Pytanie: Jakie jest pochodzenie doktryny o Trójcy Świętej?
Odpowiedź:
Trójca Święta jest chrześcijańską, najbardziej wyjątkową, definiującą, trudną do zrozumienia i niesamowitą tajemnicą. To jest objawienie tego, kim właściwie jest nasz Wszechmogący Stworzyciel- nie tylko bogiem, ale nieskończonym Bytem, Istotą istniejącą w wieczności jako trzy współrówne, nieskończone Osoby, współistotne, ale odrębne.”Pochodzenie doktryny Trójcy Świętej jest biblijne, chociaż słowo Trójca nie jest użyte w Biblii.
Wszyscy ortodoksyjni chrześcijanie zgadzają się, że doktryna o Trójcy Świętej utrzymuje, że Bóg jest jedną esencją, ale trzema Osobami; Bóg ma jedną naturę, ale trzy centra świadomości. Niektórzy niewierzący błędnie nazywają to sprzecznością. Doktryna o Trójcy jest raczej tajemnicą objawioną przez Boga w Jego Słowie. Sprzecznością byłoby twierdzenie, że Bóg ma tylko jedną naturę, ale także trzy natury, albo że jest tylko jedną Osobą, ale także trzema Osobami.
Od samego początku kościoła, chrześcijanie rozumieli tajemnicę Trójcy Świętej, nawet zanim zaczęli stosować termin Trójca Święta.
Na przykład, pierwsi chrześcijanie wiedzieli, że Syn jest Stworzycielem (Ew. Jana 1.1-2), "Ja jestem" Starego Testamentu (2 Ks. Mojżeszowa 3.14; Ew. Jana 8.58), równy Bogu (Ew. Jana 14.9) oraz sędzią całej ziemi (1 Ks. Mojżeszowa 18.25; Ew. Jana 5.22), który ma być uwielbiany jako jedyny Bóg, który godzien jest uwielbienia (5 Ks. Mojżeszowa 6.13; Ew. Łukasza 4.8; Ew. Mateusza 14.33).
Pierwsi chrześcijanie wiedzieli, że Duch Święty jest oddzielną Osobą z Jego własnymi myślami i wolą (Ew. Jana 16.13), który wstawia się za nami u Boga (Rzymian 8.27), zapewniając, że jest odrębną Osobą od Boga Ojca- skoro wstawiennictwo wymaga co najmniej dwóch stron (nikt nie wstawia się u siebie). Poza tym, człowiekowi może być przebaczone bluźnierstwo wobec Boga Syna, ale nie bluźnierstwo wobec Boga Ducha Świętego (Ew. Mateusza 12.32).
Pisarze Nowego Testamentu wspominają trzy Osoby Trójcy Świętej razem wielokrotnie (np. Rzymian 1.4; 15.30; 2 Koryntian 13.14; Efezjan 1.13–14; 1 Tesaloniczan 1.3–6). Wierzący wczesnego kościoła wiedzieli, że Ojciec i Syn posłali trzecią Osobę Trójcy, Ducha Świętego- "innego Pocieszyciela"- aby żył w naszych sercach (Ew. Jana 14.16-17, 26; 16.7). Te tajemnice zostały przyjęte w pełni przez wczesny kościół jako prawda objawiona, jednak bez etykiety "Trójcy Świętej."
Stary Testament daje wgląd w Trójcę Świętą i żaden fragment Pisma Świętego nie przeczy tej doktrynie. Na przykład w 1 Ks. Mojżeszowej 1.26 Bóg mówi w liczbie mnogiej, "Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas." Bóg wskazuje, że był całkowicie sam, gdy stwarzał wszystko, rozciągnął niebiosa i ugruntował ziemię - "kto był ze mną?" (Ks. Izajasza 44.24). Jednak Jezus był narzędziem w Bożym stworzeniu (Ew. Jana 1.1-3; Kolosan 1.16), w towarzystwie Ducha Świętego, który unosił się nad pierwotnymi wodami (1 Ks. Mojżeszowa 1.2).Tylko doktryna Trójcy może to wszystko wyjaśnić.
