Odpowiedź:
Powstanie Bar Kokhby było serią bitew w latach 132-135 n.e., prowadzonych przeciwko Imperium Rzymskiemu przez Żydów pod przywództwem Symeona bar Kosby, który wysuwał mesjanistyczne roszczenia i został przemianowany na Bar Kokhba ("Syn Gwiazdy") przez wpływowego rabina. Powstanie ostatecznie nie powiodło się, a Jerozolima zapłaciła za nie wysoką cenę.
W czasach Nowego Testamentu Izrael znajdował się pod panowaniem Rzymu. Tak długo, jak przywódcy i lud współpracowali z Rzymem, pozwalano im na pewną autonomię. Przywódcy żydowscy obawiali się jednak, że powstanie związane z działalnością Jezusa spowoduje, że Rzym "zabierze zarówno naszą świątynię, jak i nasz naród" (J 11:48). Demonstrując swoją uległość wobec Rzymu, żydowscy przywódcy nie mogli skazać Jezusa na śmierć; musieli raczej odwołać się do Piłata, rzymskiego gubernatora, aby wykonać wyrok, którego chcieli (J 18:31). W odpowiedzi na późniejsze powstanie żydowskie, rzymski generał Tytus zniszczył Jerozolimę i świątynię w 70 r. n.e. Grupa rewolucjonistów schroniła się na Masadzie, ale ostatecznie zostali pokonani w 73 r. n.e. w końcowym konflikcie pierwszej wojny żydowskiej.
Po tym czasie Izrael był rządzony jako podbite królestwo, a Rzymianie zaczęli wypędzać Żydów z tego obszaru. Jednak żydowski opór nie zniknął całkowicie. W wojnie Kitos w latach 115-117 n.e. rozproszeni Żydzi w Cyrenajce, na Cyprze i w Egipcie zbuntowali się. Niektórzy nazywają ją drugą wojną żydowską, ale inni wykluczają ją, ponieważ nie toczyła się w Palestynie.
Powstanie Bar Kokhby nazywane jest drugą lub trzecią wojną żydowską, w zależności od opinii na temat wojny Kitos. Bunt ten, prowadzony przez Symeona Bar Kokhbę, był odpowiedzią na zdelegalizowanie przez cesarza Hadriana obrzezania i przymusową hellenizację wszystkich Żydów w imperium. Bar Kokhba był w stanie pokonać rzymskie siły stacjonujące w Jerozolimie i na około dwa lata ustanowił niezależne państwo żydowskie. W wyniku jego zwycięstw nad Rzymianami, wielu okrzyknęło Bar Kokhbę Mesjaszem, który przywróci królestwo Izraelowi. Jednak cesarz Hadrian nakazał sześciu legionom żołnierzy wkroczyć na ten obszar wraz z oddziałami pomocniczymi i posiłkami z innych legionów. Bar Kokhba został zabity, rebelia stłumiona, a wielu Żydów wymordowano.
Po rewolcie Bar Kokhby Żydom zakazano wstępu do Jerozolimy, z wyjątkiem obchodzenia święta Tisza B'Aw, które upamiętnia zniszczenie pierwszej i drugiej świątyni. Żydzi zaczęli być prześladowani w sposób, w jaki nie byli wcześniej, a diaspora rozpoczęła się na dobre. Jezus ostrzegał przed podążaniem za fałszywymi mesjaszami (Mt 24:5), a Bar Kokhba był jednym z takich podróbek. Po porażce Symeon Bar Kokhba został potępiony przez żydowskich przywódców, a Żydzi zaczęli porzucać koncepcję osobowego mesjasza, który przywróciłby Izrael. Dopiero niedawno idea osobowego mesjasza odrodziła się w niektórych segmentach judaizmu. Rezultatem rewolty Bar Kokhby było to, że około 100 lat po odrzuceniu Jezusa jako Mesjasza, judaizm rozczarował się nadzieją dotyczącą osoby zbawiciela, żydowską ojczyznę i niezależne królestwo żydowskie.
