19 oraz we wstępach do obu listów do Tesaloniczan.
Z biblijnych zapisów o Pawle i Sylasie dowiadujemy się o wartości wiernych towarzyszy i oddanych sług Pana w szerzeniu ewangelii. Paweł i Sylas byli podobnie myślącymi i równie oddanymi służbie Bogu ludźmi. Niezależnie od tego, czy modlili się o przewodnictwo w Azji, przecierali nowe szlaki w Europie, głosili w synagogach, czy śpiewali w więzieniu, Paweł i Sylas robili to razem. Ich lojalność wobec ewangelii i siebie nawzajem jest wzorem tego, jak wierzący powinni współpracować dzisiaj.