Tora wskazywała na ideę Boga istniejącego w wielu Osobach i przepowiadała Jego przyjście w ciele. Stary Testament jest pełen wzmianek o nadchodzącym władcy świata (1 Ks. Mojżeszowa 49.10), który narodzi się w Betlejem (Ks. Micheasza 5.2), który jest nie tylko Synem Bożym (Ks. Izajasza 9.6), ale Mesjaszem, który miał być wcielonym Bogiem (Ks. Izajasza 7.14; Ks. Zachariasza 2.8-11). Ale Żydzi wyczekiwali – i pod okupacją rzymską desperacko mieli nadzieję na – triumfującego, zwyciężającego Mesjasza, a nie pokornego, cierpiącego Sługę (Ks. Izajasza 53). Izrael nie rozpoznał Syna Bożego z powodu Jego pospolitości (Ks. Izajasza 53.2; Ew. Mateusza 13.54–58; Ew. Jana 10:33) i zabił Go (Ks. Zachariasza 12.10; Dz. Apostolskie 2.36).
Parę lat po śmierci ostatniego apostoła- Jana, teologowie chrześcijańscy podejmowali wiele prób zdefiniowania i wyjaśnienia Boga Kościołowi. Wyjaśnienia rzeczywistości duchowej istotom ziemskim zawsze będą chybione; wyjaśnienia niektórych nauczycieli były nieco nieprawdziwe, podczas gdy inni pogrążyli się w herezji. Błędy wysunięte w czasach po-apostolskich wahały się od Jezusa będącego Bogiem i tylko pozornie człowiekiem (doketyzm), przez postulat, że został stworzony raczej, a nie że jest wieczny (adopcjonizm, arianizm i inne), po tezę bycia trzema oddzielnymi bogami w tej samej rodzinie (tryteizm), aż do jedynego Boga, który w różnych czasach odgrywał trzy różne role (modalizm, monarchizm).
Jako że żadna religia nie może istnieć bez poznania tego kogo lub co jej naśladowcy czczą, istniała wielka potrzeba zdefiniowania Boga w taki sposób, aby wszyscy wyznawcy chrześcijaństwa przyjęli "oficjalną" czy ortodoksyjną doktrynę.
Wydaje się, że ojciec kościoła Tertulian (160-225 r. po Chr.) jako pierwszy zastosował termin Trójca w odniesieniu do Boga. Tertulian używa tego terminu w swoim dziele Przeciw Prakseaszowi, napisanym w 213 r., aby wyjaśnić i bronić Trójcy przed naukami swego współczesnego Prakseasza, który był zwolennikiem herezji monarchii. Stamtąd możemy przeskoczyć ponad wiek kościelnych dyskusji, schizm i debat na Soborze Nicejskim w 325 r., kiedy Trójca została ostatecznie potwierdzona jako oficjalna doktryna Kościoła.
Ostatnia obserwacja. Teologia jest próbą zrozumienia przez wadliwych ludzi słów Biblii, tak jak nauka jest próbą zrozumienia przez wadliwych ludzi faktów na temat natury. Wszystkie prawa natury są prawdziwe, tak jak oryginalne słowa Biblii są prawdziwe. Ale ludzie są ograniczeni i robią wiele błędów, jak stale pokazuje historia. Zatem, gdzie jest błąd lub niezgoda w nauce czy teologii, obie dyscypliny mają metody poprawy. Historia wczesnego kościoła odsłania, że wielu szczerych chrześcijan "źle zrozumiało" kwestię definiowania natury Boga (wspaniała lekcja dotycząca potrzeby pokory). Ale poprzez uważne studiowanie Słowa Bożego, kościół w końcu był w stanie wyartykułować to, co Biblia jasno naucza i co wiedzieli, że jest prawdą- Bóg istnieje jako wieczna Trójca Święta.
