Pytanie: W jaki sposób chrześcijanin powinien poradzić sobie z uczuciem winy za wcześniej popełnione grzechy, zarówno te „sprzed” jak i „po nawróceniu”?
Odpowiedź:
Każdy kiedyś zgrzeszył i jednym z efektów grzechu jest poczucie winy. Możemy być wdzięczni za poczucie winy, gdyż ono prowadzi nas do poszukiwania przebaczenia. W chwili gdy osoba odwraca się od grzechu i zwraca się przez wiarę do Jezusa Chrystusa, jego grzechy są mu/ jej przebaczone. Wyznawanie grzechów jest częścią wiary, która prowadzi do zbawienia (Ew. Mateusza 3.2; 4.17; Dzieje Apostolskie 3.19).
W Chrystusie, nawet najbardziej haniebne grzechy są obmyte (przeczytaj 1 Koryntian 6.9-11, listę niesprawiedliwych czynów które są wybaczone). Zbawienie jest z łaski, i łaska daje przebaczenie. Nawet wtedy, gdy osoba jest zbawiona, nadal grzeszy, a gdy to się dzieje, Bóg wciąż zapewnia o swoim przebaczeniu. „A jeśliby ktoś zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy” (1 Jana 2.1).
Wolność od grzechu nie zawsze jednak oznacza brak poczucia winy. Nawet wtedy gdy nasze winy są nam przebaczone, nadal je pamiętamy. Poza tym, mamy także duchowego wroga, nazywanego „oskarżycielem naszych braci” (Księga Objawienia 12.10), który bezustannie będzie przypominał nam nasze upadki, winy i grzechy. Gdy chrześcijanin doświadcza poczucia winy, to powinien zastosować się do poniższych wskazówek:
1) Wyznaj wszystkie grzechy, których wcześniej nie wyznałeś, a które przychodzą ci na myśl. W niektórych przypadkach, poczucie winy związane jest z potrzebą wyznania jakiegoś grzechu. Wielokrotnie, gdy czujemy się winni, faktycznie jesteśmy winni! (Zobacz opis winy Dawida i rozwiązanie jakie znajdziesz w Psalmie 32.3-5).
2) Poproś Boga, aby objawił Tobie inny grzech, który powinieneś wyznać. Miej odwagę by szczerze i w otwartości serca zawołać do Pana. „Badaj mnie Boże, i poznaj serce moje. Doświadcz mnie i poznaj myśli moje. I zobacz czy nie kroczę drogą zagłady, a prowadź mnie drogą odwieczną” (Psalm 139.23-24).
3) Uwierz w obietnicę Bożą, że On przebacza grzech i usuwa winę, przez wzgląd na ofiarę Chrystusa (1 Jana 1.9; Psalm 85.2; 86.5; Rzymian 8.1).
4) Gdy pojawi się poczucie winy co do grzechów, które wcześniej wyznałeś i które zostały odpuszczone, odrzuć takie uczucia jako fałszywą winę. Pan jest szczery w swojej obietnicy odpuszczenia grzechu. Przeczytaj i rozważ Psalm 103.8-12.
5) Poproś Pana o zagłuszenie podszeptów szatana, Twojego oskarżyciela, i poproś aby Bóg odnowił radość jaka płynie z uwolnienia z poczucia winy (Psalm 51.12).
Psalm 32 niesie bardzo pożyteczną naukę. Mimo iż Dawid straszliwie zgrzeszył, to jednak odnalazł uwolnienie od grzechu i poczucia winy. Uporał się z poczuciem winy i doświadczył prawdziwego przebaczenia. Psalm 51 jest również ciekawym fragmentem do przestudiowania. Gdy Dawid modli się do Boga wylewając przed nim swoje serce pełne winy i smutku, to szczególnie istotne okazuje się etap wyznawania grzechu. Odnowienie i radość są jego rezultatami.
Zatem, jeśli wyznamy grzech, okażemy skruchę i otrzymamy przebaczenie, to nadszedł czas aby „iść dalej.” Pamiętajmy, że będąc w Chrystusie jesteśmy nowymi stworzeniami. „Jeśli ktoś znalazł się w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co stare przeminęło- i nastało nowe” (2 Koryntian 5.17). Częścią tego, co „stare” i co przeminęło, jest pamięć o dawnych grzechach i poczucie winy, które jest z tym związane. Smutne jest to, że chrześcijanie mają skłonność do rozpamiętywania grzechów swojej poprzedniej natury, wspomnień które już dawno powinny być martwe i pogrzebane. Jest to bezsensowne i pozbawia nas zwycięstwa w życiu chrześcijańskim jakiego Bóg dla nas pragnie. Istnieje takie mądre powiedzenie: „Jeśli Bóg wydostał Cię z bagna, to nie nurkuj tam z powrotem by sobie popływać.”
