Odpowiedź:
Choć dziś niewiele grup określiłoby się jako pietystyczne, istnieje duża liczba współczesnych kościołów, na które nauczanie pietystyczne wywarło znaczący wpływ. Pietyzm jest ruchem w obrębie chrześcijaństwa, który próbuje skupić się na indywidualnej świętości i spójnym życiu chrześcijańskim. Jest on zwykle prowadzony przez świeckich lub lokalnych pastorów, którzy są sfrustrowani dostrzeganą hipokryzją lub niekonsekwencją w kościele. Istniało wiele ruchów pietystycznych, a każdy z nich prowadził do rozwoju nowych denominacji lub wspólnot.
Jan Hus, kaznodzieja w latach 1400 na terenie dzisiejszych Czech, był jednym z najwcześniejszych przywódców ruchu pietystycznego. Był pod wpływem nauk Johna Wycliffe'a i dążył do zreformowania czeskiego kościoła. Hus został spalony na stosie w 1415 r. pod zarzutem herezji. Choć jego osobista służba trwała krótko, reformatorskie wysiłki Husa miały długotrwałe skutki, gdyż pod wpływem jego nauk znalazł się sam Marcin Luter. Współczesny Kościół Morawski lub Kościół Braci Czeskich (825 000 członków) wywodzi się bezpośrednio od wyznawców Jana Husa.
Ruch pietystyczny przyczynił się do powstania Kościoła luterańskiego, a następnie w latach 70-tych XVI wieku doprowadził do powstania ruchu reformatorskiego w tym kościele. Philipp Jakob Spener, będący pod wpływem nauczycieli pietystycznych i Waldensów, był przekonany o potrzebie moralnej i religijnej reformy w niemieckim luteranizmie. Widział, że sztywna ortodoksja wysysa gorliwość z chrześcijańskiego życia kościoła. Aby temu przeciwdziałać, rozpoczął w swoim domu spotkania, na których zachęcał do studiowania Biblii indywidualnie i w małych grupach, do angażowania się w przywództwo kościelne przez osoby świeckie oraz do takiego stylu głoszenia Ewangelii, który zaszczepiałby chrześcijaństwo w wewnętrznym człowieku i przynosił widoczne owoce w postaci dobrych uczynków. Wielu z tych luteran pozostało w kościele i próbowało wprowadzić te reformy. Inni odeszli i utworzyli wiele nowych kościołów, z których większość nosiła nazwy zawierające określenie "Bracia". Szwedzcy luteranie, którzy byli pod wpływem nauk Spenera, przybyli do Ameryki i utworzyli Ewangelicki Kościół Przymierza oraz Ewangelicki Wolny Kościół Ameryki. W Anglii ruch pietystyczny wpłynął na Johna Wesleya, który zapoczątkował ruch metodystyczny.
Filozofia służby, która doprowadziła do powstania ruchu pietystycznego, była wyznawana przez prawdziwych wierzących od samego początku. Kiedy Piotr i Jan otrzymali od żydowskich przywódców religijnych zakaz mówienia w imieniu Jezusa, odpowiedzieli: "Czy słuszna to rzecz w obliczu Boga raczej was słuchać aniżeli Boga, sami osądźcie; my bowiem nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy" (Dz. Apostolskie 4.19-20). Bracia ci wierzyli, że każdy wierzący i każdy zbór musi poddać się autorytetowi Słowa Bożego, a każda praktyka lub nauka, która jest sprzeczna z wyraźnym poleceniem Bożym, musi zostać porzucona. Na to niech każdy wierzący powie dziś gorące "Amen".
